Μόσιαλος: Το ΠΑΣΟΚ που ξέρουμε δεν έχει μέλλον

Το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικός χώρος, με τις δομές και τις στρατηγικές που είχε μέχρι τώρα, έκλεισε τον κύκλο του, επισημαίνει ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ηλιας Μόσιαλος και προσθέτει ότι «αυτό που χρειάζεται να κάνει από εδώ και πέρα για να επιβιώσει είναι να καταθέσει μια σαφή μεταρρυθμιστική ατζέντα, με ριζική ανανέωση πολιτικού προσωπικού και με μια νέα πολυσυλλεκτικότητα». 
«Είμαστε πλέον αντιμέτωποι με τις δύο «ψυχές» του ελληνικού πολιτικού συστήματος- και ιδίως του ΠΑΣΟΚ. Μια έντονα μεταρρυθμιστική, η οποία εκφράστηκε σε διάφορες περιόδους της ιστορίας του- στην αρχή της διακυβέρνησής του, σε αλλαγές στο κοινωνικό κράτος, στις διαδικασίες ολοκλήρωσης στην Ε.Ε., στη δημιουργία σύγχρονων υποδομών- και μια άλλη, που ήταν προϊόν του κρατισμού, του μεγάλου δημόσιου τομέα και της επιβίωσης του πολιτικού σχηματισμού μέσω της επέκτασης του κράτους» τονίζει ο Ηλίας Μόσιαλος με συνέντευξή του στην «Ημερησία».

Και πρόσθεσε: «Το ΠΑΣΟΚ ως πολιτικός χώρος, με τις δομές και τις στρατηγικές που είχε μέχρι τώρα, έκλεισε τον κύκλο του. Αυτό που χρειάζεται να κάνει από εδώ και πέρα για να επιβιώσει είναι να καταθέσει μια σαφή μεταρρυθμιστική ατζέντα, με ριζική ανανέωση πολιτικού προσωπικού και με μια νέα πολυσυλλεκτικότητα, η οποία όμως δεν θα στηρίζεται στον κρατισμό και στη διατήρηση δικαιωμάτων συντεχνιών και συγκεκριμένων ομάδων αλλά στην προώθηση του δημόσιου συμφέροντος. Και αυτό αφορά στην πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αυτή τη στιγμή δεν έχει έκφραση». 

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις υπουργών ότι δεν διάβασε το Μνημόνιο, ο κ. Μόσιαλος υποστήριξε ότι «θα ήταν καλόοι όποιες ενστάσεις να είχαν κατατεθεί στη διάρκεια των διαδικασιών και των ψηφοφοριών. Τότε θα είχαν οι αντιρρήσεις πραγματική αξία».

Ο κ. Μόσιαλος σχολίασε και τη πορεία της κυβέρνησης Παπαδήμου, λέγοντας χαρακτηριστικά:
Κατά τη γνώμη μου- και την είχα διατυπώσει από την αρχή του σχηματισμού αυτής της κυβέρνησης-, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος έπρεπε να έχει θέσει άλλους όρους, πρόγραμμα και ορίζοντα τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2012. Κάτι σαν αυτό που γίνεται στην Ιταλία… Η κυβέρνηση σήμερα διαχειρίζεται, με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τις δυο μεγάλες προτεραιότητες που αναφέρατε. Δεν είναι μια κυβέρνηση που θα αντιμετωπίσει τα αίτια της κρίσης. Αυτό δεν μπορεί να γίνει και λόγω της ανεπαρκούς σύνθεσης της και γιατί το πολιτικό σύστημα δεν θέλει ριζικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις».