Αβραμόπουλος: Όταν ξέσπασε η κρίση η Ευρώπη δεν είχε μεταναστευτική πολιτική – Ορθά η Ελλάδα άνοιξε τις πόρτες

“Πριν από 1,5 χρόνο περίπου, όταν ο Πρόεδρος Γιούνκερ μου ανακοίνωνε ότι θα αναλάβω αυτή την θέση, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το χαρτοφυλάκιο αυτό – με τα δύο βασικά θέματα που είναι η μετανάστευση και η ασφάλεια – θα ήταν στην κορυφή όχι μόνο της ευρωπαϊκής αλλά και της παγκόσμιας ατζέντας.  Καταλαβαίνετε αυτό όμως τι σημαίνει για εμένα και τους συνεργάτες μου αυτόν τον καιρό” τόνισε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, σε παρέμβασή του στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας.

Ο επίτροπος Μεταναστευτικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπογράμμισε μάλιστα πως ορθά η κυβέρνηση άνοιξε τις πόρτες στους πρόσφυγες, ενώ έριξε τα βέλη του στην πολιτική της Ευρώπης λέγοντας ότι η Ένωση δεν είχε καταλήξει σε μεταναστευτική πολιτική τη στιγμή που ξέσπασε η μεταναστευτική κρίση.

Ο κ. Αβραμόπουλος είπε:

“Η διαχείριση αυτού του μεταναστευτικού ζητήματος είναι πολύ δύσκολη. Όταν ξέσπασε η προσφυγική/μεταναστευτική κρίση, η Ευρώπη ήταν εντελώς απροετοίμαστη.  Δεν είχε μεταναστευτική πολιτική. Και αυτό γιατί η Ευρώπη, μέχρι τότε, έστελνε μετανάστες. Με εξαίρεση δυο, τρεις χώρες που είχαν ανάγκη από εργατικό δυναμικό αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, οι περισσότερες εξήγαγαν μετανάστες. Δεν υπήρχε λοιπόν ένα σύστημα. Αιφνιδιάστηκαν οι χώρες, αιφνιδιάστηκε η Ευρώπη και πολύ ορθά έχει λεχθεί ότι καθυστέρησαν. 

 Πρέπει να σας πω ότι προτεραιότητα της Επιτροπής Γιούνκερ από την 1η στιγμή ήταν να θέσει τα 2 αυτά ζητήματα στην κορυφή των προτεραιοτήτων της. Σε χρόνο ρεκόρ για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, μέχρι τον προηγούμενο Ιούλιο, υιοθετήθηκε η Ευρωπαϊκή Ατζέντα για την Μετανάστευση και η Ευρωπαϊκή Ατζέντα για την Ασφάλεια.

Παρ’ όλα αυτά, τα προβλήματα υπάρχουν και η πίεση είναι ασφυκτική κυρίως σε χώρες όπως η Ελλάδα η Ιταλία. Θα ήθελα στο σημείο αυτό να αναφερθώ στην Ιταλία και είναι ξεχωριστή χαρά που είναι κοντά μας ο καλός μου φίλος Αντζελίνο Αλφάνο, ο Υπουργός Εσωτερικών της γειτονικής χώρας και μια από τις πιο δυναμικές προσωπικότητες στο πεδίο όπου καθημερινά η Ευρώπη αναμετράται με αυτό το ζήτημα. 

Ξεκινήσαμε και η συνεργασία ήταν δύσκολη και τούτο γιατί δυστυχώς άρχισαν να καλλιεργούνται στο χώρο της Ευρώπης ξενοφοβικές λαϊκίστικες τάσεις, οι οποίες εμπόδιζαν το έργο που είχαμε ξεκινήσει.

 Παρ’ όλα αυτά, δυο μήνες μετά, τον Ιούλιο, υιοθετήθηκε το 1ο σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση των δικτύων των διακινητών και βέβαια αργότερα το πρόγραμμα της μετεγκατάστασης. Και από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα.

Θέλω να είμαι σαφής, διότι η σημερινή συνάντηση σήμερα δεν είναι απλώς και μόνον για να έχουμε ένα ενδιαφέρον θέμα στα πλαίσια του συνεδρίου της ΝΔ αλλά, το κυριότερο, για να ενημερωθεί και ο κόσμος της παράταξης και η Ελληνική κοινή γνώμη για το πώς έχουν τα πράγματα, πού πορευόμαστε, τι δοκιμάζεται αυτή τη στιγμή.

Δοκιμάζεται πάνω από όλα το αξιακό σύστημα της Ευρώπης.  Είναι ένα «crash test» για την Ευρώπη αυτό που σήμερα βιώνουμε. Η Ευρώπη χτίστηκε πάνω σε βασικές αρχές, όπως η υπευθυνότητα και η αλληλεγγύη. Έννοιες οι οποίες δεν είναι ηθικές, είναι νομικές και διατυπώνονται με σαφήνεια στα ιδρυτικά κείμενα της Ένωσης. 

Ήρθε η ώρα για τα κράτη-μέλη να επιδείξουν πάνω από όλα αλληλεγγύη μεταξύ τους και βέβαια αλληλεγγύη προς όλους αυτούς τους άτυχους ανθρώπους που κάτω από δύσκολες συνθήκες εγκαταλείπουν τις χώρες τους για να αναζητήσουν την ασφάλεια και την ελευθερία στην Ευρώπη.

