current views are: 4

21 Μαΐου 2015
Δημοσίευση05:11

Eurovision 2015: Ο πιο πολιτικός και gay friendly διαγωνισμός!

Εκτός από τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα πολύχρωμα φώτα και τις ιδιαίτερες συμμετοχές, ο φετινός διαγωνισμός της Eurovision είναι γεμάτος από πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.

Δημοσίευση 05:11’
αρθρο-newpost

Εκτός από τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα πολύχρωμα φώτα και τις ιδιαίτερες συμμετοχές, ο φετινός διαγωνισμός της Eurovision είναι γεμάτος από πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.

Εκτός από τα εντυπωσιακά σκηνικά, τα πολύχρωμα φώτα και τις ιδιαίτερες συμμετοχές, ο φετινός διαγωνισμός της Eurovision είναι γεμάτος από πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.

Την Τρίτη πραγματοποιήθηκε στο Stadthalle της Βιέννης ο πρώτος ημιτελικός, με την Ελλάδα να περνά στον τελικό του Σάββατου, ενώ σήμερα στις 22.00 η δημόσια ραδιοτηλεόραση θα μεταδώσει ξανά σε απευθείας σύνδεση τον δεύτερο ημιτελικό.

Με τα προγνωστικά για τον τελικό του 60ου διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision να δίνουν και να παίρνουν, αξίζει να δούμε μερικά στοιχεία, παρασκηνιακά και μη, για τη φετινή διοργάνωση.

Οι συμμετοχές

Στον τελικό της 23ης Μαΐου θα συμμετάσχουν συνολικά 27 χώρες. 

Οι είκοσι θα προκύψουν από τους δύο ημιτελικούς -δύο την κάθε βραδιά-, ενώ οι υπόλοιπες επτά, δηλαδή Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, η διοργανώτρια Αυστρίακαθώς και η Αυστραλία – που φέτος συμμετέχει τιμητικά στον διαγωνισμό – θα περάσουν απευθείας στον τελικό.

Με την έξυπνη κίνηση «υπαγωγής» της Αυστραλίας στον διαγωνισμό, οι ιθύνοντες της διοργανώτριας EBU δίνουν σαφώς το μήνυμα της διεθνούς επιρροής, ενώ σκέφτονται να εντάξουν ακόμη και την Κίνα ή την Ιαπωνία, εφόσον εγγραφούν μέλη της οι ραδιοτηλεοράσεις τους.

Η σειρά εμφάνισης στον τελικό θα ανακοινωθεί από τους διοργανωτές μετά τη διεξαγωγή και του δεύτερου ημιτελικού.

Η Conchita και οι gay

Πέρυσι η drag queen Conchita Wurst, ύστερα από τη νίκη της με το τραγούδι «Rise Like A Phoenix» και την «προοδευτική» για κάποιους ή προκλητική για άλλους εμφάνιση έκλεψε τις εντυπώσεις.

Αφού το μούσι της τράβηξε όλα τα βλέμματα των περίπου 195 εκατ. τηλεθεατών, οι διοργανωτές του διαγωνισμού δεν θα το άφηναν ανεκμετάλλευτο. 

Έτσι, από τον Ιανουάριο οι αυστριακοί διοργανωτές ήταν πανέτοιμοι να υποδεχτούν τα πλήθη των Eurofans στην πιο gay Eurovision όλων των εποχών. 

Και όλα αυτά, την ώρα που οι σκληροί νόμοι του Πούτιν κατά της «ομοφυλοφιλικής προπαγάνδας» προκαλούν και ιδίως οι σουηδοί εκπρόσωποι δηλώνουν ότι θα απόσχουν από τον διαγωνισμό σε περίπτωση που νικήσει το ρωσικό τραγούδι και η διοργάνωση γίνει στη Μόσχα.

Παράλληλα, οι διοργανωτές «έτρεξαν» μία εκκεντρική καμπάνια, με στόχο να αναδειχθεί η ανοιχτή προς τη διαφορετικότητα πόλη, η Βιέννη.

