current views are: 3

7 Σεπτεμβρίου 2014
Δημοσίευση06:11

Ελένη Τσαλιγοπούλου: «Έχασα τον εαυτό μου λόγω της Τέχνης…»

Με μια βαλίτσα στο χέρι. Στάσεις, διαδρομές, νότες και επαφή με ανθρώπους. Να σεργιανίσει η καλή μουσική, να γίνει κλοιός προστασίας, να μπει μέσα στα στόματα σαν θεία κοινωνία.

Δημοσίευση 06:11’
αρθρο-newpost

Με μια βαλίτσα στο χέρι. Στάσεις, διαδρομές, νότες και επαφή με ανθρώπους. Να σεργιανίσει η καλή μουσική, να γίνει κλοιός προστασίας, να μπει μέσα στα στόματα σαν θεία κοινωνία.

Συνέντευξη στη Φανή Πλατσατούρα

Με μια βαλίτσα στο χέρι. Στάσεις, διαδρομές, νότες και επαφή με ανθρώπους. Να σεργιανίσει η καλή μουσική, να γίνει κλοιός προστασίας, να μπει μέσα στα στόματα σαν θεία κοινωνία. Η Ελένη Τσαλιγοπούλου αυτό το καλοκαίρι ταξίδεψε πολύ. Κάθε μέρα και σ΄ άλλον προορισμό για συναυλίες με τις κεραίες της πάντα ανοιχτές και το μάτι να κλικάρει φωτογραφικά πάνω στα όμορφα χρωματιστά τοπία της Ελλάδας.

– Μέχρι πότε συνεχίζεται η περιοδεία σας με τη Μελίνα Κανά;

«Με τη Μελίνα πρωτοβρεθήκαμε το 1998 και έκτοτε έχουμε μία κοινή σχέση, ένα σπουδαίο ρεπερτόριο στις πλάτες μας και ένα πρόγραμμα με κοινή αισθητική και όραμα. Θα ταξιδέψουμε με τη μουσική μας σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου. Παρατηρώ ότι ξεχύθηκε το φετινό καλοκαίρι ο κόσμος σε χώρους συναυλιών γιατί έχει ανάγκη να ονειρευτεί, να εκτονωθεί, να πάρει ελπίδα. Και εμείς με τη σειρά μας να του δείξουμε ότι η μουσική δεν είναι είδος πολυτελείας».

– Έχετε σκεφτεί πως θα ήταν η ζωή σας χωρίς μουσική;

«Όχι δεν το έχω σκεφτεί ποτέ και είναι πλέον αργά για να κάνω κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι πως έχω κουραστεί πολύ και αρκετές φορές από αυτό το επάγγελμα αλλά δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Αν έπρεπε να επιλέξω από το να σταματήσω να ακούω μουσική και να σταματήσω να τραγουδάω, θα προτιμούσα να σταματήσω να τραγουδάω. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς μουσική. Χωρίς αυτή τη γλύκα που αφήνει ένα ωραίο κομμάτι. Τα χρώματα και τις μυρωδιές που σου δημιουργεί».

– Υπάρχουν τραγούδια σας που αδικήθηκαν στον χρόνο;

«Πάντα θα υπάρχουν και αυτά τα καημένα τα τραγούδια. Δεν μπορούν να αρέσουν όλα μας τα τραγούδια. Παρόλα αυτά θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς καλλιτέχνες που τα τραγούδια του αγαπήθηκαν από πάρα πολύ κόσμο. Δυστυχώς υπάρχουν και εκείνα τα τραγουδάκια που δεν τα κατάφεραν και αυτά τα αγαπώ λίγο περισσότερο είναι η αλήθεια. Για παράδειγμα το τραγούδι “Εγώ σ΄αγάπησα εδώ” του Κώστα Λειβαδά στην αρχή δεν το κατάλαβε σχεδόν κανείς. Μετά ξεχώρισε…»

– Θα ενοχληθείτε αν ένα τραγούδι σας χαρακτηριστεί «σούξε»;

«Το λαϊκό σουξέ τις δεκαετίες του ’50 – ’70 ήταν κάτι πάρα πολύ καλό να συμβαίνει. Αυτά τα λαϊκά σουξέ τα θυμόμαστε μέχρι και σήμερα. Ήταν ο Τσιτσάνης και ο Ζαμπέτας τα λαϊκά τραγούδια. Σήμερα “σουξέ” σημαίνει να ακούγεται ένα τραγούδι για τρεις μήνες και μετά τέλος. Υπάρχουν σουξέ που τελειώνουν μέσα σε μία σεζόν και άλλα που μένουν στα χρόνια, ο κόσμος τα ξεχωρίζει και τα αγαπάει. Έχουν πολύ μεγάλη διαφορά το ένα σουξέ με το άλλο».

– Διαθέτουμε ως Έλληνες μουσική παιδεία;

«Υπάρχει ένα 20% που έχει μουσική παιδεία τον περισσότερο κόσμο όμως, δεν τον απασχολεί η μουσική παιδεία αλλά και η παιδεία γενικότερα. Παρόλα αυτά, βλέπω ότι στις συναυλίες κερδίζουμε όλο και πιο πολύ έδαφος. Βεβαίως, συμβαίνει να βλέπουμε και πολλούς τραγουδιστές να μην διαθέτουν οι ίδιοι μουσική παιδεία. Και επειδή βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, όλο αυτό φαίνεται πολύ πιο έντονα απ’ ότι τα προηγούμενα χρόνια».

