Ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνεται, αλλά η Ευρώπη δεν έχει πάρει ακόμα το μήνυμα

 

 

 

Στη Βρετανία το κόμμα του λαϊκιστή Νάιτζελ Φάρατζ στις ευρωεκλογές του 2014 κέρδισε το 24% των ψήφων, ποσοστό που περιορίστηκε στο 12,3% στις εθνικές εκλογές του 2015. 

 

Στην Ολλανδία το ξενοφοβικό κόμμα Ελευθερίας έλαβε 13,4% στις ευρωεκλογές του 2014, ενώ στο Βέλγιο το ακροδεξιό κόμμα Φλαμανδικό Συμφέρον έχει τρεις έδρες στη βελγική βουλή, τέσσερις στη Γερουσία και μια στην ευρωβουλή. 

 

Ραγδαία άνοδο έχει στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν που ζητεί έξοδο από το ευρώ και “διώκει” τους μετανάστες. Στις ευρωεκλογές του 2014 έλαβε 24% και στις περιφερειακές του 2015 25,19%. 

 

Τον δρόμο της Ελλάδας ακολουθεί η Ισπανία, με τον ισπανικό λαό να ελπίζει σε μια εναλλακτική αριστερή πρόταση, απέναντι στη σκληρή λιτότητα, στις απολύσεις και τις εξώσεις που άφησαν πίσω χιλιάδες οικογενειακά δράματα. Οι Podemos στα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ πήραν 8% στις ευρωεκλογές και στις περιφερειακές των προηγουμενων ημερών το 10% των ψήφων και τους δήμους Μαδρίτης και Βαρκελώνης. 

 

Στην Πολωνία, το κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη που ίδρυσαν οι αδελφοί Καζίνσκι έλαβε το αστρονομικό ποσοστό του 51,5% στις προεδρικές εκλογές του 2015. Αλλά και στην Ουγγαρία το εθνικολαϊκιστικό κόμμα Φιντέζ του πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν ψηφίστηκε από το 44,5% στις βουλευτικές του 2014, ενώ το ρατσιστικό κόμμα Γιόμπικ έλαβε 14,6% στις βουλευτικές και 20,5% στις ευρωεκλογές.

 

Στην Ιταλία το Κίνημα 5 Αστέρων του Μπεπε Γκρίλο που τάσσεται ανοιχτά κατά της Ευρώπης έλαβε 25,5% στις εθνικές εκλογές του 2013 και η ξενοφοβική Λέγκα του Βορρά απέσπασε 6,6% στις ευρωεκλογές.

 

Ακόμη και στην Αυστρία το ευρωσκεπτιστικό κόμμα Νέα Αξία έλαβε το 5,8% στις εθνικές εκλογές του 2013. Την ίδια ώρα, στη Γερμανία το αντίστοιχης ιδεολογίας κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία πήρε 7% στις ευρωεκλογες του 2014. 

 

Οι συνέπειες της κρίσης χρέους δεν είναι αποκλειστικό “προνόμιο” της Ελλάδας. Ολοένα και περισσότερα κράτη-μέλη γεννούν ευρωσκεπτιστικές δυνάμεις, οι οποίες αμφισβητούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, χωρίς ωστόσο οι ηγέτιδες δυνάμεις να δείχνουν ότι “έλαβαν το μηνυμα” και να μην κάνουν καμία προσπάθεια να αλλάξουν πολιτικές.