Γεροντοκόρες φόνισσες εν δράσει…

Από τη Φανή Πλατσατούρα

Ο δαιμόνιος Σταμάτης Φασουλής έκανε για ακόμη μια φορά το θαύμα του: «Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα», θέατρο Παλλάς, βράδυ Τρίτης στην επίσημη πρεμιέρα της μαύρης κλασικής κωμωδίας του Τζόζεφ Κέσελρινγκ.

Κεντημένη όλη η παράσταση με τις σκηνοθετικές πρωτοπορίες του Φασουλή, τον οποίο μάλιστα απολαύσαμε στον πρωταγωνιστικό ρόλο της γεροντοκόρης θείας Άμπι. (τελευταία του πρωταγωνιστική απόπειρα το περσινό «Όθων και Ποθούλα» στο θέατρο Χορν). Η δήθεν γλυκομίλητη, φιλόξενη, μελιστάλαχτη δεσποινίς Άμπί (Σταμάτης Φασουλής) μαζί με την επίσης δήθεν καλοσυνάτη και ευγενική δεσποινίς Μάρθα (Πέτρος Φιλιππίδης) πρόσφεραν στους θεατές τρεις ώρες θεραπευτικού γέλιου. Ντυμένες με μακριά φορέματα και τακούνια από εκείνα που φορούν οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας, υποδύθηκαν με επιτυχία τις γεροντοκόρες θείες που δεν αρκούνται στο «σύνδρομο του κουρτινακίου» και την αδιάκριτη παρέμβαση στις ζωές των άλλων αλλά… έχουν κάποιες μακάβριες -κρυφές- συνήθειες που γρήγορα αποκαλύπτονται, οδηγώντας τες σε μπλεξίματα και καταστάσεις υστερίας.

Για την μεταμφίεση των δύο πρωταγωνιστών σε… ηλικιωμένες δεσποινίδες, υπεύθυνος είναι ο πάντα δημιουργικός Πέτρος Φιλιππίδης, ο οποίος είχε την τολμηρή ιδέα αλλά και την υποκριτική δεινότητα να μπει μέσα στο γυναικείο σώμα και να φέρει εις πέρας τον ρόλο του, χωρίς περιττές υπερβολές. Έξυπνες ατάκες, γρήγορη δράση, ρόλοι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα των ηθοποιών που τους ερμήνευαν.

Ένας πολυμελής θίασος που απαρτιζόταν από τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη με την καλοδουλεμένη ερμηνεία του ως κριτικός θεάτρου, τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη ως γιατρό Αϊνστάιν με γερμανική προφορά και την θεατρική του ελαστικότητα να αποτυπώνεται πάνω στη σκηνή, τον Φάνη Μουρατίδη να παίζει πολύ φυσικά και την Τζένη Θεωνά να γοητεύει με την παρουσία της πάνω στη σκηνή. Από τους υπόλοιπους ηθοποιούς, ξεχώρισε -αρνητικά- ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης. Κουραστική και μονότονη η ερμηνεία του, έβγαζε παραπάνω υπερβολή απ΄ όση απαιτούσε ο ρόλος του ως φαντασιόπληκτος Τέντυ.

Εντυπωσιακά κουστούμια, φωτισμοί που αναδείκνυαν τις κινήσεις των ηθοποιών και τις εκφράσεις του προσώπου τους -όσο επέτρεπε ο χαώδης χώρος του Παλλάς- και μια φροντισμένη συνολικά παραγωγή.

Έχουμε ανάγκη σήμερα από κωμωδίες που έχουν να πουν κάτι ουσιαστικό, πέρα από τα τετριμμένα. Από καλοσκηνοθετημένα έργα που κάνουν black humour, διακωμωδούν καταστάσεις, διώχνουν για λίγες ώρες μακριά το ψυχοπλακωτικό βάρος της καθημερινότητας. Το “Αρσενικό και Παλιά Δαντέλα” δίνει στον θεατή ό, τι εξαρχής του έχει υποσχεθεί: άφθονο γέλιο…

*** Κάθε Τετάρτη έως Κυριακή στο Παλλάς για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

• θέατρο Παλλάς
• Πέτρος Φιλιππίδης
• πρεμιέρα
• Σταμάτης Φασουλής