current views are: 1

2 Μαρτίου 2015
Δημοσίευση05:23

Σαμαράς: Παραμένουμε εγγυητές των ομαλών εξελίξεων

Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε, χθες, την πρώτη μείζονα δοκιμασία για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αποκαλύπτοντας πως θα αναγκαστεί να σχοινοβατεί η νέα ελληνική κυβέρνηση.

Δημοσίευση 05:23’
αρθρο-newpost

Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε, χθες, την πρώτη μείζονα δοκιμασία για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αποκαλύπτοντας πως θα αναγκαστεί να σχοινοβατεί η νέα ελληνική κυβέρνηση.

Γράφει ο Τάσος Τσιφόρος  

Η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε, χθες, την πρώτη μείζονα δοκιμασία για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, αποκαλύπτοντας πως θα αναγκαστεί να σχοινοβατεί η νέα ελληνική κυβέρνηση. Η Ευρωζώνη παραμένει άκρως επιφυλακτική προς την ελληνική κυβέρνηση ενώ μόνον μετά τις δηλώσεις Βαρουφάκη ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει η πρώτη, ανεπτυγμένη, χώρα που δεν θα πληρώσει τα δάνειά της προς το ΔΝΤ η Ουάσιγκτον έριξε τους τόνους. Στη Φρανκφούρτη, πάλι, έδρα της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι τα νεύρα παραμένουν τεντωμένα, μετά τα μηνύματα της Αθήνας για… καθυστέρηση στην καταβολή των οφειλομένων. Την ίδια ώρα, σειρά ευρωπαϊκών χωρών δεν αποφεύγουν να επιτεθούν, δημοσίως, στην ελληνική κυβέρνηση, με τελευταία αυτή του ισπανού Μαριάνο Ραχόι (που νοιώθει την πίεση των Podemos).

Οι συνθήκες μοιάζουν δραματικά αλλαγμένες σε σχέση με την περίοδο πριν τις 25 Ιανουαρίου, κάνοντας πολλά στελέχη, ακόμη και από τα μετριοπαθή της Ν.Δ., να διατυπώνουν έντονη ανησυχία για τις εξελίξεις και την τελική κατάληξη της διελκυστίνδας που έχει ξεκινήσει η ελληνική κυβέρνηση με την ευρωζώνη. Και ταυτόχρονα, να κάνουν δεύτερες σκέψεις σχετικά με τη σκοπιμότητα αποσταθεροποίησης της Νέας Δημοκρατίας σε αυτή τη συγκυρία. 

Δεν είναι τυχαίο το μήνυμα που έστειλε η Συγγρού μετά τη χθεσινή σοβαρή διαφοροποίηση – στα όρια του διχασμού – της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. «Η κυβέρνηση αυτή είναι ήδη από μόνη της αποσταθεροποιημένη. Η ασυνέπεια πληρώνεται πάντα ακριβά. Τα ψέματά τους τα βλέπουν ακόμα και οι δικοί τους» επεσήμανε η αξιωματική αντιπολίτευση, πριν την κατακλείδα: «Η ΝΔ παραμένει εγγυητής των ομαλών εξελίξεων του Τόπου». 

Δεν πρόκειται παρά για την άποψη του ίδιου του τέως Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά. Ο μεσσήνιος και η ηγετική του ομάδα ανησυχούν σφόδρα τόσο για τον κίνδυνο ταμειακής ασφυξίας στην Ελλάδα όσο και για το ενδεχόμενο ρήξης με την Ευρωζώνη, είτε γιατί η κυβέρνηση θα βυθιστεί στο σαθρό έδαφος των προεκλογικών της εξαγγελιών είτε γιατί δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που ανάλαβε έναντι του Eurogroup. Δεν είναι τυχαίο, εκτιμούν στη Συγγρού, ότι προσωπικά ο κ. Αλ. Τσίπρας επιλέγει τη μετωπική επίθεση προς τον κ. Σαμαρά, είτε κατηγορώντας τον για την ανακοίνωση του ΕΛΚ, είτε για σχέδιο αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης είτε, τέλος, απειλώντας τον με την εξεταστική επιτροπή για το μνημόνιο. «Αναζητούν σημεία στήριξης κατασκευάζοντας εχθρούς, ώστε να μην καταρρεύσουν από το βάρος του λαϊκισμού τους» σημειώνουν, χαρακτηριστικά, γαλάζια στελέχη. 

Το γαλάζιο εσωτερικό 

Η ανάλυση αυτή, που συμμερίζονται και στελέχη εκτός ηγετικής ομάδας και, μάλιστα, εκ των αμφισβητιών του κ. Σαμαρά, επηρεάζει ευθέως και τις εξελίξεις στο εσωτερικό του κόμματος. Η πλειοψηφία των στελεχών μοιάζει να κρατά επιφυλακτική στάση, εν αναμονή των εξελίξεων. Οι περισσότεροι προκρίνουν την έναρξη μίας μακράς καταστατικής διαδικασίας που θα αναδείξει τα λάθη που έγιναν και θα συζητήσεις για το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος. Η λογική αυτή υιοθετείται και από τον κ. Σαμαρά ο οποίος ουδέν πρόβλημα να πραγματοποιήσει τη σχετική συζήτηση έχει.

Μία μικρή μερίδα στελεχών, επί του παρόντος, φαίνεται να προκρίνει τη γραμμή της ρήξης με τον Πρόεδρο του κόμματος. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, τελικώς στην κοινοβουλευτική ομάδα της Πέμπτης μία τέτοια θέση να μην εκφραστεί από περισσότερα του ενός – δύο μελών της γαλάζιας Κ.Ο. Εφόσον αυτό επιβεβαιωθεί, ο κ. Σαμαράς εκτιμά ότι δεν θα συνιστά αμφισβήτηση για τον ίδιο και, συνεπώς, ο ίδιος θα μπορεί να δρομολογήσει με ψυχραιμία τις διαδικασίες ανασυγκρότησης του κομματικού μηχανισμού και αναζήτησης ενός νέου πολιτικού και προγραμματικού λόγου που, πέραν από τη δικαίωση της –αναγκαστικής– πολιτικής που ακολουθήθηκε μεταξύ 2012 – 2014, θα κατατείνει στο να δώσει πειστικές απαντήσεις όχι μόνον στα τρέχοντα προβλήματα αλλά και στα στρατηγική ερωτήματα για την επόμενη 10ετία.  


σχετικα αρθρα