Έτσι αντικατέστησαν τα κλασσικά χωρίς φύλο φανάρια με νέα που απεικονίζουν δύο ανθρώπους και πιο συγκεκριμένα ζευγάρια ομοφυλόφιλων.

Οργή για τον αποκλεισμό του συγκροτήματος με σύνδρομο Down

Το συγκρότημα Pertti Kurikan Nimipäivät, τα μέλη του οποίου πάσχουν από σύνδρομο Down, ήταν οι εκπρόσωποι της Φινλανδίας και από την πρώτη στιγμή προκάλεσαν σχόλια.

Οι PKN ξεσήκωσαν το κοινό και κέρδισαν το χειροκρότημα όλων όσοι βρέθηκαν στο Wiener Stadthalle με ένα ροκ τραγούδι, το «Aina Mun Pitaa», δηλαδή «Πάντοτε πρέπει».

Το τραγούδι διήρκεσε μόλις 85 δευτερόλεπτα, ενώ όλα τα μέλη του συγκροτήματος το ερμήνευσαν με πάθος πάνω στη σκηνή.

Στο τέλος, όλοι όσοι παρακολούθησαν από κοντά τη Eurovision ζητωκραύγασαν και χειροκρότησαν το διαφορετικό συγκρότημα.

Και ενώ οι PKN θεωρούνταν φαβορί όχι μόνο για τη διαφορετικότητά τους, αλλά και για το ταλέντο τους στη μουσική, το ευρωπαϊκό κοινό δεν τους ψήφισε.

Έτσι, οι  PKN δεν κατάφεραν να περάσουν στον τελικό και οι φαν του πανκ συγκροτήματος διαμαρτυρήθηκαν έντονα μέσω Twitter. Η απογοήτευσή τους μάλιστα έγινε θέμα ακόμα και από μεγάλα μέσα όπως ο Indepedent.

«Η Φινλανδία θα έπρεπε να περάσει στον τελικό», έγραφε ένας χρήστης, ενώ άλλος δήλωνε θυμωμένος επειδή ένα συγκρότημα που έδωσε τα πάντα στη σκηνή δεν τα κατάφερε.

Η πιο πολιτική στιγμή του διαγωνισμού

Ο φετινός διαγωνισμός έχει χαρακτηριστεί ο πιο πολιτικός και όχι άδικα, μιας και το παρασκήνιό του θα το ζήλευαν και οι καλύτεροι διπλωμάτες.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα, εκτός των μηνυμάτων για τη διαφορετικότητα, είναι τα τραγούδια με αναφορές στον Πούτιν και οι κόντρες της Τουρκίας με το Ισράηλ και την Αρμενία.

Πιο αναλυτικά, η Αρμενία υποχρεώθηκε να αλλάξει τον τίτλο του τραγουδιού της: «Don’t deny» (Μην αρνείστε) που θεωρήθηκε ως υπερβολικά ευθεία προσταγή προς την Τουρκία, η οποία αρνείται να αναγνωρίσει ως γενοκτονία τις σφαγές των Αρμενίων το 1915. Ο τίτλος του τραγουδιού άλλαξε σε «Face the shadow» (Αντιμετωπίστε τη σκιά).

Η Τουρκία, από την πλευρά της, δεν θα μετάσχει φέτος στο διαγωνισμό: η ισλαμο-συντηρητική κυβέρνηση έκλεισε την πόρτα στο διαγωνισμό το 2012, ένα χρόνο αφότου η Σουηδία μετέδωσε τις εικόνες δύο χορευτών που φιλιούνταν. Η Άγκυρα, ωστόσο, υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει στη Eurovision το 2016.

Και δεν είναι τυχαίο ότι το πολιτικό «παιχνίδι» παίζεται μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών από όλο τον κόσμο. 

Έτσι, την ώρα που οι τηλεοράσεις στην Αλάσκα ή τη Νέα Ζηλανδία θα συντονίζονται για τη Eurovision, ο διαγωνισμός θα ασκεί… πολιτική. 


σχετικα αρθρα