Γιάννης Βούρος: «Τσαλακώθηκα συναισθηματικά και ιδεολογικά στην πολιτική»!

Συνέντευξη στη Φανή Πλατσατούρα

Ροκ διάθεση, διάχυτη ενέργεια, καλά προβαρισμένα λόγια. Σήμερα Πέμπτη και για λίγες μόνο παραστάσεις το Βασιλικό Θέατρο θα φιλοξενήσει την φιλόδοξη παραγωγή «Αlexander The Great» και ο Γιάννης Βούρος στον ρόλο του σκηνοθέτη, παρακολουθεί από ψηλά την τελευταία πρόβα. Είναι όλα έτοιμα. Στο πρώτο κουδούνι μας μιλά για την πολλών αξιώσεων αυτή παράσταση που φιλοδοξεί να βγάλει στο εξωτερικό. Στο δεύτερο κουδούνι για το δύσκολο έργο του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ και πριν το τρίτο χτυπήσει, για ζωή και όνειρα. Αυλαία λοιπόν, και πάμε…

– Αποτελεί προσωπικό σας στοίχημα η συγκεκριμένη μουσικοθεατρική παράσταση;

Πίστεψα από την αρχή ότι το συγκεκριμένο έργο μπορεί να ταιριάξει με το ρεπερτόριο, το επίπεδο και την αισθητική του ΚΘΒΕ. Εννοείται ότι ανεβάσαμε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά και στοχεύουμε να βγούμε με τον «Αλέξανδρο» στις ξένες αγορές. Θέλω το ΚΘΒΕ να βγει έξω από τα στενά όρια της Ελλάδας και ο «Αλέξανδρος» είναι ένα πολύ καλό διαβατήριο για την επιθυμία μας αυτή. Εμπεριέχει ρίσκο, εμπεριέχει το καινοτόμο και το πρωτοποριακό. Και φυσικά ένας θεατρικός οργανισμός, όπως αυτός του Κρατικού Θεάτρου, οφείλει να καινοτομεί, να πρωτοπορεί και να ρισκάρει. 

– Υπάρχει κάποια εξέλιξη με τους απλήρωτους εργαζόμενους του ΚΘΒΕ;

Αρχικά να αναφέρω ότι είμαι στο τιμόνι του ΚΘΒΕ 15 συνολικά μήνες. Οι εργαζόμενοι έμειναν απλήρωτοι ουσιαστικά για έναν μήνα. Και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να δεχτώ και δεν είναι μέσα στο αξιακό μου σύστημα να ηγούμαι ενός οργανισμού που ο εργαζόμενος έστω και για μία μέρα, μπορεί να μείνει απλήρωτος. Δυστυχώς όμως, δεν είμαι εγώ ο εργοδότης τους αλλά το ελληνικό κράτος και η πολιτεία. Το ΚΘΒΕ είναι επιχορηγούμενος φορέας, εποπτευόμενος και ελεγχόμενος. Η χρηματοδότηση έχει μειωθεί και εμείς καλούμαστε να παράξουμε πολιτιστικό έργο και συγχρόνως να ξεχρεώσουμε τα χρέη του παρελθόντος. 

– Πόση είναι η χρηματοδότηση που λαμβάνετε σήμερα;

Δεν μου αρέσει να μιλάω με νούμερα γιατί φαίνομαι ως ένας άνθρωπος που ασχολείται μόνο με αυτά και δεν είναι αλήθεια. Φέτος η επιχορήγησή μας μειώθηκε κατά 1.000.000 ευρώ. Έχει φτάσει δηλαδή στα 5.800.000 ευρώ. Την ίδια ώρα το ΚΘΒΕ έχει μια τρύπα της τάξεως των 5.000.000 ευρώ. Αυτό το χρέος παραλάβαμε και αυτό κουβαλάμε. Επί των ημερών μου, είχαμε μια αύξηση στα έσοδα της τάξεως των 34%. Εντούτοις, η οικονομική τρύπα παραμένει η ίδια διότι η αύξηση ισοφαρίστηκε από τη μείωση της επιχορήγησης

– Τι έργο επέδειξε το ΚΘΒΕ επί των ημερών σας;

