Γ. Θεοφάνους στο Newpost: «Οτιδήποτε κάνουμε είναι για το παιδί που κρύβει ο καθένας μέσα του»

Το καλλιτεχνικό γεγονός της σεζόν, η κοινή συναυλία του Γιώργου Θεοφάνους, του Μίμη Πλέσσα και του Γιώργου Χατζηνάσιου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού για τους σκοπούς της ένωσης Μαζί για το Παιδί, έχει σημάνει συναγερμό στους φίλους της ελληνικής μουσικής που θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου τους τρεις συνθέτες σε μια μοναδική αναδρομή στους κυριότερους σταθμούς της σταδιοδρομίας τους.

Εν αναμονή της συναυλίας, ρωτήσαμε τον Γιώργο Θεοφάνους για την συνεργασία του με τους «δασκάλους» και συμπαραστάτες του στα πρώτα βήματά του στην δισκογραφία, για τα επόμενα βήματά του, τα talent shows και την ιδιαίτερη σχέση του με τα παιδιά.

– Πώς νοιώθετε που μοιράζεστε την ίδια σκηνή με δύο «μεγαθήρια» και επιπλέον με δύο βιρτουόζους του πιάνου; Ως ο Βενιαμίν της τριάδας –γιορτάσατε πρόσφατα τα πεντηκοστά γενέθλιά σας- θεωρείτε αυτή τη συνεργασία κάτι ιδιαίτερο στην καριέρα σας;

–Κάποτε, ρώτησαν τον Αϊνστάιν: – Τί είναι ο χρόνος; Κι αυτός απάντησε: Ό,τι δείχνουν τα ρολόγια. ΤΟΣΟ σχετικός είναι ο χρόνος. Για μένα δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ, ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΩΡΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, αλλά και ΑΣΧΗΜΕΣ που σε κάνουν πιο δυνατό.

Με τον Γιώργο Χατζηνάσιο συναντηθήκαμε όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα πριν από 30 χρόνια, φοιτητής ακόμα, για να ακούσει τα τραγούδια μου που το έπαιζα στο πιάνο. Ήτανε καταπληκτικός καθοδηγητής, αυστηρός αλλά γεμάτος αγάπη. Βρεθήκαμε στην ίδια σκηνή στην Αθήνα πριν από δύο χρόνια και από τότε δεν έχουμε σταματήσει να παίζουμε μαζί με κάθε ευκαιρία. Τον Μίμη Πλέσσα τον συνάντησα στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 στις αρχές του ‘90 όταν με φιλοξένησε σε μια ραδιοφωνική του εκπομπή σαν ανερχόμενο καινούργιο ταλέντο. Ο Μίμης ήταν μια τεράστια αγκαλιά. Βρεθήκαμε μαζί στα δύο πιάνα πέρσι το χειμώνα για μία και μοναδική παράσταση στο Παλλάς. Τώρα ήρθε η ώρα με αυτούς τους δύο μεγάλους μου αγαπημένους δασκάλους, να μοιραστώ την μοναδική σκηνή του Ηρώδειου. Τώρα, εάν αυτό συμπίπτει με τα 50 μου γενέθλια ή τα 30 χρόνια μου στην δισκογραφία, όπως το λέτε και όπως το συνειδητοποιώ και εγώ τώρα, δεν υπάρχει ωραιότερο δώρο.

– Δίνετε την εντύπωση πως έχετε μια ιδιαίτερη ευαισθησία σε ό,τι αφορά στα παιδιά. Από «Τα τέρατα» και την «Παραμυθολογία» ως τη συναυλία για την Ένωση Μαζί για το παιδί, φαίνεται ότι αποτελούν πηγή έμπνευσης για εσάς. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος γι αυτό;

– Η ενασχόλησή μου με τα παιδιά νομίζω ότι λίγο η πολύ είναι γνωστή. Πέρα του ότι είμαι πατέρας τεσσάρων παιδιών από το δημοτικό μέχρι το πανεπιστήμιο αυτή τη στιγμή, έχω μαθητές στο μουσικό εργαστήρι που διατηρώ από το 2010 στο οποίο φοιτούν παιδιά από βρεφική ηλικία μέχρι και φοιτητές Πανεπιστημίου. Πιστεύω πολύ στην μουσική παιδεία και  προσπαθώ να πείσω γι αυτό κυρίως τους γονείς που σκέφτονται, δικαίως ίσως, μα πόσους μουσικούς πόσους τραγουδιστές θα χωρέσει αυτή η χώρα;

Προφανώς και δεν θα γίνουν όλοι επαγγελματίες μουσικοί ή τραγουδιστές. Αλλά στο σχολείο κάνουμε μαθηματικά για να γίνουμε μαθηματικοί; ‘Η χημεία για να γίνουμε χημικοί;  Γι αυτό επαναλαμβάνω ότι εγώ τη μουσική την βλέπω σαν παιδεία της ψυχής.

Εκτός από την μουσική, γράφω και παραμύθια, παιδικά βιβλία εδώ και χρόνια. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το τέταρτο βιβλίο της σειράς «Παραμυθολογία» η οποία αποτελείται από εφτά βιβλία από τις εκδόσεις Μένανδρος. Και είναι αυτό ακριβώς που λέει και ο τίτλος, παραμύθι και μύθος, πως μπορεί δηλαδή ένα παιδί σήμερα να χρησιμοποιήσει τους αρχαιοελληνικούς μύθους για να λύσει θέματα που αντιμετωπίζει στην σύγχρονη κοινωνία όπως το μπούλινγκ ή η κακοποίηση κ.ά.

