Star Alert: Ο Σάκης και οι άλλοι ή η μεγάλη θλίψη των θεατρικών βραβείων!

Από την Αλεξάνδρα Τσόλκα

Τα βραβεία Κριτικών Θεάτρου και Χορού 2014 απονεμήθηκαν! Γενικώς πως η ελληνική κοινωνία, δεν θα νοιαζόταν περισσότερο από ότι κάθε χρόνο –καθόλου δηλαδή- αν η κα. Χρυσούλα Διαβάτη δεν έκανε λάβρα τοποθέτηση κατά ωραίων, σταρ, μοντέλων, διασήμων που εισβάλλουν στο θέατρο, πράγμα που φάνηκε πως φωτογράφιζε τον κ. Σάκη Ρουβά που βραβεύτηκε στην ίδια βραδιά, με το Βραβείο Αρχαίου Δράματος, για τον ρόλο του ως Διόνυσος, στις Βάκχες του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη.

Η αφοσιωμένη και με ένθεο χάρισμα ηθοποιός ανέφερε μεταξύ άλλων, πως αισθάνεται ότι ο χώρος της υποκριτικής έχει γίνει πλέον ξέφραγο αμπέλι κι ενώ η ίδια έχει καταθέσει την ψυχή της 50 χρόνια στο επάγγελμα, αισθάνεται ότι αυτό δεν προφυλάσσεται, καθώς «όλοι πια έχουν γίνει ηθοποιοί». Έκανε λόγο, δε, για «αστυνομία θεάτρου», που πρέπει να «συλλαμβάνει» όσους δεν ανήκουν αμιγώς στον χώρο του θεάτρου κι όμως ασχολούνται με την υποκριτική. Τέλος δεν δέχτηκε να παραλάβει την διάκρισή της!

Όταν ο Σάκης Ρουβάς, ανέβηκε, με τη σειρά του, στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής για να παραλάβει το βραβείο του, κάποια κυρία από το κοινό τον ρώτησε με τι εφόδια παραλαμβάνει αυτό το βραβείο και πως παίζει. Ο Σάκης Ρουβάς, πολύ συγκρατημένα, αλλά με πάθος σταμάτησε την τοποθέτησή του και της απάντησε: «Με την ψυχή μου, κυρία μου, με την ψυχή μου». Το κοινό με το θερμό του χειροκρότημα μάλλον εκτίμησε την ταπεινή και σεμνή του στάση, ενώ εξήγησε στη συνέχεια πώς δεν θα επιτρέψει σε καμία αστυνομία θεάτρου να του απαγορεύσει να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Προσωπικά και μόνο η λέξη «αστυνομία» δίπλα στην έννοια του θεάτρου και της Τέχνης, μόνο απέχθεια φέρνει.

Για την ίδια βράδια διάβασα κείμενα δημοσιογράφων που ασχολούνται με την κριτική θεάτρου και αμφισβητούσαν την επιτροπή που είχε άλλους συναδέλφους τους. Μετά είδα την κα. Διαβάτη να συνεχίζει με υψηλούς τόνους –και εδώ στο newpost σε συνέντευξή της στη Φανή Πλατσατούρα, τον Σάκη να σιωπά και όλη την ελληνική τηλεόραση από τον κ. Λιάγκα –αλλοίμονο!- και τον Άρη Καβατζίκη μέχρι τον έξαλλο με την Χρυσούλα Διαβατή, Κώστα Φραγκολιά να θεωρούν υποχρέωσή τους να τοποθετηθούν για το αρχαίο δράμα, το σύγχρονο θέαμα και τις φρυγανίτσες που διαφήμισε ο Σάκης, τα σίριαλ και την ποιότητά τους, στα οποία έπαιξε η κα. Διαβάτη.

Οι ρεπόρτερ ξαμολήθηκαν να πάρουν δηλώσεις από τον κ. Βουτσά, την Βάνα Μπάρμπα, την Πωλίνα, τον Τζώνη Καλημέρη, τον Ρένο Χαραλαμπίδη και πολλούς άλλους, ενώ τα social media ανέλυαν σύσσωμα την «Θεοφαγία» όπως διαπράττεται στις Βάκχες και την τεχνική την οποία χρειάζεται το δράμα στις εκάστοτε εκδοχές του (υπερβάλλω φυσικά, μην ψάχνετε για κυριολεξία!). Μόνο «Εύαν, Βάκχε, ευοί» δεν αναφωνήσαμε ως σύγχρονες Μαινάδες του δημόσιου λόγου, χωρίς την αποδοχή πως είμαστε βυθισμένοι μέσα στις προκαταλήψεις ενώ κρατώντας ετικετογράφους κολλάμε ετικετούλες στους καλλιτέχνες, στην έκφραση, στα είδη, ενώ αποδίδουμε αμπελοχώραφα σε κάποιους και σε άλλους απαγορεύουμε ρατσιστικά σχεδόν όποια τους συμμετοχή, προσπάθεια, ακόμη και επίδοση ενταγμένη σε ομάδα και όραμα σκηνοθέτη που έκανε πρόταση.

Πόσο θλιβερό όλο αυτό! Η τέχνη, νόμιζα, δεν κρίνεται από βραβεύσεις, αλλά από διάρκεια, συνέπεια, κόπο, επίμονη, έμπνευση, όραμα, αφοσίωση και αποκλειστικά από το κοινό. Ένα κοινό που με την παρουσία του ή την απουσία του επιβραβεύει, χωρίς να υπακούει σε οργίλες Σειρήνες ή ιλουστρασιόν κατασκευές. Και το ίδιο το θέατρο νομίζω πάλι, πετάει εκτός όποιους το κοροϊδεύουν, δεν έχουν τίμιες προθέσεις απέναντι ή απόλυτη, ασκητική προσήλωση σ’ αυτό! Δεν θέλει αντιπολίτευση, εξουσίες και φυσικά αστυνομίες. Και θα έρθω να συμφωνήσω με τον Σάκη Ρουβά, μερικές φορές αρκεί η ψυχή, ειδικά όταν δεν είναι μικρή…

• βραβείο
• θέατρο
• Σάκης Ρουβάς
• Χρυσούλα Διαβάτη