current views are: 2

29 Ιουνίου 2013
Δημοσίευση05:37

Ελένη Αντωνιάδου: «Το μόνο εμπόδιο είναι ο δικός μας εφησυχασμός»

Η «Γυναίκα της Χρονιάς 2013» είναι Ελληνίδα, είναι μόλις 25 ετών, εργάζεται στη NASA και έχει ήδη στο ενεργητικό της ένα πρωτοποριακό επιστημονικό επίτευγμα: Σε συνεργασία με την συμφοιτήτρια της, Claire Crowley, δημιούργησαν μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν.

Δημοσίευση 05:37’
αρθρο-newpost

Η «Γυναίκα της Χρονιάς 2013» είναι Ελληνίδα, είναι μόλις 25 ετών, εργάζεται στη NASA και έχει ήδη στο ενεργητικό της ένα πρωτοποριακό επιστημονικό επίτευγμα: Σε συνεργασία με την συμφοιτήτρια της, Claire Crowley, δημιούργησαν μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν.

Συνέντευξη στην Ντίνα Καραμάνου

Η «Γυναίκα της Χρονιάς 2013» είναι Ελληνίδα, είναι μόλις 25 ετών, εργάζεται στη NASA και έχει ήδη στο ενεργητικό της ένα πρωτοποριακό επιστημονικό επίτευγμα: Σε συνεργασία με την συμφοιτήτρια της, Claire Crowley, δημιούργησαν μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν.

Σήμερα, η Ελληνίδα Ελένη Αντωνιάδου εργάζεται με την ομάδα της σε μια φιλόδοξη και καινοτόμο έρευνα. Χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία για τα βλαστοκύτταρα, προσπαθούν να δημιουργήσουν ιστούς χρησιμοποιώντας καρδιακά κύτταρα και κύτταρα των μυών, προκειμένου να τους εξελίξουν και να φτιάξουν τα πρώτα βιολογικά ρομπότ, τα οποία στο μέλλον θα χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα για τη δοκιμή φαρμάκων.

Στην αρχή του έτους βραβεύτηκε από την επιτροπή της διοργάνωσης «FDM Everywoman in Technolgy Awards». Ζει και εργάζεται στην Αμερική αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Λαμία, όμως το μυαλό της είναι στην Ελλάδα και στους συνομιλήκους της που δυσκολεύονται να βρουν τη διόδο στην οποία θα διοχετεύσουν τα ταλέντα και τη δημιουργικότητά τους.

Η Ελένη Αντωνιάδου μίλησε στο newpost για τη ζωή της στο εξωτερικό, για την επιστήμη, αλλά και την εθελοντική εργασία που προσφέρει σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λατινική Αμερική και την Αφρική.

Ζούμε στη χώρα σε μια δύσκολη εποχή, κατά την οποία η πλειοψηφία των νέων Ελλήνων επιστημόνων μεταναστεύει, όχι από επιλογή, αλλά επειδή στο εσωτερικό της χώρας δεν τους δίνονται οι δυνατότητες να ασκήσουν την επιστήμη τους αλλά και τα εφόδια για έρευνα. Αντιμετωπίσατε κι εσείς, όσο ήσασταν ακόμη στην Ελλάδα, παρόμοια προβλήματα;

Οικονομική κρίση παρατηρείται σε παγκόσμια επίπεδο και προσωπικά σίγουρα με επηρέαζει σε όλες τι εκφάνσεις τις καθημερινότητάς μου. Όσο ήμουν ακόμα στην Ελλάδα, ήμουν προπτυχιακή φοιτήτρια οπότε δεν ήρθα άμεσα αντιμέτωπη με το πρόβλημα της ανεργίας και της αφομοίωσης του εξειδικευμένου δυναμικού της χώρας. 

Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο στοίχημα για εμάς είναι να ξεπεράσουμε την κρίση αξιών και να επιδεικνύουμε μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα και πνεύμα συνεργασίας. Είναι επιτακτική η ανάγκη για τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να επαναπροσδιορίσουν τις ντιρεκτίβες του κρατικού σχεδιασμού με βάση την υγεία και την παιδεία. Η επιδιωκόμενη ανάκαμψη της οικονομίας και της επιχειρηματικής ζώνης του τόπου πρέπει να συνδυαστεί με την στελέχωση σε κομβικές κοινωνικές και πολιτικές θέσεις καταρτισμένων, μορφωμένων και δυναμικών ανθρώπων με όραμα και ιδανικά.

