ΔΝΤ: Η περίπτωση της Αργεντινής θέτει σε κίνδυνο τις αναδιαρθρώσεις χρεών

Τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες που μπορεί να έχει η διένεξη μεταξύ της Αργεντινής και των ιδιωτών πιστωτών της κρούει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) σε έκθεσή του, εκτιμώντας ότι μπορεί να θέσει σε κίνδυνο» τις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις του χρέους κρατών.

Μετά τη χρεοκοπία του 2001, η Αργεντινή είχε καταλήξει σε μια συμφωνία με το σύνολο σχεδόν των πιστωτών της για να αναδιαρθρώσει το χρέος της με ένα «κούρεμα» κατά σχεδόν 70%. Τα λεγόμενα ταμεία – «γύπες» αρνήθηκαν οποιαδήποτε συμφωνία και ζητούν την επιστροφή 1,3 δισ. δολ.

Τα εν λόγω ταμεία προσέφυγαν στην αμερικανική δικαιοσύνη, η οποία δεν έχει ακόμη εκδώσει την τελική απόφασή της, αλλά τα έχει δικαιώσει προς το παρόν επιτρέποντάς τους να ανακτήσουν αυτό το ποσό εν ανάγκη μπλοκάροντας την πληρωμή των πιστωτών που έχουν αποδεχθεί την αναδιάρθρωση του χρέους.

«Η τρέχουσα διένεξη με την Αργεντινή μπορεί να έχει βαθιές επιπτώσεις στις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις χρεών δίνοντας περισσότερες εξουσίες στους ανυπάκοους πιστωτές», αναφέρει το Ταμείο στην έκθεσή του.

Μέχρι τώρα, ακόμη κι αν δικαιώνονταν από τα δικαστήρια, οι πιστωτές αυτοί είχαν παρά πολύ λίγα μέσα για να επιτύχουν την επιστροφή των χρημάτων τους. Η απόφαση της αμερικανικής δικαιοσύνης μπορεί συνεπώς να σηματοδοτεί ένα προηγούμενο και να «θέσει σε κίνδυνο» τη διαδικασία της αναδιάρθρωσης των χρεών, σύμφωνα με το ΔΝΤ.

Καθώς διακόπτει την αποπληρωμή των πιστωτών που συμμετέχουν στην αναδιάρθρωση, η απόφαση αυτή «κατά πάσα πιθανότητα θα αποθαρρύνει» τους πιστωτές να συμμετάσχουν σε διαδικασίες σε εθελοντική βάση, εκτιμά το ΔΝΤ.

Θα μπορούσε επίσης «να πολλαπλασιάσει» τον αριθμό των απείθαρχων πιστωτών με κίνδυνο να οδηγηθούν σε αποτυχία μελλοντικές επιχειρήσεις αναδιάρθρωσης, προσθέτει το Ταμείο.

Το ΔΝΤ εκτιμά στην έκθεσή του πως οι πρόσφατες αναδιαρθρώσεις χρέους, ιδιαίτερα της Ελλάδας το 2012, ήταν «υπερβολικά περιορισμένες και υπερβολικά καθυστερημένες».

Το Ταμείο υποστηρίζει τέλος πως μπορούν να εξεταστούν «νέες οδοί» για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο τα προγράμματα αρωγής του να εξυπηρετούν κατ’ αρχάς την εξόφληση των ιδιωτών πιστωτών.