Επιχειρήσαμε την εξωστρέφεια, την αναβάθμιση του ρεπερτορίου, το να εξυπηρετήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τις προσδοκίες του κοινού και κυρίως να να υπάρχει μια μόνιμη παραγωγή. Δηλαδή να υπάρχει ένα μελίσσι δουλειάς από το πρωί ως το βράδυ και νομίζω αυτό έχει φανεί σε ολόκληρη την πόλη. Με τη δουλειά μας, καταστήσαμε το Κρατικό θέατρο ξανά ορατό σε ολόκληρη τη χώρα. Πέρυσι έγιναν συνολικά 19 παραγωγές. Από αυτές μόνο δύο δεν έτυχαν της αποδοχής του κοινού αλλά μακάρι να ξέραμε τη συνταγή για να κάνουμε μόνο επιτυχίες. Όλες οι υπόλοιπες παραγωγές νομίζω ότι μας αφήνουν απόλυτα ικανοποιημένους. Έχουμε ανεβάσει τον πήχη, το ΚΘΒΕ μπορεί πια να παίζει σε επίπεδο champions League και όχι σε επίπεδα μικρών κατηγοριών.

– Γιατί απειλήσατε με παραίτηση από το ΚΘΒΕ;

Την ίδια σκέψη με ΄μενα είχαν τόσο ο πρόεδρος όσο και το διοικητικό συμβούλιο του ΚΘΒΕ. Τοποθετηθήκαμε στον δημόσιο αυτό οργανισμό για να ηγηθούμε μιας προσπάθειας και να βεβαιώσουμε την επιλογή των ανθρώπων που μας τοποθέτησαν στη συγκεκριμένη θέση. Όταν λοιπόν, νιώθεις όλη αυτή την πίεση και συνθλίβεσαι καθημερινά σε αυτές τις συμπληγάδες των κρατικών φορέων, πώς να κάνεις το έργο σου; Χρειάζεται κάποιος να πάρει μια γενναία πολιτική απόφαση, να αλλάξει τη νοοτροπία και την λογική ότι ο πολιτισμός είναι ιεραρχικά στις τελευταίες θέσεις ενός κυβερνητικού προγράμματος.

– Τι απαντάτε στον πόλεμο και τις κατά καιρούς καταγγελίες που δέχεστε;

Δέχομαι πόλεμο; Δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο! Ο πόλεμος που δέχομαι είναι ανώνυμος. Οι τελευταίες καταγγελίες έπεσαν στο κενό. Κάποιοι ανόητοι, κρυμμένοι πίσω από τη μάσκα της ανωνυμίας, κατήγγειλαν διάφορα ανυπόστατα. Βγήκαν τα επίσημα σωματεία των εργαζομένων και με κάλυψαν απόλυτα. Οι απειλές τους έπεσαν στο κενό. Διατείνονταν ότι στις 10 του μηνός θα βγουν να μιλήσουν επώνυμα. Για ποιες 10 του μηνός μιλούσαν ακριβώς; Εγώ ξέρω ότι για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια έχουμε ένα πεντάστερο συνεργασίας μεταξύ προέδρου, καλλιτεχνικού διευθυντού και διοίκησης των σωματείων και κινούμαστε στους ίδιους ρυθμούς με τους ίδιους στόχους και την ίδια κατεύθυνση. Αυτό για ΄μενα είναι η καλύτερη απάντηση στις όποιες ανώνυμες καταγγελίες βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας.

– Υπάρχει κίνδυνος να συλληφθείτε ξανά, όπως συνέβη πρόσφατα;

Νομίζω πως ναι, υπάρχει ακόμη ο κίνδυνος. Από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η αγκύλωση, αυτός ο γραφειοκρατικός μηχανισμός που καθορίζει ότι μέσω ΕΑΠ (Ενιαία Αρχή Πληρωμών) πρέπει να πληρώνονται τα πάντα κάθε 26 του μηνός. Κανένας επιχορηγούμενος φορέας δεν πρόκειται κάθε 26 του μήνα να έχει αυτά τα χρήματα συμπληρωμένα. Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Άρα ή εγώ θα συνεχίσω να συλλαμβάνομαι ή οι εργαζόμενοι θα μείνουν απλήρωτοι και θα διαμαρτύρονται. Κατά συνέπεια, δεν νομίζω ότι θα μπορέσω να το αποφύγω το αυτόφωρο.

