Ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει το «βρώμικο 89» και απειλεί τους… επενδυτές

Γράφει ο Τάσος Τσιφόρος   

Νάρκη στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που ούτως ή άλλως καρκινοβατεί, αλλά και φωτιά στο πολιτικό σκηνικό βάζει η χθεσινή αναφορά του Αλέξη Τσίπρα στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και στο ΤΑΙΠΕΔ, με αφορμή τη μοναδική πρόταση για την αξιοποίηση του Ελληνικού πρόταση της κοινοπραξίας υπό τη Lamda Development του ομίλου Λάτση. 

«Όλες οι συμβάσεις, όλες οι παραχωρήσεις δημόσιου πλούτου, θα επανελεγχθούν ως προς τη νομιμότητα και ως προς τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, από τη νέα Βουλή που θα προκύψει από τις εκλογές που σύντομα θα δώσουν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας, στον ΣΥΡΙΖΑ», επεσήμανε χθες ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνοντας πώς «όπου το δημόσιο συμφέρον δεν διασφαλίζεται, δε θα διστάσουμε να ακυρώσουμε ή να αναθεωρήσουμε συμβάσεις και ειλημμένες αποφάσεις. Και κάτι ακόμα: Τίποτα και κανένας δε θα ξεχαστεί. Όσοι με πράξεις ή παραλήψεις έβλαψαν το δημόσιο συμφέρον, θα κριθούν από τη δικαιοσύνη». 

Επαναφέροντας στην πολιτική ζωή της χώρας τη «σκανδαλολογία» που κυρίαρχησε τη δεκαετία 1985 – 1995, ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις που υπάρχουν στα δύο στρατόπεδα της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πώς αν κάποτε καταφέρει να ανέλθει στην εξουσία και, πιθανώς, υπό την αδυναμία εκπλήρωσης των υποσχέσεων που έχει στο μεταξύ αφειδώς μοιράσει, τότε θα εξαπολύσει ένα μπαράζ εξεταστικών επιτροπών με στόχο την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου και όσους ενεπλάκησαν στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. 

Οι υψηλοί τόνοι Τσίπρα, ο οποίος στο παρελθόν είχε αποθαρρύνει όσους σκέφτονταν να επενδύσουν στη χώρα ότι «θα χάσουν τα λεφτά τους», έρχονται να επιδεινώσουν το ήδη αρνητικό κλίμα για το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, το οποίο παγίως υπολείπεται των στόχων που είχαν τεθεί, κάτι που είχε πυροδοτήσει ακόμη και σενάρια για αλλαγή της σύνθεσης του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ και μεταφορά της έδρας του στο εξωτερικό. 

Στο Μέγαρο Μαξίμου, αν και θεωρούν μονόδρομο την επιλογή Τσίπρα να ποινικοποιήσει την πολιτική ζωή, δεν ανησυχούν ότι οι επιδιώξεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ θα ευοδωθούν. Ωστόσο, δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους τόσο για τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και του εκλεκτού της Δημάρχου του Ελληνικού, έναντι της επένδυσης στο χώρο του πρώην Αεροδρομίου όσο και για τα υπόλοιπα φαίνομενα «ακτιβισμού», που υποστηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο αποκλεισμός των επενδυτών από το αεροδρόμιο Χανίων, το οποίο βρίσκεται στη λίστα των περιφερειακών αεροδρομίων που θα δοθούν προς αξιοποίηση. Κυβερνητικοί παράγοντες εκτιμούν ότι τέτοιες πρακτικές ακυρώνουν στην πράξη την προσπάθεια της κυβέρνησης για την προσέλκυση επενδυτών, αν και ο ρόλος των Βρυξελλών σε αυτό το ζήτημα (πχ το «μπλόκο» της Κομισιόν στο ενδεχόμενο πώλησης της ΔΕΠΑ στη Gazprom) είναι, επίσης, αρνητικός. 

Δεν είναι τυχαία η προ μηνός αναφορά του κ. Σαμαρά, προς τη κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, πως «έχουμε μείνει πίσω στις αποκρατικοποιήσεις… όχι πάντοτε με δική μας ευθύνη και δεν μπορώ να πω περισσότερα γι’ αυτό». Ο κ. Σαμαράς εμφανίζεται αποφασισμένος να επιμείνει στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, παρά τις απειλές από τον ΣΥΡΙΖΑ. «Μας κατηγορούν οτι ξεπουλάμε τα ασημικά της χώρας…  Πως είναι δυνατόν να μας κάνουν κριτική αυτοί που τρομάζουν τους επενδυτές;» σημειώνει ο Πρωθυπουργός, που έχει εδραία πεποίθηση για την ανάγκη προσέλκυσης κεφαλαίων στην άνυδρη ελληνική αγορά και, μάλιστα, σε ένα έργο – όπως αυτό του Ελληνικού – που θα δημιουργήσει άμεσα θέσεις εργασίας και, λόγω μεγέθους, θα δώσει ανάσα στον παραπαίοντα κατασκευαστικό, οικοδομικό κλάδο της Ελλάδας.

Ωστόσο, είναι σαφές πώς – παρά τη μεγάλη του σημασία – το μείζον πρόβλημα του Πρωθυπουργού δεν αφορά στο Ελληνικό και στα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το τεράστιο πρόβλημα για τον Πρωθυπουργό και τη χώρα είναι πώς ο συνδυασμός του ελεγκτικού, ενίοτε παρεμβατικού, ρόλου που επιθυμούν να διαδραματίσουν οι Βρυξέλλες (σ.σ. περίπτωση ΔΕΠΑ – Gazprom, εμπλοκή στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του Λϊμανιού Πειραιά προς την Cosco)  με την ακραία σκαναλολογία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, συγκροτούν ένα άκρως αρνητικό περιβάλλον για το ελληνικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπο με το εξής παράδοξο σχήμα: οι περισσότεροι να καταγγέλουν ότι πωλούνται τα «ασημικά» της χώρα μισοτιμής και την ίδια στιγμή οι διαδικασίες πώλησης είτε να καταλήγουν άκαρπες είτε το ενδιαφέρον να περιορίζεται, τελικά, σε έναν μόνον ενδιαφερόμενο ακυρώνοντας έτσι και τις προσδοκίες του Μαξίμου για επιπλέον έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό.