FT: Ανυπολόγιστο το κοινωνικό κόστος των ελληνικών προγραμμάτων λιτότητας

Καταστροφικό είναι το κοινωνικό κόστος των προγραμμάτων λιτότητας στην Ελλάδα και οι συνέπειές τους θα είναι ορατές και τα επόμενα χρόνια σημειώνεται σε άρθρο των FT με τίτλο “Το ελληνικό δράμα δεν θα έχει καλό τέλος”.

Οπως αναφέρει το άρθρο ευρωζώνη θα μπορούσε να δεχθεί μεγαλύτερα και νωρίτερα κουρέματα ιδιωτικού τομέα . Και οι επιλογές της Αθήνας δημιούργησαν περισσότερο πόνο από ό, τι ήταν αναγκαίο.

Η ταλαιπωρία των αθώων Ελλήνων δεν οφίλεται μόνο στην ανάγκη άμεσων οικονομικών περικοπών αλλά και στην επιλογή για να προστατευθούν τα προνόμια κάποιων και έτσι μετακινήθηκε το κύριο βάρος του φόρτου στους ώμους των πιο αδυνάτων.

Μετά από λιτότητα πέντε ετών και πέντε πακέτα διάσωσης κι ενώ η κρίση δημοσίου χρέους συνεχίζεται στην Ευρώπη, δίνεται ελάχιστη προσοχή στη χώρα όπου ο οικονομικός πανικός άρχισε. Εχοντας δανειστεί εκατφτοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ από τους γείτονές της, η Ελλάδα, δε θεωρείται πλέον απειλή για την ακεραιότητα της ευρωζώνης και αγωνίζεται στη μιζέρια της έξω από το δημόσιο προσκήνιο.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην έκθεση σχετικά με το πρόγραμμα προσαρμογής, που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα, δείχνει αχτίδες καλών ειδήσεων παρά τις δυσκολίες και τις λανθασμένες εκκινήσεις.

Το πρόγραμμα πέτυχε ορισμένους από τους στόχους του: το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα βελτιώθηκε κατά 10% στο ΑΕΠ αύξηση συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες προσαρμογές εν καιρώ ειρήνης στην ιστορία. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών έχει βελτιωθεί . Σύμφωνα με το ΔΝΤ η Ελλάδα έχει κλείσει τα δύο τρίτα του χάσματος ανταγωνιστικότητας που άνοιξε μετά την ένταξή της στο ευρώ. Οι τράπεζες επιτέλους προχωρούν στην ανακεφαλαιοποίηση και έτσι μπορεί να τελειώσει η πιστωτική κρίση.

Ωστόσο, το κόστος των παραπάνω επιτυχιών ήταν καταστροφικό. Το ΑΕΠ έχει μειωθεί πάνω από 20%. Το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχει μειωθεί λόγω των περικοπών σε μισθούς – και ως εκ τούτου του βιοτικού επιπέδου – και όχι λόγω της αύξησης της παραγωγικότητας. Το κοινωνικό κόστος είναι ανυπολόγιστο και οι επιπτώσεις τους θα ξεδιπλωθούν για τα επόμενα χρόνια.

Δεν υπήρχε τρόπος για την Ελλάδα να συνεχίσουν να καταναλώνουν πάνω από τις δυνατότητές της. Όπως επισημαίνει το ΔΝΤ, χωρίς τα δάνεια διάσωσης, η προσαρμογή θα έπρεπε να είναι ακόμη πιο ριζοσπαστική – πιο απότομες οι περικοπές με ενδεχόμενο και το χάος μιας ανεξέλεγκτης εξόδου ευρώ.

Αλλά το φοβερό σημείο εκκίνησης δεν απέκλειε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Η ευρωζώνη θα μπορούσε να δεχθεί μεγαλύτερα και νωρίτερα κουρέματα ιδιωτικού τομέα . Και οι επιλογές της Αθήνας δημιούργησαν περισσότερο πόνο από ό, τι ήταν αναγκαίο.

Έτσι, η ταλαιπωρία των αθώων Ελλήνων δεν οφίλεται μόνο στην ανάγκη άμεσων οικονομικών περικοπών αλλά και στην επιλογή για να προστατευθούν τα προνόμια κάποιων και έτσι μετακινήθηκε το κύριο βάρος του φόρτου στους ώμους των πιο αδυνάτων.

Αν υπάρχει μια θετική πλευρά, είναι ότι η Ελλάδα έχει πολλές ευκαιρίες για ανάπτυξη. Αλλά χωρίς ένα βαθύτερο πολιτικό μετασχηματισμό οι ευκαιρίες θα παραμείνουν κλειδωμένες .Η ευρωζώνη και οι απλοί Έλληνες έχουν κοινό συμφέρον να υπάρχει καλύτερη πληροφόρηση σχετικά με την κατάσταση.