current views are: 1

11 Ιουνίου 2014
Δημοσίευση06:15

Tivictim: Ένας χρόνος από την αλλαγή της ΕΡΤ σε ΝΕΡΙΤ και κανένα θρίαμβο δεν είδαμε!

Θυμόμαστε όλοι το βίαιο, άγριο, μαύρο στον αέρα της δημόσιας όπως θα ‘θελε να ‘ναι, αλλά συνήθως κρατικής τηλεόρασης, που σήμανε με το λουκέτο της, μια μεγάλη αναταραχή κοινωνική.

Δημοσίευση 06:15’
αρθρο-newpost

Θυμόμαστε όλοι το βίαιο, άγριο, μαύρο στον αέρα της δημόσιας όπως θα ‘θελε να ‘ναι, αλλά συνήθως κρατικής τηλεόρασης, που σήμανε με το λουκέτο της, μια μεγάλη αναταραχή κοινωνική.

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Θυμόμαστε όλοι το βίαιο, άγριο, μαύρο στον αέρα της δημόσιας όπως θα ‘θελε να ‘ναι, αλλά συνήθως κρατικής τηλεόρασης, που σήμανε με το λουκέτο της, μια μεγάλη αναταραχή κοινωνική.

Ας αφήσουμε το τι επετεύχθη οικονομικά και το αν έγινε «κάθαρση» και επανεκκίνηση χωρίς τις πληγές του παρελθόντος. Ας σταθούμε στο ποιους και με τι προϊόντα τους βλέπουμε, καθώς και την παρεμβατικότητα και την επιβράβευση σε τηλεθεάσεις αυτών. Είναι τα ίδια πρόσωπα ακριβώς της ΕΡΤ, με τις ίδιες εκπομπές θεματολογικά, που απλά έχουν αλλάξει όνομα και σηματάκι καναλιού. Μάριον Μιχελιδάκη, Προκόπης Δούκας, Αλεξάνδρα Δουβαρά, Ρένια Τσιτσιμπίκου, κάπου πήρε το μάτι μας και την Βάλια Πετούρη και φυσικά η σταθερή κρατική αξία Ρίκα Βαγιάννη. Προφανώς η επανεκκίνηση και η αλλαγή πρόσωπων αφορούσε στους απλούς συντάκτες, στους τεχνικούς, στους υπαλλήλους.

Είναι, δε, ζήτημα αν οι τηλεθεάσεις ξεπερνούν το 1,3% και αν αυτό συμβαίνει είναι σπανιότατο! Και ενώ η απαξία της δημόσιας –κρατικής συνήθως, είπαμε!- τηλεόρασης από το κοινό είναι προφανέστατη, προϊόντα σαν το «Πάντα ν’ ανταμώνουμε» σε κάνει να θες με δάκρυα στα μάτια να δεις τον Σπύρο Παπαδόπουλο, που στον ALPHA κάνει την ορίτζιναλ εκδοχή της χασαποταβέρνας με μουσικό πρόγραμμα, που διατίθεται για γάμους και συνεστιάσεις και που διάσημοι και ημι – διάσημοι και κάποτε διάσημοι συμπολίτες μας μαζεύονται και γλεντάΝε και εμείς κοιτάμε από το σπίτι, να κατεβάζουν τα κατρούτσα και τα γιοματάρια.

Στη ΝΕΡΙΤ εκδοχή το ίδιο πρόγραμμα έχει στηθεί σε κάτι σαν βιομηχανικό κτήριο και μπαρ, όπου οι συνδαιτυμόνες κάθονται ο ένας πίσω από τον άλλον, λες και είναι στην όπερα και ακούνε κάτι σχήματα μουσικά καταθλιπτικά, που κανονικά ταιριάζουν όχι με τα ποτά που σερβίρονται αλλά με κονιακάκι και παξιμαδάκι. Βεβιασμένα εύθυμη και υπέρ- άνετη η αιωνίως κρατική Ρίκα Βαγιάννη ψάχνει την κάμερά της για να γελάσει μόλις την πάρει νευρωτικά, ενώ ο Θανάσης Αλευράς μας κάνει να θλιβόμαστε για την αμηχανία και την μη αξιοποίηση ενός τέτοιου σπουδαίου καλλιτέχνη να περιφέρεται μέσα στην πλήξη, στην κοινοτυπία, στην αδυναμία ακόμη και ένα γλέντι να στήσουν οι εκκαθαρισμένοι επικεφαλής.

Για το «Επί – μένουμε Ελλάδα» τι να πει κανείς; Χωρίς συνεργεία να αλωνίζουν τον τόπο, μέσα από το πλατό, δεν επί – μένουμε Ελλάδα, αλλά μένουμε στον τόπο! Όσο για την συμπαθέστατη Ρένια Τσιτσιμπίκου, παλεύει να κάνει εκπομπή με μια εικόνα και ιδέες που θυμίζουν τουλάχιστον Bly Sky και πολύ λέω… Οι άλλες εκπομπές είναι πολιτικού, σοβαροφανούς περιεχομένου όπου κάτι αγέλαστοι κάθονται γύρω από μεγάλα τραπέζια και κάνουν τους γνώστες κάθε θέματος το οποίο έχουν ήδη αναλύσει εκατό φορές τα ιδιωτικά κανάλια. Μιλάμε δηλαδή για κανάλια και προγράμματα που ιστορία θα αφήσουν! Και να σκεφτείς την αναταραχή, τις διαδηλώσεις, τον κοινωνικό θόρυβο που ξέσπασε, γιατί; Για να ανταμώνουν πάντα μερικοί…


σχετικα αρθρα