current views are: 7

7 Ιανουαρίου 2016
Δημοσίευση11:36

Σε ποια χέρια θα πάει η Νέα Δημοκρατία

Η παρούσα διαδικασία εκλογής αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία, πέρα από τους δυο υποψηφίους αρχηγούς, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αναδεικνύει δυο ιστορικά πρόσωπα της ελληνικής κεντροδεξιάς: τον πατριάρχη της ελληνικής κεντροδεξιάς, τον ιδρυτή της Ν.Δ., τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον αειθαλή, 97χρονο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Δημοσίευση 11:36’

Η παρούσα διαδικασία εκλογής αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία, πέρα από τους δυο υποψηφίους αρχηγούς, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αναδεικνύει δυο ιστορικά πρόσωπα της ελληνικής κεντροδεξιάς: τον πατριάρχη της ελληνικής κεντροδεξιάς, τον ιδρυτή της Ν.Δ., τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον αειθαλή, 97χρονο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

του Ιωάννη Μαρτέλλου 

Η παρούσα διαδικασία εκλογής αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία, πέρα από τους δυο υποψηφίους αρχηγούς, τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αναδεικνύει δυο ιστορικά πρόσωπα της ελληνικής κεντροδεξιάς: τον πατριάρχη της ελληνικής κεντροδεξιάς, τον ιδρυτή της Ν.Δ., τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον αειθαλή, 97χρονο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. 

Είναι δυο πρόσωπα που ιστορικά είχαν τεράστιες ιδεολογικές διαφορές και επί τέσσερις δεκαετίες, ο διαχωρισμός «καραμανλικών» και «μητσοτακικών» κυριαρχούσε. Είναι προφανές ότι και από την τωρινή εσωκομματική εκλογική διαδικασία δεν μπορεί να λείψει αυτός ο διαχωρισμός, «καραμανλικών» και «μητσοτακικών», όσο και εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι αυτή είναι συζήτηση του περασμένου αιώνα και δεν υφίσταται. 

Η ιστορία των 41 ετών της Ν.Δ. είναι ένας διαρκής διαγκωνισμός των «καραμανλικών» και των «μητσοτακικών» για την επιρροή τους στο κόμμα, μόνο που οι πρώτοι είναι οι ιδιοκτήτες, κατά την προσφιλή αναφορά πολλών. Εξάλλου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αν και διετέλεσε πρόεδρος του κόμματος και Πρωθυπουργός ποτέ δεν είχε την απόλυτη κυριαρχία στη Ν.Δ. 

Πρέπει να γυρίσει το ρολόι του χρόνου πίσω στο 1984, στη μάχη της διαδοχής μεταξύ Κ. Μητσοτάκη και Κωστή Στεφανόπουλου. Τότε, τον Κ. Μητσοτάκη στην εκλογή αρχηγού βοήθησε αποφασιστικά ο Ευάγγελος Αβέρωφ που ουσιαστικά του έδωσε το δακτυλίδι. 

Ο Μητσοτάκης βοηθήθηκε από τον Αβέρωφ, διότι ο Κ. Καραμανλής δεν τον ήθελε για αρχηγό και προτιμούσε τον Κ. Στεφανόπουλο. Ο Αβέρωφ θεώρησε ότι έπαιρνε την εκδίκησή του και κεντρικό ρόλο στην εκλογή Μητσοτάκη και στην υποστήριξή του διαδραμάτισε ο Αντώνης Σαμαράς μετέπειτα εχθρός του επιτίμου προέδρου, μετά την πτώση της κυβέρνησης της Ν.Δ. το 1993. 

Πως τα φέρνει όμως η ίδια η ζωή, καθώς 23 χρόνια μετά την πτώση της κυβέρνησης της Ν.Δ. και της έναρξης της βεντέτας Σαμαρά-Μητσοτάκη, οι «σαμαρικοί» προτιμούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Αν και ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς παραμένει αμέτοχος και δεν δίνει γραμμή, καθώς δίνει σήμα ουδετερότητας, πολλοί «σαμαρικοί» φαίνεται ότι τελικά επιλέγουν τον γιο του Κ. Μητσοτάκη θεωρώντας ότι αυτός υπερασπίζεται καλύτερα το έργο της πρωθυπουργίας Σαμαρά. 

