current views are: 7

21 Μαρτίου 2017
Δημοσίευση21:01

Σε ασφυκτική πίεση η κυβέρνηση: Το σκληρό πακέτο, το αίτημα για στήριξη από τη ΝΔ, η επιδείνωση της οικονομίας και η διπλή πίεση της κοινής γνώμης

Με την πλάτη στο τοίχο η Ελλάδα

Δημοσίευση 21:01’

Με την πλάτη στο τοίχο η Ελλάδα

Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση έχει περιέλθει πλέον η κυβέρνηση αφού δέχεται ασφυκτικές πιέσεις σε τέσσερα πεδία:

1. Το σκληρό πακέτο των δανειστών

Τόσο οι δανειστές όσο και η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα τηρούν σιγή ασυρμάτου για τη συμβαίνει στις ερμητικά κλειστές αίθουσες των διαπραγματεύσεων. Είναι ενδεικτικό του δημοκρατικού ελλείμματος της σημερινής Ευρώπης το ότι οι πολίτες (που θα πληρώσουν εντέλει τον λογαριασμό) κρατιούνται είτε στο σκοτάδι του εμπάργκο ενημέρωσης είτε στο (στοχευμένο) ημίφως των διαρροών. Ωστόσο, παρά τη σιγή ασυρμάτου που τηρείται, το πολιτικό περίγραμμα των εξελίξεων είναι σαφές. Ο μόνος τρόπος για να κλειστεί η συμφωνία είναι να ικανοποιηθεί το μεγαλύτερο μέρος των (πολύ σκληρών) αιτημάτων των δανειστών. Ο Σόιμπλε το είπε ξεκάθαρα άλλωστε. Δεν θα υπάρξει εκταμίευση δόσης χωρίς συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι στο παζάρι των Βρυξελλών (στο οποίο συμμετέχει πλέον και ο Γιώργος Σταθάκης,) έχει να κάνει με την προσπάθεια της κυβέρνησης να βελτιώσει επιμέρους σημεία του πακέτου ώστε να καταστεί πολιτικά διαχειρίσιμο. Ωστόσο, είναι τέτοια η αφετηρία του ΔΝΤ που καθίσταται αμφίβολο αν είναι ρεαλιστικός ο κυβερνητικός στόχος.

2. Το αίτημα για συναίνεση

Ενώ «εντός» εκτυλίσσονταν οι διαπραγματεύσεις, «εκτός» διεξαγόταν ο πόλεμος των δηλώσεων. Πέρα από τα συνήθη σχετικά με την πορεία των διαπραγματεύσεων και τη «δουλειά που πρέπει να γίνει», αυτή τη φορά είχαμε κάτι καινούργιο. Ο Βολφγκανγκ Σόιμπλε και ο Μισέλ Σαπέν έθεσαν (με διαφορετικό τρόπο ο καθένας) ζήτημα συναίνεσης της Νέας Δημοκρατίας στα νέα μέτρα. Μπορεί το ΔΝΤ να διέψευσε ότι τη ζητάει (όπως ισχυρίστηκε ο κ. Σαπέν), αλλά το ζήτημα ετέθη και αφήνει πολιτικό ίζημα. Εύλογα ανακλήθηκε στη μνήμη η εποχή Παπαδήμου. Αν και η ΝΔ έχει ξεκαθαρίζει ότι δεν ψηφίζει τα μέτρα, οι δηλώσεις των δύο Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών δείχνουν, από τη μια μεριά, πόσο δύσκολο θα είναι το νέο πακέτο και, από τη άλλη, ότι η εικόνα που αποκομίζουν στην Ευρώπη είναι μιας κυβέρνησης όχι ιδιαίτερα σφριγηλής.

3. Η επιδείνωση της οικονομίας

 Αποτελεί κοινό τόπο ότι η χρονική διάρκεια της διαπραγμάτευσης είναι αντιστρόφως ανάλογη της θετικής πορείας της οικονομίας. Η αιμορραγία των καταθέσεων, η επενδυτική ακινησία και η αναστολή πληρωμών από το Δημόσιο εντείνουν την αίσθηση ασφυξίας. Την κατάσταση συνόψισε το Γερούν Ντάισεμπλουμ: «Η ανάπτυξη που είδαμε τα πρώτα τρία τρίμηνα του 2016 εξαφανίστηκε και οι καταθέσεις αντικαταστάθηκαν από αναλήψεις.»

4. Η διπλή πίεση της κοινωνίας

 Η κοινωνία πιέζει την κυβέρνηση από δύο μεριές. Από τη μια μεριά ακούγεται πολύ συχνά το «τελειώνετε, δεν πάει άλλο». Δηλαδή τον αίτημα για τερματισμό της αβεβαιότητας. Από την αλλά λίγοι είναι αυτοί που λένε «συμφωνία να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι». Μετά από εφτά χρόνια σκληρής λιτότητας οι αντοχές είναι περιορισμένες. Πόσο μάλλον που αυτή η κυβέρνηση εξελέγη επαγγελλόμενη το τέλος της λιτότητας… Ευρισκόμενη μεταξύ σφύρας και άκμονος, η κυβέρνηση βλέπει πια τα περιθώρια ελιγμών να περιορίζονται επικίνδυνα.