– Ποιος είναι ο εχθρός του πολιτισμού μας;

Η κακή μας νοοτροπία. Είναι αυτή που dnaiκά πια έχει ποτίσει την ελληνική φυλή. Αυτό είναι και το μεγαλύτερό μας ελάττωμα: ένας περίεργος ωχαδερφισμός και μια παράδοση στο ότι δεν αλλάζει τίποτα. Όλοι πιστεύουν ότι αυτή η χώρα είναι καταδικασμένη. Όλα αυτά συμμαχούν σε μία άποψη μηδενιστική που κάνει κακό στον πολιτισμό μας. Noμίζω ότι ποτέ κανείς δεν έχει πάρει στα σοβαρά το πόσο ανταποδοτική μπορεί να είναι η σχέση του πολιτισμού με την οικονομία. Εξαγγέλλεται από όλες τις κυβερνήσεις ότι ο πολιτισμός είναι βαριά βιομηχανία, όπως και ο τουρισμός. Και ύστερα, βλέπουμε τον πολιτισμό να μπαίνει στην αποθήκη των κυβερνητικών πρακτικών.

– Ως λαός είμαστε πολιτισμένοι;

Ένας λαός που δεν έζησε αναγέννηση, δεν έζησε την επανάσταση μιας αστικής τάξης σαφώς υπολείπεται σε μεγάλο βαθμό σε μορφωτικό και εκπαιδευτικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο καλλιέργειας. Δεν ξέρω αν είμαστε πολιτισμένοι προσπαθούμε όμως, να μειώσουμε τις αποστάσεις και όλο αυτό το χάσμα που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. 

– Ανήκουν οι ηθοποιοί στα «ευνοούμενα» επαγγέλματα;

Πότε ευνοήθηκαν οι ηθοποιοί και με ποιον τρόπο; Εγώ δεν το κατάλαβα ποτέ 35 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά. Οι ηθοποιοί υπήρξαν ευνοούμενοι στο επίπεδο της βιτρίνας ή στο επίπεδο του εξωφύλλου και του φλας. Αλλά επί της ουσίας δεν νομίζω ότι υπάρχει ευνοημένος ηθοποιός. 

– Ως ηθοποιό, σας ενδιέφερε η βιτρίνα και το στρας;

Ποτέ. Και το εννοώ αυτό που σου λέω. Ποτέ με κεφαλαία γράμματα και 18 θαυμαστικά. Θα ήταν διαφορετική όλη μου η ζωή αν είχα στοχεύσει στην εικόνα και όχι στην ουσία. Επέλεξα όμως, τον άλλο δρόμο…

– Ποια είναι η οικονομική σας κατάσταση σήμερα;

Νομίζω ότι είναι πασιφανές. Δεν είμαι πλούσιος. Δεν θα έλεγα ότι τα οικονομικά μου διαφέρουν πολύ από αυτά της μεσαίας τάξης, η οποία έχει εκμηδενιστεί τα τελευταία χρόνια. Ναι, κατέχω αυτή τη στιγμή μια καίρια θέση. Οι καίριες θέσεις όμως, έχουν πάψει να πληρώνονται όπως στο παρελθόν. Λαμβάνω έναν μικρό μισθό ο οποίος γίνεται ακόμη μικρότερος αν αναλογιστεί κανείς ότι έχω να φροντίσω ένα σπίτι στη Θεσσαλονίκη, να τραφώ και συγχρόνως να συντηρήσω την οικογένειά μου στην Αθήνα. Θα έλεγα ότι ο μισθός μου είναι από αυτούς που χαρακτηρίζονται ως «να βάλουμε και κάτι από την τσέπη μας, προκειμένου να την βγάλουμε και αυτόν το μήνα». Για όποιον ενδιαφέρεται πάντως, το πόθεν έσχες μου είναι γνωστό στη Βουλή.

– Σας λείπει η οικογένειά σας;

Εγώ βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη και η οικογένειά μου στην Αθήνα. Και όλο αυτό έχει πολλές δυσκολίες. Αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια που έμενα στην Αθήνα, η παρουσία μου στην οικογένειά μου ήταν ποιοτική και όχι ποσοτική. Ήταν δηλαδή και πάλι μετ΄ εμποδίων. Αναγκαζόμουν να λείπω πολλές ώρες από το σπίτι λόγω γυρισμάτων, προβών και περιοδειών. Γι΄ αυτό και ήμασταν σχεδόν προετοιμασμένοι για την απόσταση και την απουσία μου. 

– Περιγράψτε μου μια τυπική σας ημέρα.

