1 Ιουνίου 2016
Δημοσίευση16:17 Πόθεν έσχες: Μια σοβαρή υπόθεση σε μια ασόβαρη χώρα
Έχουν γραφτεί άπειρα κείμενα, έχουν «λιώσει» εκατοντάδες πληκτρολόγια με μοναδικό σκοπό την αναζήτηση του τρόπου με τον οποίο το πολιτικό χρήμα θα μπορεί να κερδίσει μια υποτυπώδη έστω αξιοπιστία απέναντι στο εκλογικό σώμα.
Δημοσίευση 16:17’
Διδακτικό! Με πάσα ειλικρίνεια και κάθε βεβαιότητα, όλο αυτό το σκηνικό που παρακολουθήσαμε τις τελευταίες μέρες στην υπόθεση τω πόθεν έσχες και την απαγόρευση σε πολιτικούς να έχουν-τελικά- συμμετοχή σε εταιρίες του εξωτερικού, μας επιβεβαιώνει ότι στη χώρα αυτή σοβαρή συζήτηση δεν μπορεί να γίνει.
Έχουν γραφτεί άπειρα κείμενα, έχουν «λιώσει» εκατοντάδες πληκτρολόγια με μοναδικό σκοπό την αναζήτηση του τρόπου με τον οποίο το πολιτικό χρήμα θα μπορεί να κερδίσει μια υποτυπώδη έστω αξιοπιστία απέναντι στο εκλογικό σώμα.
Έχουν γίνει συζητήσεις για τα πόθεν έσχες, μπόλικες νομοθετικές παρεμβάσεις, έχει νομοθετηθεί ήδη η ηλεκτρονική κατάθεση και διασταύρωση των στοιχείων, άκρη όμως δε έχει βρεθεί. Χρειάστηκε να περάσουν 13 ολόκληρα χρόνια από τη θέσπιση της υποχρέωσης δήλωσης περιουσιακής κατάστασης για να παραδεχθεί δημόσια μια κυβέρνηση πως στη πράξη το καθεστώς δεν λειτουργεί! 13 ολόκληρα χρόνια για μια παραδοχή που θα μπορούσε να γίνει σε ένα, άντε το πολύ δύο.
Και πραγματικά, αν ρωτήσει κανείς με μια σχετική αφέλεια τι ακριβώς έγινε, τι κατάλαβε από τις live κόντρες και τις αιχμές, δύσκολα μπορεί να πάρει απάντηση. Και για να προλάβω ορισμένους, η απάντηση δεν είναι δύσκολη μόνο λόγω της φύσης του προβλήματος. Είναι δύσκολη ή μάλλον έγινε δυσκολότερη επειδή στη πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ κουβέντα για το τι ακριβώς κάνει η πρώτη ρύθμιση που εισήχθη στο πολυνομοσχέδιο και το τι θα μπορούσε να συμβεί για να γίνει καλύτερη έστω και στη συνέχεια.
Δυστυχώς για ακόμα μια φορά- όπως ακριβώς και στην αντίστοιχη συζήτηση για τις τηλεοπτικές άδειες- ο στόχος δεν ήταν να ρυθμιστεί το πλαίσιο αλλά να κερδηθούν οι όποιες πρόσκαιρες πολιτικές εντυπώσεις.
Η συζήτηση λοιπόν των τελευταίων ημερών ήταν διδακτική για όλους τους λάθους λόγους. Μας έδειξε πως η αντιπολίτευση μετά από ένα δημοσίευμα, θυμήθηκε ότι μέσα στις εκατοντάδες ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου υπήρχε και μια αναφορά στα πόθεν έσχες. Όταν μάλιστα είδε ότι το θέμα πουλάει, άρχισε να τα δίνει όλα, αναγκαζόμενη σε ορισμένες περιπτώσεις να ξεχνά- παράδειγμα Θεοδωράκη- πως υπερψήφισε τη διάταξη. Από τη πλευρά της η κυβέρνηση, ενώ δεν θέλησε να παραδεχθεί ότι εσκεμμένα ή μη την έκανε τη ματσακωνιά της τελικά με τα μη συνεργαζόμενα φορολογικά κράτη, έφερε τροπολογία για ν’ αλλάξει το πλαίσιο αυτή τη φορά όμως από την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση! Από εκεί που λέγαμε ότι περιορίζει κατά πολύ την έννοια των εξωχώριων εταιριών, φτάνουμε στο σημείο να λέμε ότι τη διευρύνει ίσως και επικίνδυνα.
