current views are: 5

29 Ιανουαρίου 2016
Δημοσίευση06:30

Είναι η ευρωπαϊκή μαφία, ηλίθιοι!

Σήμερα, η Ελλάδα ζει άλλο ένα πραξικόπημα με αφορμή το προσφυγικό.

Δημοσίευση 06:30’

Σήμερα, η Ελλάδα ζει άλλο ένα πραξικόπημα με αφορμή το προσφυγικό.

Το «This is a coup» δεν ήταν μόνο ένα σύνθημα που δημιουργήθηκε με αφορμή τον στυγνό εκβιασμό που δέχθηκε η Ελλάδα, τα δραματικά μερόνυχτα του Ιουλίου -με τις τράπεζες κλειστές- και που οδήγησαν σε πλατιές υπογραφές σε ένα ακόμη μνημόνιο.
 
Ήταν μια πραγματικότητα που βίωσε ένας ολόκληρος λαός και μια ευρωπαϊκή «οικογένεια», στην οποία ο καλύτερος… έχει σκοτώσει τη μάνα του. Το πραξικόπημα, ωστόσο, και όσοι μίλησαν ανοιχτά γι’αυτό, έγιναν αντικείμενο χλευασμού και η έκφραση αυτή αντιμετωπίστηκε ως γραφικότητα από επαναστάτες του καναπέ ή στην καλύτερη περίπτωση του Twitter. Στη συνέχεια, οι κυβερνητικές πολιτικές που ακολούθησαν έδωσαν το δικαίωμα σε όποιον πιστεύει ακόμα σε αυτή την Ευρώπη, να ξεχάσει και να νομιμοποιήσει σε συνειδήσεις την πρακτική που εφαρμόζουν οι ισχυροί της Ε.Ε. σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. 
 
Σήμερα, η Ελλάδα ζει άλλο ένα πραξικόπημα. Αιτία και αφορμή πρόσφυγες και μετανάστες, παιδιά, μωρά (μωρά μωρέ!!!!) που τα κορμάκια τους φωτογραφίζονται «φουσκωμένα» στα παράλια της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ζητά ενίσχυση από τη Frontex, η οποία ποτέ δεν έρχεται, αλλά κατηγορείται ότι δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορά της, όταν η ίδια η Frontex λέει ότι «είναι σχεδόν αδύνατο να ελεχθούν τα θαλάσσια σύνορα στην χώρα». Ζητά οικονομική βοήθεια η οποία δεν δίνεται, όταν το ΔΝΤ καταγράφει σε έκθεσή του ότι η χώρα έχει δαπανήσει από τα υψηλότερα ποσά για την αντιμετώπιση της προσφυγική κρίσης. Ζητά να τηρηθεί η συμφωνία αναδιανομής 160.000 προσφύγων από την Ιταλία και την Ελλάδα, που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση υπέγραψε, όταν έχουν μετεγκατασταθεί μέχρι σήμερα λιγότεροι από 400 άνθρωποι γιατί τα βορειοευρωπαϊκά κράτη αρνούνται να δεχτούν. 
 
Με τη ζοφερή πραγματικότητα των αριθμών, η κυβέρνηση προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να συνδέσει το προσφυγικό με το ελληνικό πρόγραμμα και να πει στην «οικογένειά» της στην Ευρώπη τα εξής: «Εμείς σηκώνουμε το βάρος ολόκληρης της γηραιάς ηπείρου, κάνουμε το ευρωπαϊκό και ανθρωπιστικό μας καθήκον, επομένως θέλουμε να μας στηρίξετε οικονομικά και να μην πιέσετε άλλο την κοινωνία μας». Από την πλευρά τους οι εταίροι, αν και ξεκαθαρίζουν σε όλους τους τόνους ότι δεν μπορούν να συνδεθούν δύο ασύνδετα ζητήματα, πιέζουν (επιτυχώς) την Ελλάδα με τη βόμβα του προσφυγικού, ώστε να δεχθεί όλες τις δημοσιονομικές απαιτήσεις, εγκλωβίζοντας παράλληλα εκατομμύρια πρόσφυγες σε μια χώρα-χωνευτήρι
 
Η Ευρώπη δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της προσφυγικής κρίσης και δεν θέλει, σε τελική ανάλυση, κανένας ευρωπαίος ηγέτης να επωμιστεί το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό της χώρας του, ενσωματώνοντας μετανάστες στο κοινωνικό σύνολο. ‘Αρα ο αποδιοπομπαίος τράγος, όπως αποκαλούν την χώρα μας γερμανικά δημοσιεύματα, είναι ένας και βολεύει τους πάντες. 
 
Η Γερμανία, την ίδια ώρα, «καθάρισε» αποδεχόμενη ένα ελάχιστο κομμάτι προσφυγικού πληθυσμού, που ήπιε νερό στο όνομα της κυρίας Μέρκελ, βγάζοντας selfies μαζί της και βρίσκοντας δουλειά και ασφάλεια μακριά από τη φρίκη του πολέμου. «Νομιμοποιήθηκε» να σταματήσει να δέχεται μετανάστες, μετά το… κύμα σεξουαλικών επιθέσεων που σημειώθηκαν ταυτόχρονα σε μεγαλουπόλεις της χώρας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αλλά έτυχε να δουν το φως της δημοσιότητας μερικές εβδομάδες μετά.
 