Επίσης, έχω μία δράση ως πρεσβευτής καλής θέλησης του hope for children σχεδόν εδώ και μια δεκαετία στην Κύπρο. Και προσπαθώ με κάθε ευκαιρία να ανεβάζω παραστάσεις όπως το μιούζικαλ «Τέρατα» που ανέβασα πέρσι με τον Φωκά Ευαγγελινό.

– Μετά από την επιτυχία της πρόσφατης δισκογραφικής συνεργασίας σας με την Πάολα και των ζωντανών εμφανίσεων σας, ποια είναι τα σχέδιά σας για την επόμενη σεζόν; 
– Θλίβομαι που δεν υπάρχει πια δισκογραφία. Ευτυχώς έζησα την περίοδο που ένα επιτυχημένο cd έφτανε τις διακόσες η τρακόσες χιλιάδες αντίτυπα, το έζησα με την Αλεξίου, με το Ρέμο, με τον Τερζή και πολλούς άλλους. Δυστυχώς, η πειρατεία αλλά και το διαδίκτυο έφεραν τα πάνω κάτω. Επιτρέψτε μου να πω όμως ότι το μεγαλύτερο κακό το κάνει η ασυνειδησία των ανθρώπων που πιστεύουν ότι μπορούν να κατεβάζουν παράνομα μουσική και να την χρησιμοποιούν. Δεν σκέφτονται ότι κάποιες οικογένειες μένουν έτσι χωρίς δουλειά γιατί, για να φτιαχτεί ένα τραγούδι χρειάζονται, πέρα από τον τραγουδιστή, τον οποίο ίσως έχουν στο μάτι γιατί βγάζει κάποια χρήματα, πολλές φορές και υπερβολικά, ο συνθέτης, ο  στιχουργός, ο ενορχηστρωτής, ο ηχολήπτης, οι υπάλληλοι των εταιρειών για το προμόσιον και πολλοί άλλοι που αποτελούν την αλυσίδα για να φτάσει αυτό το τραγούδι να το ακούσουν για να το δουν σε ένα βιντεοκλίπ. Μακάρι ο κόσμος να καταλάβει κάποια στιγμή ότι η πνευματική ιδιοκτησία είναι ακριβώς αυτό που λέει και η φράση, ιδιοκτησία κάποιου, και πρέπει να τη σεβόμαστε.

– Πώς αποτιμάτε την παρουσία σας σε τηλεοπτικά talentshows; Τι κρατάτε και τι πετάτε από αυτή την εμπειρία; 

– Από την παρουσία μου στην τηλεόραση κρατάω πολύ όμορφες στιγμές. Και από τα τάλεντ σόους για ενήλικες, αλλά κυρίως από  τις δύο εκπομπές που έκανα με τα παιδιά και τα ταλέντα που βρήκαμε σε όλη την Ελλάδα και στην Κύπρο. Δυστυχώς δεν προχώρησαν αυτές οι εκπομπές με τα παιδιά γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με την διαφήμιση, τα έσοδα και τα έξοδα, και προφανώς η συγκίνηση, η ευαισθησία και το ταλέντο των παιδιών δεν άγγιξαν τις χορδές αυτών που αποφασίζουν.

Πάνω κάτω το ίδιο ισχύει και με τους ενήλικες. Τα κανάλια προσπαθούν να κάνουν ψυχαγωγικές εκπομπές και αυτό διαρκεί όσο διαρκεί η πρώτη εκπομπή μέχρι τον τελικό. Σπανία δίνεται βήμα σε έναν νικητή ή άλλον συμμετέχοντα που αξίζει για να συνεχίσει. Γι αυτό βέβαια ευθύνονται και οι δισκογραφικές εταιρείες οι οποίες συνεργάζονται με τα κανάλια. Από την άλλη για τα παιδιά αυτά, τα τάλεντ σόους είναι η μόνη διέξοδος. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος προφανώς για να δείξουν τη δουλειά τους. Οι δισκογραφικές εταιρείες φυτοζωούν και προωθούν κυρίως το ξένο ρεπερτόριο και όχι το ελληνικό. Αυτό είναι λάθος, είναι κακό και δεν πρέπει να συμβαίνει. Στη Γαλλία προστάτεψαν το γαλλικό τραγούδι με νόμο στα ραδιόφωνα. Θα πρέπει να κάνουμε και εμείς το ίδιο. Αλλιώς πρωτοβουλίες όπως αυτή που ανέλαβε το Μαζί για το Παιδί με τρεις σύνθετες που καλύπτουν ελληνικό ρεπερτόριο 70 και πλέον ετών θα είναι άσκοπες. 

– Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να κρατήσει το κοινό από τη συναυλία σας για τους σκοπούς της Ένωσης Μαζί για το Παιδί;    

– Θα κρατήσω τη φράση που λέει ο Μίμης Πλέσσας στο σημείωμα του προγράμματος, ότι οτιδήποτε κάνουμε είναι για το παιδί. Το παιδί που κρύβει ο καθένας μέσα του. Αυτό τα λέει όλα.

• Μαζί για το παιδί
• Ωδείο Ηρώδου του Αττικού