Και πάλι όμως, η αντίδραση, αυτή τη φορά από τη ΝΔ, δε ήταν φυσιολογική: το να καταγγέλλεις τις μεθόδους με τις οποίες νομοθετεί το κοινοβούλιο και να αποχωρείς σε μια Βουλή που τα χρόνια της κρίσης έχει λάβει αποφάσεις με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, κάνοντας το Σύνταγμα ακορντεόν είναι τουλάχιστον αστείος αν όχι παιδαριώδης χειρισμός. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει κανέναν λόγο να βγάζει σε κάθε ευκαιρία στην επιφάνεια το προφανές κόμπλεξ που έχει όταν η συζήτηση πηγαίνει σε θέματα διαπλοκής και διαφθοράς. Μια πολιτική υπέρβαση, χωρίς πραγματικό κόστος (η ρύθμιση θα πέρναγε ούτως ή άλλως) θα ήταν να παραστεί στην Ολομέλεια, να κάνει τη κριτική της και να ψηφίσει κανονικά τη τροπολογία. Διαφορετικά οτιδήποτε άλλο προκαλεί και δικαιολογημένα δεύτερες και τρίτες σκέψεις, δημιουργώντας χαρακτηριστικά αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η συζήτηση των ημερών αυτών ήταν διδακτική και για έναν επιπλέον λόγο: μέσα στο κλίμα της μικροπολιτικής αντιπαράθεσης και της λαϊκίστικης κοκοραμαχίας, για ακόμα μια φορά δεν ξέρουμε τι έχει ψηφίσει η Εθνική Αντιπροσωπεία. Τι εννοώ; Το αν η ρύθμιση θα ισχύσει στη πράξη, αφορά καθαρά την θέση που θα πάρει ο δικαστής όταν θα πρέπει ν’ αποφασίσει αν μπορούν όντως να εξαιρεθούν οι «επενδυτές» πολιτικοί από το άρθρο 2 του ποινικού κώδικα για το δικαίωμα στην δίκη με τον ευνοϊκότερο δυνατό νόμο. Αν ο δικαστή κρίνει πως και ο πολιτικός όπως ο οποιασδήποτε πολίτης οφείλει να κριθεί με το ευνοϊκότερο γι’ αυτόν καθεστώς, ανοίγει ο δρόμος σε αυτούς που έχουν off–shore, όχι να νομιμοποιήσουν χρήματα αλλά να μην δικαστούν γι’ αυτές.
Η συζήτηση τελικά ήταν διδακτική γιατί μας έδειξε ότι για ακόμα μια φορά θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε κουβαλώντας στη πλάτη όλα τα στραβά του πολιτικού συστήματος. Βοήθειά μας…
ολες οι ειδησεις
- Επιβεβαίωσε η NASA: Το αντικείμενο που έπεσε σε σπίτι στη Φλόριντα προέρχονταν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
- Καιρός: Αλλαγή σκηνικού – Πτώση της θερμοκρασίας με μπόλικη δόση λασποβροχής
- ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Ποιος Έλληνας προπονητής αναλαμβάνει την ρωσική ομάδα
- Χειροπέδες σε τέσσερις διαρρήκτες στη Θεσσαλονίκη – Έκλεβαν χρήματα και χρυσαφικά από σπίτια
Ακολουθήστε το Newpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο Newpost.gr
Δημοσίευση 20:00’
