Το «Τέρας» της Ιταλίας που μας διδάσκει πως η… Ζωή είναι Ωραία

Διακεκριμένοι κριτικοί κινηματογράφου τον χαρακτηρίζουν «γεννημένο κωμικό ποιητή» και όχι αδίκως. Οι ηθοποιοί που έχουν συνεργαστεί μαζί του τον θαυμάζουν και μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον «Roberto»τους. Βραβευμένος ηθοποιός, ταλαντούχος σκηνοθέτης, εξαιρετικός show man με μια ιδιοφυή εμφάνιση και μια πολύπλευρη προσωπικότητα που πολλοί θα ζήλευαν. Ο διάσημος ιταλός ηθοποιός και σκηνοθέτης, Ρομπέρτο Μπενίνι, αν και κατά καιρούς έχει δεχθεί επικριτικά σχόλια για το πρωτοποριακό του πνεύμα, επέλεξε να ρισκάρει στη ζωή του και εκείνη του «χαμογέλασε», χαρίζοντας του μια πετυχημένη καριέρα, δόξα και χρήματα.  Ο Ρομπέρτο Ρεμίτζιο Μπενίνι, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1952 στην επαρχία του Αρέτσο της Ιταλίας. Ήταν το μικρότερο και το πιο αγαπημένο παιδί μιας εξαμελής οικογένειας μεαγρότες γονείς. Ο Μπενίνι μεγάλωσε με στερήσεις και έμαθε από μικρή ηλικία να εκτιμά το χρήμα. Έχει μάλιστα ευχαριστήσει δημόσια τους γονείς του γιατί του έκαναν, όπως λέει χαρακτηριστικά, το μεγαλύτερο δώρο, αυτό της φτώχειας! Το 1958 μετακόμισε στο Πράτο, όπου μέχρι και σήμερα ζει η οικογένειά του.  

Αν και σπούδασε λογιστική, ο χώρος του θεάματος δεν άρχισε να τραβήξει την εκφραστική φύση του. Στα 13 του ξεδιπλώνει την κωμικό του ταλέντο κάνοντας τον κλόουν σε τσίρκο. Σε ηλικία 20 ετών εμφανίζεται για πρώτη φορά στο θέατρο, γρήγορα κάνει το ντεμπούτο του και στην τηλεόραση ενώ το 1977 εμφανίζεται στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Berlinguer, ti voglio bene», του Τζουζέπε Μπερτολούτσι. Το 1983 ο ιταλός ηθοποιός κάνει το μεγάλο βήμα και περνάει πίσω από τις κάμερες. Σκηνοθετεί την ταινία «Tu mi turbi», η οποία έμελε να τον σημαδέψει και σε προσωπικό επίπεδο. Στα γυρίσματα της ταινίας γνωρίζει την ηθοποιό Νικολέτα Μπράσκι, την οποία παντρεύτηκε το 1991. Από τότε οι δυο τους μοιάζουν αχώριστοι όχι μόνο στη ζωή αλλά και στις ταινίες που σκηνοθετεί ο Μπενίνι.  

«Τώρα έχω το Όσκαρ στο χέρι μου» 

Το 1984 φτάνει στις ΗΠΑ, όπου εμφανίστηκε σε μια σειρά ταινιών του Τζιμ Τζάρμους ενώ το 1988 επιστρέφει στις ιταλικές αίθουσες με την ταινία «Ο διαβολάκος». Ακολουθούν οι ταινίες «Η φωνή του φεγγαριού» (1990), «Johnny Οδοντογλυφίδας» (1991), «Ο γιος του Ροζ Πάνθηρα» (1993) και «Το τέρας» (1994).  Η ταινία «Johnny Stecchino» του 1992, μια κωμωδία με θέμα έναν οδηγό λεωφορείου που θεωρείται μαφιόζος, έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου.  

Το 1997, χρονιά- σταθμός για την καριέρα του, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην δραματική κωμωδία «Η ζωή είναι ωραία», η οποία τον έκανε γνωστό στο ευρύτερο κοινό, χαρίζοντάς του τρία βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και του πρώτου ανδρικού ρόλου. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός Ιταλού Εβραίου, τον Γκουίντο, που πρέπει να βάλει όλη του τη φαντασία σε λειτουργία για να βοηθήσει την οικογένειά του που κρατείται σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. 

Στην ερώτηση για το πως μια τόσο συγκινητική ιστορία κατάφερε να προκαλεί γέλιο, ο ίδιος συνηθίζει να απαντά αφοπλιστικά: «Όταν τρώγαμε, ο πατέρας μου συνήθιζε να λέει ιστορίες από τον πόλεμο. Η μητέρα μου, όμως, κάποια μέρα του είπε πως, αν δεν σταματούσε αυτές τις τρομακτικές ιστορίες, δεν θα έτρωγε πια μαζί μας. Από την επομένη ο πατέρας μου έλεγε πάλι στιγμές πολέμου αλλά τις αστείες, και ήταν τόσες πολλές που μεγάλωσα με αυτές γελώντας».  

Μετά τη συμμετοχή του στα κατορθώματα του «Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα» το 1999, ο Μπενίνι δύο χρόνια αργότερα στρέφεται στη διήγηση της ιστορίας του «Πινόκιο» ενώ το 2005 ακολουθεί «Ο τίγρης και το χιόνι», μια ταινία που διαδραματίζεται στο Ιράκ κατά τη διάρκεια του πολέμου.  

Η ιδιαίτερη σχέση του ταλαντούχου ηθοποιού με την «Θεία Κωμωδία» και τον Δάντη τον οδηγεί σε σειρά διαλέξεων σε διάφορα πανεπιστήμια στον κόσμο, όπου απαγγέλλει ολόκληρες ωδές του ποιήματος. Από αυτή την αγάπη γεννήθηκε το θεατρικό – ποιητικό θέαμα «Tutto Dante», το οποίο παρουσιάστηκε το 2006 στο ρωμαϊκό θέατρο της Πάτρας.   

Η δυναμική επιστροφή και ο κινηματογραφικός «γάμος» με τον Γούντι Άλεν   

Έπειτα από επτά χρόνια απουσίας από τα κινηματογραφικά δρώμενα, ο 58χρονος Μπενίνι επιστρέφει σε λίγο καιρό στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «To Rome With Love», στην οποία μάλιστα συνεργάζεται με τον Γούντι Άλεν. Η ταινία έχει επηρεαστεί από το «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου και την commedia all’italiana του ’60, ενώ ο σκηνοθέτης Γούντι Άλεν μεταφέρει την έμπνευσή του στη Ρώμη και την ιταλική… Dolce Vita.  

Τέσσερις ιστορίες ξεδιπλώνονται με φόντο «την πιο ρομαντική πόλη του κόσμου», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος ο Άλεν, με βασικό θέμα τον έρωτα.  

To καστ της ρομαντικής κωμωδίας, που αναμένεται να κάνει πρεμιέρα τον επόμενο μήνα, συμπληρώνουν οι Πενέλοπε Κρουζ, Τζέσε Άισενμπεργκ, Έλεν Πέιτζ, Άλισον Πιλ, Άλεκ Μπάλντουιν, Ορνέλα Μούτι και Τζούντι Ντέιβις.   

Από την ιταλική κουλτούρα στα… ελληνικά σουτζουκάκια   

Ως γνήσιος show man εμφανίστηκε ο ιταλός κωμικός την Τετάρτη και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας.  

Ο Μπενίνι χωρίς να διστάσει, σκαρφάλωσε στα έδρανα και και άρχισε να μιλάει στην ελληνική γλώσσα μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό. Μάλιστα έδειξε να απολαμβάνει την κουζίνα της Θεσσαλονίκης καθώς ύμνησε τα… σουτζουκάκια ενώ εξέφρασε την επιθυμία να φιλήσει όλους τους παρευρισκόμενους στο στόμα. 

«Ευχαριστώ πολύ. Γειά σας αγαπημένοι μου φίλοι. Θέλω να σας φιλήσω όλους στο στόμα. Η καρδιά μου χτυπάει πολύ δυνατά» δήλωσε κατά την έναρξη της ομιλίας του κάτω από επευφημίες και επιδοκίμασε τα αγαπημένα του σουτζουκάκια. «Φάε Μπενίνι σουτζουκάκια. Καλημέρα. Καληνύχτα. Σουτζουκάκια» είπε με ιταλική προφορά.  

Στην εκδήλωση, κατά την οποία τιμήθηκε για την πετυχημένη καλλιτεχνική του πορεία, ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην οικονομική κρίση της χώρας, τονίζοντας πως «όλοι λένε πως η Ελλάδα έχει ένα χρέος. Εμείς λέμε πως όλοι εμείς έχουμε χρέος στην Ελλάδα, για όλα όσα μας παρέδωσε».           

Γωγώ Κυριαζή