current views are: 2

20 Ιουνίου 2015
Δημοσίευση10:44

Ο Μιχάλης Ιγνατίου μιλάει στο newpost για τους δημοσιογράφους… του ΔΝΤ και την τρόικα

Πόσοι από μας, γνωρίζουν ότι στις υπηρεσίες του ΔΝΤ δουλεύουν 80 Έλληνες; Ότι το δεξί χέρι του Τόμσεν είναι συμπατριώτης μας; Ότι για να δημοσιεύσεις χωρίς ποινικές ευθύνες απόρρητα δημόσια έγγραφα, πρέπει να τα αποχαρακτηρίσεις; Μια φιλική κουβέντα με τον Μιχάλη Ιγνατίου, για το βιβλίο του «Τρόικα ο δρόμος προς τη καταστροφή»,  μας έλυσε πολλές απορίες…

 

Δημοσίευση 10:44’
αρθρο-newpost

Πόσοι από μας, γνωρίζουν ότι στις υπηρεσίες του ΔΝΤ δουλεύουν 80 Έλληνες; Ότι το δεξί χέρι του Τόμσεν είναι συμπατριώτης μας; Ότι για να δημοσιεύσεις χωρίς ποινικές ευθύνες απόρρητα δημόσια έγγραφα, πρέπει να τα αποχαρακτηρίσεις; Μια φιλική κουβέντα με τον Μιχάλη Ιγνατίου, για το βιβλίο του «Τρόικα ο δρόμος προς τη καταστροφή»,  μας έλυσε πολλές απορίες…

 

Γράφει η Ντέπυ Γκολεμά

Πόσοι από μας, γνωρίζουν ότι στις υπηρεσίες του ΔΝΤ δουλεύουν 80 Έλληνες; Ότι το δεξί χέρι του Τόμσεν είναι συμπατριώτης μας; Ότι για να δημοσιεύσεις χωρίς ποινικές ευθύνες απόρρητα δημόσια έγγραφα, πρέπει να τα αποχαρακτηρίσεις; Μια φιλική κουβέντα με τον Μιχάλη Ιγνατίου, για το βιβλίο του «Τρόικα ο δρόμος προς τη καταστροφή»,  μας έλυσε πολλές απορίες…

Με τον Μιχάλη συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 80 στη Νέα Υόρκη. Ακόμα θυμάμαι τις βόλτες μας στη πόλη, τη χαρά και την ευγένεια του να μου γνωρίσει κρυφά της στέκια και εκείνο το μπαρ στο Village με τους τοίχους του γεμάτους πρωτοσέλιδα εφημερίδων. «Δεν πάω πια εκεί, μου λέει, η περιοχή έχει γίνει πια πανάκριβη»…

Βρεθήκαμε για ένα καφέ στο κέντρο τη μέρα της διαδήλωσης των «μένουμε Ευρώπη». Μέσα σε ένα τρελό τρέξιμο για την παρουσίαση του βιβλίου του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,  μπορέσαμε να πούμε δύο κουβέντες. Ελπίζω να πάει καλά μου λέει. Έχω ρίξει τρελό ξενύχτι 3 χρόνια, έρευνες , ταξίδια, πολλά έξοδα για να το βγάλω. Μέρες σε ευρωπαϊκές πόλεις, συνεντεύξεις με ανθρώπους που δεν ήθελαν μαγνητόφωνα αλλά μόνο γραπτές σημειώσεις,  απομαγνητοφωνήσεις, αλλά, χαλάλι του… και εγώ έγινα σοφότερος και ελπίζω όσοι το διαβάσουν….

Δεν θέλω του λέω να μου πεις τα πως και τι, αλλά πως βρίσκει κανείς ένα εθνικό απόρρητο έγγραφο; Και πως το δημοσιεύει; Δεν κινδυνεύει;

Είσαι καλά μου λέει, ένα έγγραφο τέτοιο πρέπει να το αποχαρακτηρίσεις. Και φυσικά να πληρώσεις για αυτό χιλιάδες δολάρια. Έτσι την πάτησα με το αρχείο του Κίσινγκερ, στο προηγούμενο βιβλίο. Διότι από τα έγγραφα που ζητάς μέχρι να φτάσουν αποχαρακτηρισμένα στα χέρια σου, ενδιαφέρον μπορεί να έχει και μια μόνο σελίδα. Μόνο 11.000 δολάρια κόστισαν τώρα, οι αποχαρακτηρισμοί…. 

Μια και είσαι διαπιστευμένος για το ΔΝΤ – χρόνια ανταποκριτής στο Mega και το ΕΘΝΟΣ- δεν μπορώ να μη ρωτήσω. Υπάρχει αυτή η περίφημη λίστα με τους Έλληνες δημοσιογράφους;

Ο Μιχάλης γελάει… δεν δουλεύει έτσι το ΔΝΤ! Ούτε οι άλλοι οργανισμοί. Άμα θέλουν να κάνουν μια δουλειά, σιγά μην κάνουν λίστες. Πάνε στο μέρος που τους ενδιαφέρει, ξενοδοχεία υπάρχουν, συναντήσεις μπορούν να γίνουν, υπάρχουν χιλιάδες τρόποι. Δεν νομίζω να υπάρχει λίστα…

Πάνω στην κουβέντα μαθαίνω και κάτι άλλο η αδαής. Πως στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, απαγορεύεται οι δημοσιογράφοι να πιούνε σαν κέρασμα ούτε ένα καφέ. Θεωρείται… δωροδοκία από το νόμο! Άκου τώρα αμερικάνικες παραξενιές… «Ναι μου λέει μη γελάς, τα πληρώνουμε από τη τσέπη μας»…

Το βιβλίο «τρόικα ο δρόμος προς τη καταστροφή», εστιάζεται στις κυβερνήσεις τριών ελλήνων πολιτικών. Του Καραμανλή, του Σημίτη και βεβαίως του Παπανδρέου. Ειδικά ο τελευταίος έχει εξαπολύσει ένα τεράστιο πόλεμο αλλά τα ντοκουμέντα μιλούν από μόνα τους. Υπήρχαν λύσεις να μη φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Εγώ κατέγραψα τα γεγονότα και έδωσα στη δημοσιότητα ντοκουμέντα φωτιά. Άλλοι θα κρίνουν αν όσοι μας έμπλεξαν σε αυτή την περιπέτεια με διαφορετική διαχείριση, δεν θα μας έφταναν εδώ που έχουμε φτάσει… αν ο Παπανδρέου είχε δεχτεί τη λύση Γιούνκερ, Τρισέ και Αλμούνια, στις 21 Ιουνίου του 2009 στην κρυφή συνάντηση στο γραφείο του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου,  ίσως να είχε η κρίση σταματήσει στη γέννησή της. Ο Παπανδρέου όμως δεν απάντησε ποτέ…

Ο Μιχάλης Ιγνατίου δεν είναι Αμερικανός υπήκοος από πεποίθηση. Δεν θέλω μου λέει. Έχω και Κυπριακό διαβατήριο. Έχω και τις λόξες μου…. εδώ και 26 χρόνια είναι παντρεμένος με την Ελληνοαμερικανίδα Dody Tsiandar καθηγήτρια δημοσιογραφίας στο Κολούμπια. Μου υπόσχεται πως αν πάω στη Νέα Υόρκη θα παρακολουθήσω ένα μάθημά της, γιατί ακόμα θυμάται τη φωτογραφία που έβγαλα έξω από το τμήμα Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο… Ο γιος τους ο 27χονος Ανδρέας, έφτιαξε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους- τέλειωσε σκηνοθεσία στο Λος Αντζελες και την έχει στείλει στο φεστιβάλ Δράμας. Είμαστε τρεις στην οικογένεια -μου λέει- χωρισμένοι σε τρεις αμερικάνικες πόλεις. Η γυναίκα μου στη Ν. Υόρκη, ο γιος μας στο Λος Ανζελες και εγώ στη Ουάσιγκτον… Πίκρα! Θα συναντηθούμε όλοι μαζί τον Αύγουστο στην Ελλάδα. Στο σπίτι όταν βρισκόμαστε μιλάμε μόνο ελληνικά και η σκέψη μας, η ζωή μας και η καρδιά μας χτυπά ελληνικά!

Φεύγω μου λέει, θα με καταστρέψεις. Ο διευθυντής ειδήσεων του mega έχει πάρει 70 τηλέφωνα για τη σύσκεψη και είναι και οι μέρες κρίσιμες. Πριν μπει στο ταξί του ζητώ μια αφιέρωση στο βιβλίο του. Ε, δεν θα τα πούμε και όλα. Επόμενο ραντεβού τον Αύγουστο…