Θεωρώ ότι ικανοί Έλληνες υπάρχουν πολλοί, όμως είναι διάχυτη η απαξίωση των θεσμών και του κάθε κοινωνικοπολιτικού προτύπου. Είναι συχνό το φαινόμενο της κοινωνικής κατακραυγής και της αλλαζωνικής απάθειας για τα πολιτικά δρώμενα και πλέον αυτή η επιδημία της απόλυτης ισοπέδωσης των πάντων είναι αυτοκαταστροφική. Είναι σύνηθες να αποτρέπεται κάθε νέος να παλέψει για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο, να διεκδικήσει μια καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση, να μπει στον πολιτικό στίβο γιατί «θα γίνει ένας με αυτούς» θα μολυνθεί! Εύχομαι να κινητοποιηθούμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά άμεσα, γιατί διαφορετικά θα αναλωνόμαστε στη λογική του «εγώ θα φάω το εγώ μου ή το εγώ μου εμένα;».

Πιστεύετε πως αν παραμένατε στην Ελλάδα, θα είχατε την ίδια εξέλιξη; Τί είδους διαφορές βλέπετε στην αντιμετώπιση που έχουν οι επιστήμονες και η έρευνα στη χώρα μας από την αντίστοιχη των χωρών του εξωτερικού;

Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί έρευνα στο πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής και της τεχνολογίας τεχνικών οργάνων στην Ελλάδα επειδή δεν υπάρχουν οι οικονομικοί πόροι και τα κονδύλια που δαπανώνται στην Αμερική, διότι διαφορετικά και εδώ οι υποδομές χτίστηκαν τα τελευταία χρόνια από όλους εμάς του ερευνητές. Πιστεύω ότι οι επιστήμονες στο εξωτερικό και στην Ελλάδα αντιμετωπίζονται με την ίδια εκτίμηση και θαυμασμό από το κοινό, αλλά υπάρχουν διαφορές στην αντιμετώπιση από τον πολιτικό κόσμο και τα μέσα μαζικής ενημέρωση λόγω διαφορετικής κουλτούρας και κοινωνικών συσχετισμών. Η έρευνα στις Ηνωμένες Πολιτείες καθοδηγείται κατά βάση από τα ακαδημαϊκά ιδρύματα και κατά δεύτερο λόγο από τα ερευνητικά ινστιτούτα και υπάρχει εξαιρετικά σκληρός ανταγωνισμός που μεταφράζεται με θετικές αλλά και αρνητικές εκφάνσεις στην εκπαίδευση.

Σε ποιο στάδιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η έρευνά σας; Είχατε από ελληνικά Πανεπιστήμια, Ιδρύματα ή Ινστιτούτα κρούσεις για να παράσχετε τις γνώσεις σας; Πώς σας αντιμετωπίζει η εγχώρια επιστημονική κοινότητα;

Αυτή την περίοδο ολοκληρώνω τη διδακτορική μου διατριβή πάνω στην δημιουργία τεχνητών μυών, νευρώνων και την αναγέννηση αυτόνομων βιολογικών χειρουργικών μικρο-ρομπότ. Είναι ιδιαίτερα τιμητικό για μένα το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες έχω λάβει πολλά μηνύματα για συνεργασίες με ερευνητικές ομάδες ελληνικών πανεπιστημίων και με ιδιωτικές εταιρείες και σίγουρα θα ευοδοθούν ορισμένες από αυτές στο άμεσο μέλλον. Επίσης μου δίνεται την ευκαιρία να ζητήσω συγγνώμη γιατί ακόμα δεν έχω προλάβει να διαβάσω καν όλα τα μηνύματα που μου έχουν σταλεί.

Σε αυτή τη περίοδο της ζωής σας, περνάτε 6 μήνες στη Διαστημική Βάση (NASA-Ames). Περιγράψτε μας μια μέρα σας, στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του πλανήτη Αρη», στη Σίλικον Βάλεϊ;

 Οι μέρες στη Nasa Ames είναι ιδιαίτερα φορτισμένες με υποχρεώσεις ερευνητικές και διαδικαστικές. Λίγο πριν της 7 πμ περνάμε από τον έλεγχο ασφαλείας της γενικής πύλης και εν συνεχεία από τον 2ο έλεγχο που βρίσκεται μέσα στο campus. Ξεκινάμε στις 7πμ στα εργαστήρια όπου είναι προγραμματισμένα από τις προηγούμενες εβδομάδες (μέχρι και μήνες) τα πειράματα που πρέπει να εκτελεστούν, συνήθως οι επικεφαλείς των εργαστηρίων ελέγχουν την πορεία των πειραμάτων αρχικά στις 9πμ (και επανέρχονται 2-3 φορές την ημέρα για τυχόν μικροπροβλήματα). Στις 11 πμ αναλόγως την βάρδια κάποιοι ερευνητές αποδεσμέυονται για να παρακολουθήσουν τις διαλέξεις στα αμφιθέατρα και στις 12 μμ ξεκινά ένα 40-λεπτο διάλλειμα για φαγητό στο Megabytes το εστιατόριο της βάσης (πάλι με βάρδιες ώστε να συνεχίζονται χωρίς προβλήματα τα πειράματα).