Η διαμάχη «καραμανλικών» – «σαμαρικών» είναι αέναη και αναδείχθηκε πολλάκις στην ιστορική διαδρομή της Ν.Δ. Και στη σύγκρουση του 1997, όταν εξελέγη ο Κώστας Καραμανλής πρόεδρος της Ν.Δ. οι «μητσοτακικοί» συντάχθηκαν με τον Γιώργο Σουφλιά και έδωσαν σκληρή μάχη σε πολλά συνέδρια, ώστε να κατοχυρώνεται το 30% και κατ’ επέκταση η ανάλογη παρουσία τους στα όργανα του κόμματος. 

Ο Κ. Μητσοτάκης εξάλλου κατάφερε με την ένταξή του στη Ν.Δ. την άνοιξη του 1978 να πατήσει πόδι στα…«καραμανλικά χώματα» και πολλοί τότε καραμανλικοί γκρίνιαζαν και μιλούσαν απαξιωτικά για «τα παιδιά του γείτονα» για χάρη των οποίων θυσιάζονταν στελέχη. Το 1984, ο ίδιος ο Αβέρωφ λέγεται ότι διετύπωσε το ερώτημα ποιανού η εκλογή θα ενοχλήσει περισσότερο τον Κ. Καραμανλή. Η απάντηση ήταν προφανής ο Κ. Μητσοτάκης και εκείνη τη στιγμή, προ των εκλογών, «ορίσθηκε» αρχιστράτηγος του ο Αντ. Σαμαράς, πολιτικό τέκνο του Ευ. Αβέρωφ. 

Η αναμέτρηση του 2009, μεταξύ του Αντ. Σαμαρά και της Ντόρας Μπακογιάννη ήταν μια κλασσική αναμέτρηση μεταξύ των «καραμανλικών» και των «μητσοτακικών», με τους πρώτους να πετυχαίνουν μια νίκη καθοριστική, καθώς συντάχθηκαν όλοι με τον Μεσσήνιο, αν και ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήταν αμέτοχος και δεν θέλησε να εμπλακεί. 

Η μάχη Βαγγ. Μεϊμαράκη και Κυρ. Μητσοτάκη, όσο και εάν δεν έχει την αίγλη των αναμετρήσεων του παρελθόντος, είναι μια κλασσική αναμέτρηση «καραμανλικών» και «μητσοτακικών» για την επιρροή του κόμματος. 

Οι πρώτοι βλέπουν μια επιχείρηση σε πλήρη εξέλιξη για την αμφισβήτηση των πρωτείων του «καραμανλισμού» που διατηρεί τη σφραγίδα της παράταξης και γι’ αυτό στηρίζουν τον Βαγγ. Μεϊμαράκη, θεωρώντας ότι ο ίδιος θα περιφρουρήσει την καραμανλική κυριαρχία. 

Δεν είναι τυχαίο ότι στο Βορρά, όπου και η συντριπτική πλειοψηφία των στελεχών που στήριξαν τον Απόστολο Τζιτζικώστα αρχίζουν και αλλάζουν στάση και συντάσσονται σταδιακά πίσω από τον Βαγγ. Μεϊμαράκη, όχι γιατί τους γοητεύει πολιτικά, αλλά κυρίως λόγω της άποψης του Κ. Καραμανλή ότι αυτός πρέπει να εκλεγεί διότι εγγυάται την ενότητα. Η κυριαρχία του «καραμανλισμού» είναι σημαντική στο Βορρά και ως εκ τούτου δύναται να γείρει την πλάστιγγα σε πολλούς νομούς. 

Την ίδια στιγμή, ο Κυρ. Μητσοτάκης προσπαθεί να εξουδετερώσει το δίπολο «μητσοτακικοί» εναντίον «καραμανλικών», αλλά και το ιδεολογικό δίλημμα που τίθεται από την καραμανλική πτέρυγα, περί διαμάχης «αστικού και δεξιού κόμματος» ή «της κεντροδεξιάς εναντίον του νεοφιλελευθερισμού με θατσερικά στοιχεία». 

Θα τα καταφέρει; Θα φανεί στην κάλπη της 10ης Ιανουαρίου, ημέρα που θα γίνει ο δεύτερος γύρος των εκλογών. Πάντως, αυτές τις ημέρες που απομένουν, πέρα από τη σύγκριση των δυο υποψηφίων σε επίπεδο ικανοτήτων, κυβερνησιμότητας, προτάσεων, κ.α. το δίπολο «καραμανλικοί» εναντίον «μητσοτακικών» ρίχνει βαριά τη σκιά του πάνω από την εκλογική μάχη. Εξάλλου είναι η ίδια η ιστορία της Ν.Δ. και αυτό δεν ξεχνάτε, αφού οι παραδόσεις παίζουν ρόλο….


σχετικα αρθρα