Ελληνικό πρόγραμμα, μία παρτίδα με… σημαδεμένη τράπουλα

Γράφει ο Βαγγέλης Βιτζηλαίος

Με το πέρασμα των ετών, ξετυλίγεται σιγά-σιγά το κουβάρι της περίφημης «στήριξης» που προσέφεραν Ε.Ε. και ΔΝΤ στην Ελλάδα από το 2010. Μίας στήριξης γεμάτης λάθη, σκοτεινά σημεία και τεχνάσματα, που παρά την αποκάλυψή τους από το Ταμείο, τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει.

Στα τέλη Ιανουαρίου του 2013 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προχώρησε στο πρώτο «mea culpa» σχετικά με το πρόγραμμα της Ελλάδας. Σε έκθεσή του, ο διευθυντής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, Ολιβιέ Μπλανσάρ, παραδέχθηκε το λάθος με τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, ο οποίος ουσιαστικά δεν εκτίμησε σωστά τις ισχύουσες οικονομικές συνθήκες, με αποτέλεσμα να προκληθεί -εξαιτίας των δραστικών περικοπών- πτώση της εσωτερικής ζήτησης δύο με τρεις φορές ταχύτερη απ’ ότι αναμενόταν.

Λίγους μήνες μετά, στις αρχές Ιουνίου, ήρθαν νέες αποκαλύψεις με την έκθεση-βόμβα του Ταμείου η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ανέφερε πως οι προβλέψεις του για το ελληνικό πρόγραμμα ήταν υπερβολικά «αισιόδοξες», τονίζοντας ότι η Ελλάδα το 2010 δεν πληρούσε τρεις από τις τέσσερις προϋποθέσεις που θέτει για την παροχή πακέτου στήριξης, παραδεχόμενο ουσιαστικά ότι παρέβη τους κανόνες του.

Κατά το Ταμείο, κυνικά, η στήριξη «ήταν μια επιχείρηση συγκράτησης της κατάστασης», η οποία «έδωσε στην ευρωζώνη χρόνο να χτίσει τείχος προστασίας για να προστατεύσει άλλα ευάλωτα μέλη της και να αποτρέψει δυνητικά σοβαρές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία».

Μερικές μέρες αργότερα, ο Ολιβιέ Μπλανσάρ δήλωνε στο γαλλικό κρατικό ραδιόφωνο France Inter, πως «το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι Ευρωπαίοι έχασαν χρόνο στην οικονομική διάσωση της Ελλάδας, αρνούμενοι να μειώσουν από το 2010 το βάρος του χρέους της».

Παράλληλα, συμπλήρωσε ότι «φυσικά, θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος στην αρχή, για να δώσουμε περισσότερο χρόνο στην Ελλάδα, έτσι ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει πιο εύκολα, αλλά στο ευρωπαϊκό πλαίσιο της εποχής εκείνης, οι συνθήκες δεν ήταν έτοιμες».

Μόλις χθες, η Wall Street Journal, επιβεβαίωσε την αποκάλυψη του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο Ταμείο, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, τον Ιούλιο του 2012 στους New York Times.

Ο κ. Ρουμελιώτης είχε δηλώσει ότι το ΔΝΤ γνώριζε εξαρχής ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν θα πετύχει αφού «δεν είχαμε κανένα, μα κανένα, επιτυχημένο παράδειγμα», επισημαίνοντας ότι «η τρόικα υποτίμησε τις αρνητικές συνέπειες του προγράμματος για την ελληνική οικονομία και εντέλει η οικονομία οδηγήθηκε σε μεγάλη ύφεση». Στο δημοσίευμά της, η WSJ αποκάλυψε τα αρχεία από τις συνεδριάσεις του 2010 όταν η τρόικα αποφάσιζε για το μέλλον της Ελλάδας και δημοσίευσε τις δηλώσεις στελεχών του ΔΝΤ που είχαν εκφράσει τις αντιρρήσεις τους για το πρόγραμμα διάσωσης στη χώρα. 

Ορισμένοι από τους διαφωνούντες κατά τη συνεδρίαση εκείνη και ορισμένα στελέχη του ΔΝΤ πίστευαν ότι τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών δυνάμεων τέθηκαν πάνω από εκείνα της Ελλάδας, η οποία είδε την οικονομία της να συρρικνώνεται κατά το ένα πέμπτο από το 2009 και την ανεργία της να φθάνει σχεδόν στο 28%, με το ρήγμα, τότε, να είναι βαθύ στο εσωτερικό του Ταμείου.

«Το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας δεν ήταν ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα, αλλά για την ίδια την ευρωζώνη», δηλώνει σήμερα ένας από τους συμμετέχοντες στη συνεδρίαση του 2010, όπως ουσιαστικά είχε γίνει γνωστό τον Ιούνιο. Τα κομμάτια του παζλ ενώνουν αρμονικά.

«Λάθη» και απώτεροι σκοποί

Το θέμα είναι όμως τι γίνεται τώρα. Η απάντηση είναι: Απολύτως τίποτα! Παρά την συνεχιζόμενη κοινωνική αναταραχή, την συνεχώς αυξανόμενη ανεργία και την περαιτέρω μείωση της καταναλωτικής δυνατότητας εκατομμυρίων Ελλήνων, η στάση των δανειστών παραμένει το ίδιο σκληρή.

Προφανέστατα, από τη στιγμή που χρηματοδοτούν τη χώρα θα έχουν και απαιτήσεις, όμως αυτές θεωρητικά θα έπρεπε να είναι προς την κατεύθυνση εξυγίανσης της οικονομίας, ώστε να επιστραφούν τα «δανεικά». Αντιθέτως, επιμένουν σε υφεσιακά μέτρα που χώνουν ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι στο κορμί του έλληνα φορολογούμενου, ο οποίος έχει ήδη πληρώσει πολύ ακριβά τα «σπασμένα» της κρίσης.

«Τυφλές» απολύσεις στο Δημόσιο, σενάρια για ακόμα περισσότερους φόρους, με τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Μέτρα, μέτρα και ξανά μέτρα. Οι αναγκαίες τομές στην βυθιζόμενη ελληνική οικονομία μετατράπηκαν σε «σφαγή».

Όχι εξαιτίας των «λαθών», αλλά εξαιτίας του ίδιου του προγράμματος το οποίο προφανώς και πετυχαίνει τον σκοπό του: Να οδηγήσει την Ελλάδα σε άλλο ένα Μνημόνιο, που θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερες δεσμεύσεις για τους πολίτες αλλά και την κυβέρνησή της. 

Εξάλλου, δεν υπάρχουν μόνο οι άδειες τσέπες των φορολογουμένων, αλλά και ο ορυκτός πλούτος και τα φιλέτα. Εκεί παίζεται το μεγάλο παιχνίδι. Τα «λάθη» του νεοφιλελευθερισμού και των μονοπωλίων δεν διορθώνονται, πετυχαίνουν σκοπούς.

• ΔΝΤ