Δύο διδακτικές ιστορίες για τα media και την εξουσία

Με αφορμή τον ΔΟΛ και την εν εξελίξει αντιμαχία, ακολουθούν δύο ιστορίες για τα media, την προπαγάνδα και τον  έλεγχο από την εξουσία.

Το 1988 , ένα σκάνδαλο είχε κατασκηνώσει στην πολιτική ζωή, απειλώντας με πτώση την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπαρκτό σκάνδαλο, με συγκεκριμένη τραπεζική μεθόδευση, αλλά μυθοποιημένες από την αντιπολίτευση και τα media οι διαστάσεις του. Επρόκειτο για την «υπόθεση Κοσκωτά», ενός νεαρού εξ Αμερικής, ο οποίος εξαπλωνόταν επιχειρηματικά, αλλά είχε την ατυχή έμπνευση να μπει στον χώρο των media.

Τότε ,τις τσίμπησε μύγα τις εφημερίδες. Όλες ,ως και οι πιο φιλοκυβερνητικές, άρχισαν να σφυροκοπούν την κυβέρνηση και να υιοθετούν ακρίτως ακόμη και κατασκευασμένα στοιχεία που διοχέτευε κυρίως η ΝΔ του Κ.Μητσοτάκη. Στο ίδιο ρεύμα και σύμπασα η Αριστερά, που έβλεπε μια χρυσή ευκαιρία να ξεμπερδέψει  με τον ( σοβαρά  ασθενή) Α. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, που την είχαν  θέσει εκλογικά στο περιθώριο.

    Είμαστε ηδη στο 1989, και στον χορό μπήκαν  τα (παράνομα ) ιδιωτικά κανάλια και τα δημοτικά ραδιόφωνα, ακολουθώντας σε αντικυβερνητική ένταση τις αφιονισμένες εφημερίδες. Μιλάμε για κόλαση. Πραγματικά στοιχεία για το υπαρκτό σκάνδαλο, κατασκευασμένες  «αποκαλύψεις» και ριπηδόν τα δηκτικά σχόλια, όλα μαζί, γεμάτα ειρωνείες και χλευασμούς. Φυσικά, δεν  έλειψαν οι αποσκιρτήσεις γνωστών ΠΑΣΟΚων μεγαλοδημοσιογράφων, οι οποίοι θύμιζαν τα ποντίκια που πηδάνε πρώτα από το πλοίο.

   Εν τέλει, ο Παπανδρέου ηττήθηκε. Αλλά κράτησε αξιοπρεπές ποσοστό, παρ ότι τον στήριζε μονάχα μια εφημερίδα («Αυριανή») και ένα κανάλι (από το συγκρότημα Κουρή και τα δύο  Μέσα). Ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός, ο Αντρέας αθωώθηκε  από το Ειδικό Δικαστήριο, στο οποίο αποκαλύφθηκαν ψευδομαρτυρίες και  μέγα μέρος κατασκευασμένων στοιχείων . Ε, αυτή ήταν η βάση τόσο για νέα στροφή των media, όσο και για την επανάκαμψη του  Α. Παπανδρέου στην εξουσία. Η κοινωνία είχε καταλάβει το παιχνίδι της χυδαίας προπαγάνδας και έδωσε την απάντησή της. Και στα media και στον πολιτικό κόσμο.

   Περίοδος Σημίτη : Τον στήριζαν όλα τα media-ακόμη και δύο μεγάλες εφημερίδες του συντηρητικού χώρου. Εννοείται, ότι ξιφουλκούσαν καθημερινά εναντίον του Κώστα  Καραμανλή, αρχηγού της ΝΔ, και υμνούσαν λιγωτικά το κυβερνητικό «έργο». Η διαπλοκή στο φόρτε της. Τέτοια υποστήριξη δεν είχε ποτέ ούτε  ο Α. Παπανδρέου, αλλά ούτε και ο Κ. Μητσοτάκης (ως πρωθυπουργός ).

    Όμως, παρά την θηριώδη προπαγάνδα και τους κατασκευασμένους μύθους, ο Κ. Καραμανλής έχασε στο νήμα την πρώτη εκλογική αναμέτρηση με τον Σημίτη. Και  στην δεύτερη, το 2004,-στην οποία δεν κατέβηκε τελικά ο περιδεής Σημίτης, έχοντας παραδώσει τα ηνία στον Γ. Παπανδρέου- ο Καραμανλής αναδείχθηκε πρωθυπουργός. Τα κανόνια των media είχαν συντριβεί.

    Χρειάζεται, τάχα, επιμύθιο; Μάλλον όχι. Οι δύο ιστορίες είναι αρκούντως διδακτικές για τον έλεγχο των media από την διαπλοκή και την κεντρική εξουσία και πως αυτή γίνεται σκόνη από την λαϊκή αντίδραση.

• ΔΟΛ
• ΜΜΕ