Οι ελάχιστοι μη αμερικανοί επιστήμονες και μηχανικοί συνοδεύονται μόνιμα από κάποιον αμερικανό σε κάθε δραστηριότητά του μέσα στη βάση της ΝΑΣΑ. Στις 2 μμ αναφέρουμε την πρόοδο των πειραμάτων και τυχόν μικροπροβλήματα στους επικεφαλείς και τον διευθυντή του τμήματος και ομάδα βιοεπιστημόνων παίρνει μέρος σε συνεδριάσεις με τις ομάδες μηχανικών των διαφόρων αποστολών για τον σχεδιασμό των επιμέρους βιοιατρικών μελετών. Στις 6 μμ αλλάζουν βάρδιες που συνήθως αποτελούνται αποκλειστικά από αμερικανούς επιστήμονες. Οι πιο ενδιαφέρουσες ημέρες μου ήταν όταν επιλέχτηκα να είμαι στην ομάδα εκτέλεσης ενός βιολογικού πειράματος στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οπότε και έγινε σύνδεση τα ξημερώματα με τους αστροναύτες και τους δίναμε κατευθυντήριες οδηγίες από τη γη.

Ο εθελοντισμός είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής σας, είναι γνωστή η δραστηριότητά σας στη Λατινική Αμερική (Περού και Κόστα Ρίκα) και στην Αφρική. Πιστεύετε πως με την αλληλεγγύη μπορούν να λυθούν ζητήματα που αφορούν σε ανθρωπιστικές κρίσεις ανά την υφήλιο;

 Θεωρώ ότι η κρίση αξιών ή η ανθρωπιστική κρίση στην χώρα μας και εν γένει, είναι μεγαλύτερη της οικονομικής κρίσης και για μένα η ανάπτυξη είναι συνηφασμένη με την κοινωνική συνοχή και άρα o εθελοντισμός, ο αλτρουϊσμός, η αλλυλεγγύη και αλληλουποστήριξη μπορεί να αποτελέσουν τον μοχλό που θα συσπειρώσει υπέρ της ανάκαμψης.

Πώς νιώθετε ως Ελληνίδα που ζει στο εξωτερικό; Έχει αλλάξει ο τρόπος που σας αντιμετωπίζουν από τότε που ξεκίνησε η κρίση; Έχουν επηρρεαστεί οι άνθρωποι στις ξένες χώρες από την εικόνα του «τεμπέλη» Έλληνα που «κλέβει» χρήματα και «ζει με δανεικά»;

Νιώθω ότι η κρίση και κυρίως ο φόβος για το αύριο έχει κλονίσει την πίστη των περισσοτέρων Ελλήνων για αλλαγή αλλά και την εμπιστοσύνη προς κάθε μορφή εξουσίας. Είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να αναδειχθούν ικανά μέλη της κοινωνίας στις διάφορες εκφάνσεις της, όμως κυριαρχεί μια συνεχώς εξαπλούμενη ισοπέδωση των πάντων και εκμηδένισης-αμφησβήτησης κάθε αρχής. Σχετικά με την εικόνα των Ελλήνων και της χώρας στο εξωτερικό, πιστεύω ότι είναι συντεταγμένη των μέσων μαζικής ενημέρωσης και δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Ο στόχος μας θα πρέπει να επικεντρωθεί στο να τεθούν νέες βάσεις σε οικονομικοκοινωνικό επίπεδο για να έχουμε την ποιότητα ζωής που επιθυμούμε και να μην αποπροσανατολιζόμαστε από επιμέρους πρακτικές των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των πολιτικών σκοπιμοτήτων ξένων κρατών.

Αυτές τις ημέρες περίπου 100.000 νέοι και νέες, 18 χρονών, δίνουν Πανελληνιες Εξετάσεις, σε μια εποχή ζοφερή για τη χώρα και το μέλλον τους. Τί θα τους συμβουλεύατε;

Αν και δεν θεωρώ τον εαυτό μου κατάλληλο για συμβουλές, νομίζω πως είναι σημαντικό να αναπτύξουν προσαρμοστικότητα σε επαγγελματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Ανεξάρτητα από την κρίση η εποχή όπου κάποιος εξασκούσε ένα μοναδικό επάγγελμα εφ’όρου ζωής έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Το εκπαιδευτικό σύστημα χρειάζεται διαρθρωτικές αλλαγές ώστε να μπορεί να παρέχει ουσιαστική εκπαίδευση και να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της αγοράς. Θα ήθελα να επισημάνω ότι οι Πανελλήνιες εξετάσεις είναι απλώς μια από τις πολλές πόρτες που μπορεί να ανοίξει κάποιος στη ζωή του και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ορόσημο στην ζωή κανενός. Ελπίζω όλοι οι νέοι μαθητές να αγκαλιάσουν την επιτυχία τους αλλά και την αποτυχία τους και να προχωρίσουν θέτωντας στόχους και πρόγραμμα για να τους υλοποιήσουν. Το μόνο εμπόδιο στον δρόμο μας είναι ο δικός μας εφησυχασμός.


σχετικα αρθρα