current views are: 2

2 Οκτωβρίου 2014
Δημοσίευση04:08

Απάντηση στην αυξανόμενη πίεση του ΣΥΡΙΖΑ και στην εικόνα παράλυσης

Σε μία κίνηση πολιτικής πυγμής, επιβεβλημένη ωστόσο από την αυξανόμενη πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, την εικόνα παράλυσης της κυβέρνησης και την έντονη εκλογική σεναριολογία, προχώρησαν χθες οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Δημοσίευση 04:08’
αρθρο-newpost

Σε μία κίνηση πολιτικής πυγμής, επιβεβλημένη ωστόσο από την αυξανόμενη πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, την εικόνα παράλυσης της κυβέρνησης και την έντονη εκλογική σεναριολογία, προχώρησαν χθες οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Γράφει ο Τάσος Τσιφόρος  

Σε μία κίνηση πολιτικής πυγμής, επιβεβλημένη ωστόσο από την αυξανόμενη πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, την εικόνα παράλυσης της κυβέρνησης και την έντονη εκλογική σεναριολογία, προχώρησαν χθες οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος. 

Η ενεργοποίηση της διαδικασίας ψήφου εμπιστοσύνης από τη Βουλή έχει ως κυρίαρχο στόχο να βάλει τέλος στα σενάρια πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, αλλαγής της κυβέρνησης και συγκρότησης μίας νέας με διευρυμένη κοινοβουλευτική στήριξη ή επιτάχυνσης της διαδικασίας εκλογής του διαδόχου του κ. Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας, η οποία και ορίστηκε για τον Φεβρουάριο του 2015. Μέσω αυτής της κίνησης, Σαμαράς και Βενιζέλος ελπίζουν, παράλληλα, ότι θα μπει φρένο στις καθημερινές διαφοροποιήσεις βουλευτών και υπουργών και η κυβέρνηση θα εξασφαλίσει μία περίοδο χάριτος, διάρκειας κάποιων εβδομάδων, εντός των οποίων θα επιδιώξει να προχωρήσει η συμφωνία με την τρόικα και η έναρξη της συζήτησης για την επόμενη ημέρα του ελληνικού προγράμματος και τη βιωσιμότητα του χρέους. 

Η πρωτοβουλία των δύο πολιτικών ανδρών, ανεξάρτητα από τον εμπνευστή της (σ.σ. κάποιες πηγές επέμεναν ότι η εισήγηση ήταν του Ευ. Βενιζέλου ενώ άλλες σημείωναν ότι το σενάριο υπήρχε στο συρτάρι του Πρωθυπουργού εδώ και μήνες) στρέφεται, αρχικώς, εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, την κριτική του οποίου και την επίμονη απαίτηση για εκλογές έχει στόχο να αφοπλίσει. 

Ωστόσο, δίνει απαντήσεις και στο εσωτερικό των δύο κυβερνητικών κομμάτων, της πολιτικής και επιχειρηματικής αγοράς και, φυσικά, προς τις κυβερνήσεις και τις αγορές του εξωτερικού. 

Και αυτές οι απαντήσεις συνοψίζονται στο ότι οι Σαμαράς και Βενιζέλος απορρίπτουν τόσο το παράδειγμα Καραμανλή όσο και το παράδειγμα Παπανδρέου. Δηλαδή δεν εμφανίζονται πρόθυμοι ούτε για επιτάχυνση των εκλογών, όπως έπραξε το 2009 ο Κ. Καραμανλής, ούτε φυσικά για «σενάρια Παπαδήμου» στα οποία ωθήθηκε, το 2011, ο Γ. Παπανδρέου, έχοντας μάλιστα ζητήσει – γι αυτό το λόγο – την ψήφο εμπιστοσύνης των βουλευτών του κόμματός του. Περιέργως πως Σαμαράς και Βενιζέλος νοιώθουν ότι μέρος της εναντίον τους αμφισβήτησης οφείλεται όχι μόνον στις δύσκολες αποφάσεις και τις αστοχίες της ίδιας της κυβέρνησης αλλά και σε σενάρια που διακινούνται με αναφορά στους δύο πρώην Πρωθυπουργούς. 

Ο κ. Σαμαράς, με τη χθεσινή κίνηση, δίνει σαφή απάντηση σε όλη τη σεναριολογία των τελευταίων ημερών και πλέον οι βουλευτές που άσκησαν κριτική ή στήριξαν σενάρια κυβερνητικής εναλλαγής θα πρέπει να επιλέξουν αν θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης, ρίχνοντας μαζί με την ψήφο τους και τους τόνους κριτικής και διαφοροποίησης από την κυβέρνηση. 

Από την πλευρά του, ο κ. Βενιζέλος πετάει το γάντι στους εσωκομματικούς αμφισβητίες και στους διακινητές των σεναρίων επικείμενης ρήξης με βουλευτές του «παπανδρεϊκού» στρατοπέδου. Το μήνυμα Βενιζέλου είναι στήριξη ή πτώση της κυβέρνησης και προφανώς το βάρος της ευθύνης για την πτώση της κυβέρνησης, σε περίπτωση που δεν εξασφαλιστεί η πλειοψηφία, είναι μεγάλο για όποιον το αναλάβει. 

Οι δύο άνδρες, με τη διαπραγμάτευση σε κρίσιμη καμπή, στέλνουν και μήνυμα προς τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, ζητώντας προφανώς να ληφθεί υπόψιν η πολιτική συγκυρία – που αναγκάζει την κυβέρνηση να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή – στην τελική διαπραγμάτευση με την τρόικα. 

Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για ένα λελογισμένο ρίσκο που παίρνουν οι δύο πολιτικοί άνδρες καθώς το πλέον πιθανό σενάριο, άλλωστε, είναι και οι 154 βουλευτές που, επισήμως, αποτελούν τις κοινοβουλευτικές ομάδες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να ψηφίσουν υπέρ της κυβέρνησης. Μένει, ωστόσο, να φανεί την επαύριο της ψηφοφορίας, πόση θα είναι η περίοδος χάριτος που θα εξασφαλίσει η κυβέρνηση και, κυρίως, αν στο μεσοδιάστημα θα καταφέρει να πείσει τους εταίρους και τις αγορές ότι τα κομμάτια του μεταμνημονιακού πάζλ μπορούν να ταιριάξουν και η χώρα να εξέλθει από τη σημερινή εποπτεία της τρόικας και να αποκαταστήσει (μικρό) μέρος της δυνατότητας αυτενέργειας. Αν αυτό συμβεί, η δικομματική θα επιχειρήσει και το πλέον δύσκολο, να κάνει δηλαδή τους 154 βουλευτές, 180. 


σχετικα αρθρα