Η υπαρξιακή αγωνία της ΔΗΜΑΡ

Γράφει ο Θέμης Δαγκλής

Οι αντιπαραθέσεις κάποια στιγμή θα καταλαγιάσουν. Ο Νίκος Μπίστης θα αρχίσει να ψάχνει για κόμμα. Ο Βασίλης Οικονόμου μπορεί να κλείσει έναν κύκλο που άνοιξε το 2010 και να επιστρέψει στο ΠΑΣΟΚ ή και να μην κάνει τίποτε. Η πλειοψηφία στη ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να ακολουθήσει την εισήγηση Κουβέλη, με βαριά καρδιά και ο Σπύρος Λυκούδης που σε όλες τις ψηφοφορίες ψήφισε λευκό, δείχνοντας έτσι τη διαφωνία του με την επιλογή του αρχηγού. Η ίδια η εισήγηση, δεν είναι ούτε κρέας, ούτε ψάρι. Η ΔΗΜΑΡ θα στηρίζει κατά περίπτωση, αν συμφωνεί με τα νομοσχέδια της κυβέρνησης και δεν θα περάσει στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο. Δύσκολο να επικοινωνήσεις τι κάνεις στους ψηφοφόρους σου έτσι, σε εποχή ακραίας πόλωσης.

Οι απολογητές της επιλογής Κουβέλη προσπαθούν να τονώσουν το ηθικό – το δικό τους και των άλλων. Θα γίνουμε ο μεσαίος πόλος, λένε, θα κατοχυρώσουμε το μεσαίο χώρο. Το ΠΑΣΟΚ θα πάθει πολύ γρήγορα μεγάλο παπατράκ ως κυβερνητικός εταίρος του Σαμαρά και στις εκλογές θα μας παρακαλάνε να κατεβούμε μαζί. Απέναντι σε έναν Πρωθυπουργό Σαμαρά και μια μνημονιακή κυβέρνηση, δεν είναι δύσκολο να διαφοροποιηθείς προς το κέντρο, αυτό είναι αλήθεια. Το θέμα βέβαια είναι, αν θα σε ακολουθήσει κανείς.

Το δίλλημα που θα τεθεί άμεσα για τη ΔΗΜΑΡ τις επόμενες μέρες και θα διχάσει πραγματικά το κόμμα είναι ο στρατηγικός του προσανατολισμός. Τέσσερα από τα σοβαρότερα στελέχη του κόμματος, που δεν κρύβουν την διαφωνία τους με την επιλογή Κουβέλη, οι Γιάννης Αντωνίου, Γεράσιμος Γεωργάτος, Σταύρος Λιβαδάς και η κυρία Δώρα Τσικαρδάνη έθεσαν το ζήτημα του προσανατολισμού επί τάπητος ήδη από χθες  υποστηρίζοντας ότι η ΔΗΜΑΡ «αποδομεί την ιδέα της αριστεράς της ευθύνης, επιστρέφοντας ουσιαστικά στα ειωθότα του αριστερού αρνητισμού, ως μια ήπια εκδοχή ΣΥΡΙΖΑ». Την επιχειρηματολογία των «απολογητών» την απορρίπτουν με κατηγορηματικό τρόπο: «το αφήγημα της ανοχής και της προγραμματικής αντιπολίτευσης που θα προβληθεί ως εναλλακτική στην κυβερνητική συμμετοχή δεν έχει ακροατήριο και θα είναι αυτοκτονικό», αναφέρουν στην ανακοίνωση τους.

Στη συνέπεια της ωστόσο η μόνη τακτική που υποδεικνύει μια τέτοια στάση είναι η επιστροφή στη  κυβέρνηση, κάτι ανέφικτο. Ωστόσο δεν είναι το μόνο σχέδιο που υπάρχει στο χώρο.  Εναλλακτικά, αυτό που προτείνεται είναι η προσέγγιση με τον ΣΥΡΙΖΑ και η λειτουργία της ΔΗΜΑΡ ως «προμηθευτή πλειοψηφίας» και «δυνάμει κυβερνητικού εταίρου του ΣΥΡΙΖΑ». Το «ήπιος ΣΥΡΙΖΑ», που για τους τέσσερεις αποτελεί συνταγή αυτοκτονίας, κρίνεται ως ο μόνος βιώσιμος ρόλος για τη ΔΗΜΑΡ από τον επίσης σοβαρό Στέφανο Μπαγιώργο και τους Ανδρέα Νεφελούδη και Θανάση Ζαχαρόπουλο της «Αριστερής Προοπτικής» που είχαν διαφωνήσει εξ’ αρχής με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και είχαν απομακρυνθεί από το κόμμα.

Οι τρείς, θεωρούν ότι η ΔΗΜΑΡ βγαίνοντας από την κυβέρνηση έκανε ένα πρώτο θετικό βήμα «Το βήμα που έγινε, πρέπει να ολοκληρωθεί.  Στη δύσκολη προσπάθεια, για την δημοκρατική αναγέννηση και για μια στροφή , της διακυβέρνησης της χώρας, προς τα αριστερά, κάθε πολιτική δύναμη , που το επιθυμεί, επιβάλλεται να δώσει τη δική της συμβολή», αναφέρουν οι της Αριστερής Προοπτικής. Με όρους εκλογικής τακτικής, αυτό που προτείνουν είναι μια ΔΗΜΑΡ που θα περάσει στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο και θα δεσμεύεται ότι θα συμβάλει στη διαμόρφωση μιας πλειοψηφίας της Αριστεράς, στην οποία θα συνεισφέρει μετριοπάθεια. Με τα δεδομένα του πολιτικού σκηνικού σήμερα, αυτός πιθανόν να είναι και ο μόνος τρόπος, να ξαναμπεί στη βουλή…    

• ΔΗΜΑΡ