– Πώς θέλετε να περάσετε στη συνείδηση του κόσμου;

«Το μόνο που θα ήθελα είναι να μείνουν στην ελληνική δισκογραφία κάποια τα τραγούδια μου. Και να καταλάβει ο κόσμος ότι αυτό που κάνω, το αγάπησα πάρα πάρα πολύ. Αυτό και τίποτα άλλο…»

– Είναι ανάγκη η μοναξιά για έναν καλλιτέχνη;

«Η μοναξιά είναι γενικώς εποικοδομητική. Όχι μόνο για τους καλλιτέχνες και τους ανθρώπους που καταπιάνονται με κάτι δημιουργικό. Η μοναξιά χρειάζεται σε όλους ανθρώπους, γιατί έτσι μπορούμε και εξελισσόμαστε. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που έχω επιλέξει να κάνω εδώ και 30 χρόνια. Έχω και εγώ μοναξιά μεγάλη. Πρέπει συνεχώς να δίνω ενέργεια και καμιά φορά αυτή η ενέργεια είναι σπαταλημένη και αυτό μου δημιουργεί ένα μεγάλο κενό, βυθίζομαι μέσα μου. Παρόλα αυτά η αγάπη του κόσμου είναι πάρα πολύ σημαντική για ΄μενα, από αυτόν παίρνω δύναμη και μπορώ να συνεχίζω».

– Σας έχει στερήσει στιγμές ζωής η Τέχνη σας;

«Μπήκα τόσο βαθιά μέσα στην Τέχνη μου, που βγήκα από τη ζωή. Όλη μου η ζωή ήταν αυτή. Έχασα τον εαυτό μου από την Τέχνη μου και είναι σκληρό αυτό. Έχασα δικούς μου ανθρώπους λόγω της τέχνης, έχασα πάρα πολλά πράγματα. Ευτυχώς όμως, μετά έρχεται η ωριμότητα. Κάθισα κάτω, μέτρησα τα πράγματα και αυτό που κατάλαβα είναι ότι χωρίς ζωή, δεν υπάρχει η τέχνη της μουσικής. Τον μαλώνω συχνά τον εαυτό μου που του επέτρεψα να κάνει κάτι τέτοιο. Την Ελένη, τη δική μου ζωή, την βρήκα μετά τα 40. Και ευτυχώς, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα καταφέρνουν ποτέ…»

– Τι κρατά νέα την ψυχή σας;

«Το σώμα αλλάζει, η ψυχή όχι. Εμένα την ψυχή μου την κρατούν νέα τα όνειρα που δεν σταματούν ποτέ. Το γεγονός ότι βρίσκω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική με την ίδια ένταση, όπως εγώ και προσπαθούν για την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής. Γιατί εμένα αυτό με “τρώει”. Τα τελευταία χρόνια η μουσική αναλώθηκε σε μικρομάγαζα. Πάρα πολλά μαγαζιά, πάρα πολλά είδη μουσικής και διασκέδασης. Όλα στον υπερθετικό βαθμό. Υπήρχε μία υπερκατανάλωση στη μουσική και πάρα πολλά λεφτά γύρω από όλο αυτό. Και δυστυχώς χάσαμε το τοπίο…»

– Πέσατε ποτέ στην παγίδα των χρημάτων;

«Όχι ποτέ και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Αισθανόμουν σαν ψάρι έξω από τα νερά του κάθε φορά που έπρεπε να μιλήσω για χρήματα. Δεν θα μπορούσα να πάρω όλα αυτά τα μεγάλα ποσά που ακούω. Δεν θα ήμουν εγώ αυτή η γυναίκα».

– Περιγράψτε μου μια τυπική καθημερινή σας μέρα.

«To Καλοκαίρι η Ελένη Τσαλιγοπούλου βρίσκεται συνέχεια με μια βαλίτσα στο χέρι. Τον Χειμώνα μαγειρεύει πολύ. Έχω ένα σπίτι πάντα ανοιχτό και γεμάτο από πολύ καλούς φίλους, μου αρέσει να τους μαγειρεύω και όλοι μαζί να ακούμε ωραία μουσική και να κάνουμε συζητήσεις. Κατά τα άλλα είμαι σινεφίλ, βλέπω πολλές ταινίες και αρκετό θέατρο. Όσο για το πρώτο πράγμα που κάνω μόλις ξυπνήσω, είναι να πιω καφέ και να κάνω δυστυχώς ένα καλό τσιγάρο. Και λέω δυστυχώς, γιατί πρέπει να το κόψω. Μου αρέσει πάντως πολύ η μέρα, είτε δουλεύω είτε όχι».

– Έχετε δηλώσει πως «ένα διάστημα δεν μπορούσα να πω την αλήθεια, φοβόμουν». Τι ακριβώς φοβόσασταν;

«H αλήθεια πολλές φορές είναι οδυνηρή για τους άλλους. Δεν ήθελα να στεναχωρώ τους ανθρώπους, λέγοντάς τους την αλήθεια. Κατάλαβα τελικά ότι δεν βοηθάει κανέναν όλο αυτό. Πλέον δεν την φοβάμαι καθόλου την αλήθεια, έχει γίνει κτήμα μου».

*** Ελένη Τσαλιγοπούλου και Μελίνα Κανά θα τραγουδήσουν στις 13 Σεπτεμβρίου στη Λευκωσία.

*** Ελένη Τσαλιγοπούλου και Μελίνα Κανά κυκλοφορούν από τη Feelgood Records τον δίσκο τους “Μαζί”. Πρόκειται για ένα διπλό CD με ζωντανές ηχογραφήσεις και περιλαμβάνει τραγούδια των σημαντικότερων Ελλήνων τραγουδοποιών και συνθετών. Τραγούδια της Σμύρνης και της παράδοσης, τραγούδια ρεμπέτικα και λαϊκά.