Τα διλήμματα των δύο: Λαϊκή ή φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία;

του Τάσου Τσιφόρου

Τον τρόπο που θα κινηθούν στην πορεία προς τις κάλπες της 10ης Ιανουαρίου έχουν αποκαλύψει ήδη οι δύο μονομάχοι, Βαγγέλης Μεϊμαράκης και Κυριάκος Μητσοτάκης.

Χωρίς να αποκλείεται, κάθε άλλο, το λάθος του ενός ή του άλλου υποψηφίου που μπορεί να αλλάξει άρδην τους όρους της αναμέτρησης, οι δύο διεκδικητές έχουν μάλλον αποκαλύψει το σύνολο του οπλοστασίου τους.

Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης απευθύνεται στους 400.000 και πλέον ψηφοφόρους, όσοι δηλαδή ψήφισαν στις 20 Δεκεμβρίου, με μία σειρά επιχειρημάτων: Ότι αποτελεί τον εγγυητή της συνέχειας της παράταξης, τον εκφραστή της καραμανλικής της ταυτότητας και, τελικά, αυτόν που μπορεί να συνθέσει τις αντικρουόμενες απόψεις σε ένα μέσο όρο – μέσο δρόμο μετριοπάθειας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να προσεταιριστεί την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος με ένα ισχυρό σύνθημα, αυτό της ανανέωσης. Επενδύοντας στη συγκροτημένη προεκλογική του εκστρατεία και στο επιχείρημα ότι ο ίδιος μπορεί να «ανοίξει» το κόμμα πέραν των σημερινών του ορίων, ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο φορέας εκσυγχρονισμού του κόμματος.

Καθώς το επιχείρημα της ανανέωσης είναι, προφανώς, ελκυστικό και ισχυρό, η «απάντηση» της πλευράς Μεϊμαράκη ήρθε μέσα από την ανάσυρση του «νεοφιλελευθερισμού», ο οποίος ως έννοια επανήλθε στην γαλάζια ατζέντα. Στα επιχειρήματα Μητσοτάκη για μεταρρυθμίσεις, μείωση του δημοσίου και ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα, η πλευρά Μεϊμαράκη απαντά με την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικού πρόσημου και με το επιχείρημα ότι η Νέα Δημοκρατία για να είναι πλειοψηφικό ρεύμα θα πρέπει, αρχικά, να είναι «λαϊκή», να απευθύνεται δηλαδή σε ευρείες μάζες του πληθυσμού.

Ο ταξικός χαρακτήρας των υποψηφίων

Και η αλήθεια είναι ότι η αποκρυπτογράφηση των ψήφων που έλαβαν οι δύο διεκδικητές, στις 20 Δεκεμβρίου, επιβεβαιώνει τα εντελώς διαφορετικά στρώματα πληθυσμού στα οποία απευθύνονται. Μία ματιά στο Λεκανοπέδιο Αττικής αλλά και στη Θεσσαλονίκη αρκεί. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης κυριάρχησε, εκτός από την Α’ Αθήνας, και σε όλες τις «υποβαθμισμένες» γειτονιές του Λεκανοπεδίου, δηλαδή τη δυτική Αττική και τη Β’ Πειραιά. Αντιθέτως, ισχυρή στήριξη στον κ. Μητσοτάκη έδωσαν τα βόρεια Προάστια της Αττικής αλλά και οι πλούσιοι δήμοι του Νότου (Βούλα, Βουλιαγμένη κοκ). Αντίστοιχα, στη Μακεδονία η υψηλότερη επίδοση του κ. Μητσοτάκη καταγράφεται στα όρια του δήμου Θεσσαλονίκης.

Το αντεπιχείρημα, προφανώς, είναι ότι τα ίδια αυτά στρώματα πληθυσμού, δεν είναι μόνον σε καλύτερη οικονομική κατάσταση αλλά, ενδεχομένως, και φορείς νέων αντιλήψεων που τις έχει ανάγκη η Νέα Δημοκρατία για να προχωρήσει.

Όπως ειπώθηκε, η ισχύς των επιχειρημάτων θα κρίνει – μαζί με τη μάχη μηχανισμών που βρίσκεται σε εξέλιξη – την έκβαση της μάχης. Και, φυσικά, το λάθος κάποιου εκ των διεκδικητών, όπως για παράδειγμα αυτό στο οποίο κατηγορείται ότι υπέπεσε ο κ. Μητσοτάκης βάλλοντας κατά του κ. Μεϊμαράκη για την απουσία του από τη Βουλή στο σύμφωνο συμβίωσης, αν και ήταν γνωστό ότι ο τελευταίος βρισκόταν στο πλευρό της αδελφής του που ψυχορραγούσε.  

• Βαγγέλης Μεϊμαράκης
• Κυριάκος Μητσοτάκης
• Νέα Δημοκρατία