current views are: 1

23 Δεκεμβρίου 2013
Δημοσίευση13:01

Οι αντιμαχόμενες πλευρές κατέθεσαν ανοικτά την άποψή τους

Στις παλιές καλές μέρες, που δεν είναι δα και τόσο μακρινές, η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ στο Κάραβελ ή το Ιντερκοντινένταλ σήμαινε κατάληψη όλου του ξενοδοχείου από «πασόκους». 

Δημοσίευση 13:01’
αρθρο-newpost

Στις παλιές καλές μέρες, που δεν είναι δα και τόσο μακρινές, η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ στο Κάραβελ ή το Ιντερκοντινένταλ σήμαινε κατάληψη όλου του ξενοδοχείου από «πασόκους». 

Γράφει ο Θέμης Δαγκλής

Στις παλιές καλές μέρες, που δεν είναι δα και τόσο μακρινές, η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ στο Κάραβελ ή το Ιντερκοντινένταλ σήμαινε κατάληψη όλου του ξενοδοχείου από «πασόκους».

Οι χώροι έσφυζαν από ζωή και ίντριγκα, οι κανονικοί πελάτες δεν έβρισκαν τραπέζι να πιουν καφέ, όλες οι τηλεοράσεις έστελναν βανάκι για ζωντανές συνδέσεις, και ότι είχε φιλοδοξίες στον κρατικό μηχανισμό εμφανιζόταν για να υπενθυμίσει την παρουσία του και να μετρήσει τις προοπτικές του.

Κάθε φορά που ένας «πρωτοκλασσάτος» ανέβαινε στο βήμα στην αίθουσα επικρατούσε το αδιαχώρητο, οι μάχες ανάμεσα στις πτέρυγες δίνονταν ανοικτά και στις ψηφοφορίες τα κανάλια έκαναν έκτακτα. 

Υπό αυτήν την έννοια, η ατμόσφαιρα την Κυριακή στο Κάραβελ μάλλον σε μνημόσυνο παρέπεμπε παρά Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ θύμιζε.

Έξω από την αίθουσα επικρατούσε νέκρα, στο καφέ οι διαφορετικές φράξιες ίσα ίσα γέμιζαν τρία τραπέζια και μέσα στην αίθουσα ήταν όλοι καθιστοί με μεγάλη άνεση και ευρυχωρία.

Εκτός από τα μέλη του οργάνου – όχι όλα, κανείς άλλος δεν έκρινε σκόπιμο να εμφανιστεί στην συνεδρίαση, που θεωρείτο όμως η πιο κρίσιμη των τελευταίων μηνών, στην ατζέντα ήταν οι 58, η εκλογική τακτική του κόμματος, η επιλογή κατεύθυνσης ακόμα και η ηγεσία.

Ένας προσεκτικός παρατηρητής θα σημείωνε βλέποντας τα τραπέζια στο καφέ ότι η διάλυση είναι προχωρημένη, οι «παπανδρεϊκοί» κάθονταν σε ένα τραπέζι και μιλούσαν μόνο αναμεταξύ τους, οι «σκανδαλιδικοί» το ίδιο.

Σε άλλο τραπέζι ήταν οι εκσυγχρονιστές Πρωτόπαπας και Χριστοφιλοπούλου, σε άλλο οι υπέρμαχοι των 58 Αθηνά Δρέττα και Άννυ Ποδηματά. Το περίεργο ήταν, ότι οι συζητήσεις αυτές είχαν κοινό τόπο, την ασυγκράτητη παρακμή του κόμματος.    

Πολιτικά ήταν σημαντικό ότι οι αντιμαχόμενες πλευρές κατέθεσαν ανοιχτά την άποψη τους. Ο Γραμματέας του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης τάχτηκε κατά της συμπόρευσης με τους 58 και κατά της συγκυβέρνησης και κατεβαίνοντας από το βήμα έριξε μια ματιά στον Σκανδαλίδη που ζητούσε επιβεβαιώση.

Με εξαίρεση τον Σαχινιδη, όλοι οι «παπανδρεϊκοί» τάχθηκαν κατά της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ ενώ διαφώνησαν έντονα με την προοπτική της συμπόρευσης με τους 58. Η αμφισβήτηση δεν ήταν κομψή, ήταν όμως παραστατική.

Ο Μιχάλης Καρχιμάκης ζήτησε «να μην επιτραπεί να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ μέσα στο στομάχι της Δεξιάς», ο Θάνος Μωραϊτης «να μη διασυρόμαστε ως αποστάτες όταν λέμε ότι το ΠΑΣΟΚ γίνεται πρόβατο επί σφαγή από τους ακροδεξιούς συμβούλους του κ. Σαμαρά».

Ο Βενιζέλος δεν σκιάχτηκε πάντως, ούτε επιζήτησε τη συναίνεση με τους επικριτές του. Με σαφή στόχευση κατά των παπανδρεϊκών και του Σκανδαλίδη διερωτήθηκε «αν η πολιτική αυτοτέλεια του ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει από τη συνεργασία με τη ΝΔ, σήμερα, και δεν κινδύνευε όταν συνεργαζόταν με τη ΝΔ και τον ΛΑΟΣ ή αν συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ», αφήνοντας έτσι σαφείς αιχμές εναντίον της συγκυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου υπό τον Παπαδήμο αλλά και προς όσους καλοβλέπουν τη συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ.

Εκεί που πάντως τους κατέπληξε ήταν όταν τους πληροφόρησε ότι έχει αποθέματα αντοχή, ότι δεν σκοπεύει να φύγει και ότι θα οδηγήσει το κόμμα στις ευρωεκλογές.

Αν και τα πνεύματα ήταν αναμμένα, κανείς δε ζήτησε ψηφοφορία. Ο Ανδρουλάκης δεν είχε διανοηθεί ότι το ζητούμενο θα ήταν να αμφισβητήσει το Βενιζέλο χθες και ούτε ο Σκανδαλίδης ήθελε να το κάνει. Χωρίς τις ψήφους τους όμως οι διαφωνούντες θα έχαναν την ψηφοφορία και βάλθηκαν να σφυρίζουν αδιάφορα.

Ο Βενιζέλος απέδειξε ότι είναι ανεπαρκής ως κίλερ, ούτε εκείνος τόλμησε να βάλει τις θέσεις του σε ψηφοφορία, φοβούμενος το ατύχημα. Αυτό δεν θα είχε συμβεί ποτέ σε Κ.Ε του ΠΑΣΟΚ άλλων εποχών, και αυτό όμως δείχνει, πως το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι μια εικονική πραγματικότητα. 


σχετικα αρθρα