Η μέρα μου είναι εντοιχισμένη και εγώ κλεισμένος μέσα στο γραφείο του Κρατικού. Είμαι συνεχώς μέσα στο γραφείο μου, νομίζω είναι διαπιστωμένο αυτό από όλους όσους βρίσκονται στο περιβάλλον μου. 

– Θα σκεφτόσασταν να ασχοληθείτε ξανά με την πολιτική;

Το αφοριστικό «εγώ δεν το ξανακάνω αυτό» είναι μακριά από τη δική μου λογική γιατί δεν ξέρεις ποτέ πως τα φέρνει η ζωή. Η ζωή έχει μεγαλύτερη φαντασία από εμάς επομένως ας την αφήσουμε να φέρει η ίδια όπως νομίζει, καλύτερα τα πράγματα. Είναι πάντως μακριά από τη λογική και τη σκέψη μου αυτή τη στιγμή η πολιτική γιατί καταπιάνομαι με πράγματα που με ικανοποιούν απόλυτα. Αισθάνομαι απόλυτα ευτυχισμένος στο ΚΘΒΕ. Διασχίζω συχνά συμπληγάδες, ακυρώνομαι για πράγματα που θέλω να κάνω εξαιτίας αντικειμενικών δυσκολιών, αλλά δεν πτοούμαι…

… Σε ό, τι αφορά το πέρασμά μου από την πολιτική, θα ομολογήσω ότι μου άφησε μια γεύση γλυκόπικρη.  Δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω και από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής μου. Ασχολούμαι με τα κοινά από τα 18 μου χρόνια και ξαφνικά βρέθηκα στη χειρότερη κοινοβουλευτική περίοδο. Τσαλακώθηκα συναισθηματικά και ιδεολογικά στην πολιτική. Από την άλλη, μπήκα σε έναν χώρο που γνώρισα ανθρώπους που πραγματικά με γοήτευσαν με την ανιδιοτέλειά τους. Χωρίς να λείψουν και οι άλλοι, αυτοί που λειτουργούν καθαρά προς ιδίον όφελος. 

– Πώς θέλετε να μείνετε περασμένος στη συνείδηση του κόσμου;

«Αυτός έκανε αυτό που του αναλογούσε». Με αυτήν την επιγραμματική φράση θα ήθελα να με θυμούνται όταν αναφέρονται σε ΄μενα.

– Τον χρόνο τον έχετε κάνει σύμμαχό σας;

Είμαι 59 χρονών, βαδίζω στα 60 μου. Και αυτό το λέω ως διαπίστωση και όχι ως κάτι που με αγχώνει, απελπίζει, απογοητεύει ή πανικοβάλει. Διαπιστώνω ότι ο χρόνος περνά, βλέπω τις αλλαγές πάνω μου σε καμία περίπτωση όμως, δεν κάνω ότι δεν υφίστανται….

– Τι έχετε στερηθεί έντονα στη ζωή σας;

Στερήθηκα πράγματα. Είναι αυτά που έρχονται στο μυαλό σου ως επιθυμίες μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Εκείνη την ώρα, λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος, που ανοιγοκλείνεις τα μάτια και όλα τα πράγματα είναι πιο χαλαρά. Είναι τα «όνειρα του ξύπνιου». Εκεί κάνω σκέψεις που θα ήθελα να έχω πραγματοποιήσει. Μετά ξυπνάω και επανέρχομαι στην πραγματικότητα. Με το φως της ημέρας αυτά τα όνειρα τα ακυρώνεις συνήθως, προσγειώνεσαι στην καθημερινότητα και προχωράς με τον σχεδιασμό που σου έχει καθορίσει σε μεγάλο βαθμό η ζωή.
 
*** H μουσικοθεατρική παράσταση «Alexander The Great – Rock Opera» ανεβαίνει σήμερα 23 Οκτωβρίου στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης για τέσσερις συνολικά παραστάσεις (23, 24, 25 και 26 Οκτωβρίου), οι οποίες είναι ήδη sold out. Γι΄ αυτό και προστίθενται ακόμη δύο παραστάσεις στις 31 Οκτωβρίου και 1η Νοέμβρη. Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Γιάννης Βούρος ενώ στον ρόλο του «Aλέξανδρου» θα δούμε τον Δημήτρη Τικτόπουλο.

• Βασιλικό θέατρο
• Γιάννης Βούρος