Από Ρηγάς… ο Τσίπρας προσπαθεί να γίνει Μπαλαντέρ!

Μπορεί η οικονομική κρίση να άλλαξε τη χώρα και τους ανθρώπους της. Η Αθήνα από «διαμαντόπετρα ….της Γης το δαχτυλίδι» έγινε σκοτεινή σαν κάρβουνο και οι ξέγνοιαστοι και χαμογελαστοί πολίτες της σαν να γέρασαν πρόωρα, σκυθρωποί και φοβισμένοι, σκιές του εαυτού τους.
Το μόνο είδος που δεν άλλαξε είναι οι πολιτικοί. Ακούγοντας τον Αλέξη Τσίπρα που ανακάλυψε λίγο καθυστερημένα τον «νέο κόσμο», την Μέκκα των καπιταλιστών, «φονιάδων των λαών» κατάλαβα ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν αλλάζουν.

Ανάλογα με το ακροατήριο που απευθύνονται προσπαθούν να προσαρμόσουν τη ρητορική τους. Το ζήτημα είναι αν πείθει τους έλληνες ότι το κόμμα του, με το αλλοπρόσαλλο στελεχικό του δυναμικό, μπορεί να ασκήσει εξουσία. Προφανώς σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις δεν πείθει.

Και βέβαια το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι με στελέχη του 5% προσπαθεί να διαχειριστεί την εμπιστοσύνη του 27% και να διεκδικήσει μεγαλύτερο ποσοστό. Και μπορεί ο κ. Τσίπρας να ζει το δικό του Αμερικάνικο όνειρο λίγο καθυστερημένα , αλλά δεν μας είπε τίποτα για την κουλτούρα του υπερδανεισμού που είναι made in USA!

Στην Ελλάδα ο υπερδανεισμός οδήγησε σε καταναλωτική φούσκα, αύξηση εισοδημάτων, κόστους παραγωγής, και μείωσης ανταγωνιστικότητας. Το κοινό για τις Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, και τώρα Κύπρο, είναι ότι βρέθηκαν σε αδυναμία δανεισμού.

Από διαφορετικούς δρόμους έφτασαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Μήπως η κρίση δανεισμού προήλθε από τα τοξικά των Αμερικανικών Επενδυτικών Τραπεζών που διαχύθηκαν στην Ευρώπη;

Για αυτά έχει να πει τίποτα; Μέχρι χθες έλεγε ότι θα έσκιζε τα Μνημόνια, ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ…

Τώρα που βγήκε έξω αποδέχεται τις δανειακές συμβάσεις, πιστεύει στο ευρώ και θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εμπρός στον δρόμο που χάραξαν οι λαϊκιστές πολιτικοί… Καταλαβαίνουμε ότι από Ρηγάδες «θέλουμε» να γίνουμε Μπαλαντέρ του συστήματος …αλλά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουμε Ντάμες!

Ν.Π