current views are: 3

16 Νοεμβρίου 2015
Δημοσίευση09:15

Γιορτάζουμε την επέτειο της κατάληψης του Πολυτεχνείου

Γιορτάζουμε την επέτειο της κατάληψης του Πολυτεχνείου και το αιματοκύλισμα της εξέγερσης από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. 

Δημοσίευση 09:15’
αρθρο-newpost

Γιορτάζουμε την επέτειο της κατάληψης του Πολυτεχνείου και το αιματοκύλισμα της εξέγερσης από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. 

του Ανδρέα Λοβέρδου* 

Γιορτάζουμε την επέτειο της κατάληψης του Πολυτεχνείου και το αιματοκύλισμα της εξέγερσης από τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967. Ο εορτασμός της επετείου, όμως, έχει σημασία, μόνο όταν καταφέρνει να δώσει νόημα στα γεγονότα του 1973, νόημα τόσο ισχυρό ώστε να καταστήσει τις μνήμες επίκαιρες και χρήσιμες στην ελληνική Πολιτεία, δηλαδή τόσο στην κοινωνία, όσο και στο κράτος.

Σήμερα στην Ελλάδα της παρατεινόμενης κρίσης και στην Ευρώπη των αιματηρών γεγονότων του Παρισιού, καθώς και της έξαρσης του προσφυγικού και της παράνομης μετανάστευσης χρειαζόμαστε όσο ποτέ την ενότητα των πολιτικών δυνάμεων και την ψυχική ενότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών.

Ποιό είναι όμως το βασικό μήνυμα του Πολυτεχνείου που αντέχει στο χρόνο;

Κατά τη γνώμη μου το Πολυτεχνείο μας επιβάλει να μην ξεχνάμε πως η πίστη στη Δημοκρατία και η αυτοθυσία μιας μειοψηφίας πολιτών, τότε των φοιτητών, είναι ικανή να επιφέρει μεγάλες και πολύ θετικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.Κι όσο αυτή η μειοψηφία αυξάνει τις δυνάμεις της κι εξοπλίζεται με ενότητα, τόσο μεγαλώνουν κι οι δυνατότητές της. Πράγματι η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη,την Πάτρα, τα Ιωάννινα έγινε από μια φοιτητική πρωτοπορία που πίστευε στη Δημοκρατία και την Ελευθερία κι επηρέαζε θετικά, στα κεντρικά της μηνύματα,κάποια δημοκρατικά κι ανήσυχα τμήματα της κοινωνίας. Κι αυτοί οι λίγοι φοιτητές με την πίστη, τον αγώνα και την αυτοθυσία τους προκάλεσαν αλυσιδωτά γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση της δικτατορίας.Η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν συμπαραστάθηκε, τουλάχιστον ενεργά.

Σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας άλλωστε κρατούσε αποστάσεις από τον αγώνα εναντίον της δικτατορίας. Στην αρχή η πλειοψηφία φαίνονταν να κρατά σχεδόν φιλική στάση προς τους δικτάτορες, κουρασμένη από τους πολιτικούς του όποιου δημοκρατικού πολιτεύματος, σιγά-σιγά άρχισε να ουδετεροποιείται και να κρατά στάση ακόμη και ψυχικής απόστασης, για να κατακτήσει επιτέλους την άρνηση στους σφετεριστές της εξουσίας δικτάτορες, μετά τα αφυπνιστικά γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αν και σήμερα η Ελλάδα ευτυχούσε να έχει ενωμένη την πλειοψηφία των ηγεσιών των δημοκρατικών πολιτικών της δυνάμεων, τότε θα μπορούσε να συνεπάρει και την πλειοψηφία του δημοκρατικού λαού (όπως καλά μάθαμε δεν είναι όλοι οι πολίτες δημοκράτες), ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο μέτωπο κοινωνικο-πολιτικών δυνάμεων, που θα έβγαζε την Ελλάδα από την κρίση.

Γιατί το βασικό πρόβλημα της χωρας είναι πολιτικό, που διατηρεί και μεγενθύνει τα οικονομικά της προβλήματα. Ως προς την ορθότητα αυτής της διαπίστωσης, τα γεγονότα Σεπτέμβριος 2014-Νοέμβριος 2015 είναι απολύτως χαρακτηριστικά. Η επέτειος,λοιπόν, του Πολυτεχνείου, όπως συνδιαμορφώνεται και από τα γεγονότα της Γαλλίας, μας δίνει μια ευκαιρία περισυλλογής, καλύτερης, ημερήσιας ισχύος έστω, επικοινωνίας με  τις νεότερες γενιές και ορθότερης πολιτικής στάσης.Οι κοινοτυπίες περί Πολυτεχνείου σήμερα, καθώς και τα λόγια της επετειακής ρουτίνας είναι εχθροί.

*Άρθρο του Ανδρέα Λοβέρδου για το Newpost


σχετικα αρθρα