Η Τουρκία από την άλλη μεριά, περιέργως, δεν ακούγεται πουθενά τελευταία! Είναι σαν να έχει σβηστεί από το χάρτη του διαλόγου, σαν να μην αποτελεί μέρος του προσφυγικού προβλήματος. Τίποτα δεν ενοχλεί κανέναν, ούτε τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ούτε τον Βάλντις Ντομπρόβσκις, ούτε τις βορειοευρωπαϊκές χώρες της Ευρώπης που αυστηροποιούν τους ελέγχους στα σύνορά τους για να διασφαλίσουν την ασφάλεια και την ομαλή λειτουργία του κράτους τους. Οι Τούρκοι δουλέμποροι ξαφνικά δεν υπάρχουν πουθενά, παρά το γεγονός ότι με κάποιον μαγικό τρόπο, βάρκες με μετανάστες φθάνουν καθημερινά στα ελληνικά νησιά. Τα ντοκουμέντα για τις σχέσεις της Τουρκίας με τους τζιχαντιστές, που τροφοδοτούν τον πόλεμο στη Συρία, δεν αξιοποιούνται από κανέναν διεθνή Οργανισμό, από καμία Ένωση, από κανένα δικαστήριο, από καμία πολιτική. Οι αποδείξεις αυτές στην Άγκυρα γίνονται προϊόντα «εθνικής προδοσίας» και οι δημοσιογράφοι που τα αποκαλύπτουν φυλακίζονται αντιμετωπίζοντας ποινές ισόβιας κάθειρξης. Για όλα αυτά δεν ανοίγει μύτη! Αντιθέτως, η Τουρκία του σκοταδισμού, της λογοκρισίας, του παρακράτους, των ύποπτων συναλλαγών, συζητά με την Ευρωπαϊκή Ένωση την ένταξή της σε αυτήν, χωρίς να μπαίνει καν στο διεθνή διάλογο το γεγονός ότι ούτε η Άγκυρα ούτε η Κομισιόν, τηρούν τις συμφωνίες στις οποίες, τόσο ζωηρά, είναι προσηλωμένοι οι εταίροι μας. 
 
Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι με την πλάτη στον τοίχο, η κυβέρνηση κάνει ένα ολέθριο λάθος. Δεν μιλά τη γλώσσα της αλήθειας. Δεν έχει βγει να πει τι πραγματικά ζήτησαν από την Αθήνα οι ευρωπαίοι ηγέτες, οι αξιωματούχοι και τα Κολλέγια. Τι είναι αυτό που ζήτησαν πίσω από τις κλειστές πόρτες και τι είναι αυτό που κρύβουν οι εκθέσεις αξιολόγησης της συνθήκης Σένγκεν, των προσχεδίων και των τελεσίγραφων; Πώς μπορεί να αναχαιτιστεί η χειμαρρώδης προσφυγική ροή στη θάλασσα του Αιγαίου, όπου πρακτικά δεν μπορείς να υψώσεις φράχτη για να εμποδίσεις τους πρόσφυγες να περάσουν στην Ευρώπη; Μήπως όπως ζήτησαν οι Βέλγοι από τον υπουργό Μεταστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα… Δηλαδή οι ελληνικές αρχές να πνίγουν τους πρόσφυγες στη θάλασσα, να βουλιάζουν τις βάρκες τους, να διαπράττουν δολοφονίες
 
Όταν το επιχείρημα είναι ότι «η Ευρώπη ντροπιάζεται», πρέπει να εξηγείς γιατί την εγκαλείς. Τι είναι αυτό που ζήτησε η ΕΕ από τη χώρα μας και η χώρα μας δεν μπορεί να κάνει; Είναι η ανικανότητα των ελληνικών αρχών να φτιάξουν πέντε Κέντρα Καταγραφής προσφύγων ή το πρόβλημα για κάποιες ακραίες ευρωπαϊκές φωνές είναι ότι υπάρχουν πρόσφυγες που φτάνουν να περνούν τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης; Επειδή σε πολλούς παρατηρητές γεννήθηκε μια αφελής σκέψη: Εφόσον το πρόβλημα είναι η ελλιπής και αναποτελεσματική φύλαξη των συνόρων (είναι πάντα τα θαλάσσια, μην το ξεχνάμε), οι έλεγχοι θα είναι αποτελεσματικοί εάν δεν κατορθώσουν τα κύματα προσφύγων να εισέλθουν στο ευρωπαϊκό έδαφος. Και αφού φεύγουν ανενόχλητοι οι άνθρωποι αυτοί από τα τουρκικά παράλια, μένουν να εμποδιστούν στη θάλασσα του Αιγαίου, άρα να τους κλείσει ο «δρόμος» εκεί. Πώς;
 
Αυτό είναι το ερώτημα που αν απαντηθεί ξεκάθαρα, χωρίς περιστροφές, θα δείξει το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης και, έτσι, όσες πιέσεις κι αν δεχθεί η οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα έχει πει την αλήθεια σε έναν ολόκληρο λαό και στους ευρωπαίους πολίτες που έχουν ακόμα ανθρωπιά απέναντι στις πρακτικές εγκληματία.
 
Και στο προσφυγικό, λοιπόν, η απάντηση είναι τόσο προφανής που κινδυνεύει να μην είναι ορατή:
 
Είναι η ευρωπαϊκή μαφία, ηλίθιοι! Και εσείς βλέπετε το τσιμέντο στα πόδια της Ελλάδας και νομίζετε ότι αυτοκτόνησε…