Η Ευρώπη ήταν και παραμένει ο κατεξοχήν προορισμός. Αυτό σημαίνει ότι αυτό το μεγάλο εγχείρημα, που ξεκίνησε πριν από 60 περίπου χρόνια, είναι μοναδικό στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Έδωσε τέλος σε αντιπαραθέσεις, πολέμους, αντιπαλότητες και προσέφερε σήμερα το πιο ασφαλές περιβάλλον για την κοινωνία, για τους ανθρώπους, τους πολίτες και για την οικονομία. Επομένως, η Ευρώπη θα είναι πάντοτε ο τελικός προορισμός. 

Έχουμε τους παράτυπους μετανάστες και βεβαίως τους πρόσφυγες. Γνωρίζετε ότι η συνθήκη της Γενεύης του 1952 δεσμεύει σχεδόν το σύνολο των κρατών του κόσμου να υποδέχονται με ανθρωπιά όλους εκείνους που θέλουν να ξεφύγουν από δικτατορίες, πολέμους και διώξεις. Ο ορισμός, λοιπόν, του δικαιωμένου πολιτικού ασύλου είναι ξεκάθαρος.

Και πολύ ορθά η Ελλάδα, πέραν εκείνων που ζούμε καθημερινά στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας μας, άνοιξε τις πόρτες. Εκείνο, που δεν έκανε όμως έγκαιρα, ήταν να δημιουργήσει και τους αντίστοιχους μηχανισμούς, έτσι ώστε να δέσουν οι εδώ προσπάθειες με τις ευρωπαϊκές. Πέρασε πολύς κόσμος. 1 εκατ. περίπου άνθρωποι, οι οποίοι πέρασαν από την Ελλάδα, έφτασαν στην Ευρώπη. Το ίδιο έγινε και από την γειτονική Ιταλία που επίσης δέχθηκε ασφυκτική πίεση. 

Αξίζει να γνωρίζετε ότι αναλογικά το 80% εκείνων που έρχονται στην Ελλάδα από την Τουρκία, είναι κυρίως πρόσφυγες, ενώ αντίστοιχα, το 80% εκείνων που διέρχονται από την Ιταλία είναι παράτυποι μετανάστες.

Η Ευρώπη είναι ξεκάθαρη. Ναι, θα παρέχουμε άσυλο σε εκείνους που το δικαιούνται. Οι παράτυποι μετανάστες πρέπει να γνωρίζουν ότι θα πρέπει να επιστρέψουν στις χώρες τους. Και εκεί αρχίζει πλέον ένα άλλο πρόβλημα.  Στις σχέσεις μας με τις τρίτες χώρες, κυρίως τις χώρες της Β. Αφρικής και της Υποσαχάριας ζώνης. Κάποιοι δεν θέλουν να δεχτούν πίσω τους δικούς τους ανθρώπους. Πήγαμε εκεί, ταξιδέψαμε στο Πακιστάν, στο Μαρόκο, παντού. Γυρίσαμε πίσω με πολλές υποσχέσεις. Τελικά δεν έγινε σχεδόν τίποτα.

Η πίεση που σήμερα ασκείται κυρίως στην Ιταλία, είναι πολύ μεγάλη. Μόλις τους τελευταίους τρεις μήνες 25.000 πέρασαν από την κεντρική Μεσόγειο. Η Ιταλία σήμερα είναι υπό πίεση. Δεν είναι όμως μόνη της, όπως και η Ελλάδα. Η Ευρώπη είναι κοντά τους με τους ανθρώπους, τους ειδικούς, ενισχύοντας οικονομικά τις εθνικές υπηρεσίες για να ανταποκριθούν σε αυτό το πράγματι δύσκολο και πρωτόγνωρο έργο τους. 

Ποτέ στην ιστορία της Ευρώπης, δεν βρέθηκε η ήπειρος αντιμέτωπη με τέτοια κατάσταση. Τώρα όμως τα πράγματα, σιγά-σιγά, θέλω να πιστεύω ότι αλλάζουν. Οι συμφωνίες με τις τρίτες χώρες, ελπίζω να υλοποιηθούν. Πολύς λόγος γίνεται αυτές τις μέρες και πάλι για την συμφωνία που σύνηψε η Ευρώπη με την Τουρκία. Αυτήν την ώρα που είμαστε εμείς εδώ, η καγκελάριος της Γερμανίας βρίσκεται στην Τουρκία μαζί με τον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου με σκοπό να δώσουν ώθηση σε αυτή την συμφωνία, η οποία πρέπει να εφαρμοστεί.

Δείτε τα αποτελέσματα. Και μόνο πειραματικά, μέσα σε τρεις εβδομάδες μειώθηκαν κατά 80% οι εισροές στην Ελλάδα, που σημαίνει ότι, εφόσον η Τουρκία συνεχίζει να εφαρμόζει την συμφωνία, θα αλλάξουν τα πράγματα. Η Τουρκία από την πλευρά της βέβαια έχει θέσει κάποιους όρους. Θα ήθελα να επαναλάβω και από αυτό εδώ το βήμα ότι η Ευρώπη δεν πρόκειται να κάνει καμία παραχώρηση στις βασικές τις αξίες. Η Τουρκία θα πρέπει να εκπληρώσει πλήρως τις υποχρεώσεις της, για να βρει τον δρόμο της Ευρώπης ανοικτό.

Θα ήθελα να πω δυο λόγια για την ασφάλεια, καθώς και αυτό αποτελεί κομμάτι του χαρτοφυλακίου μου. Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι η ασφάλεια είναι θεμελιώδες δικαίωμα των πολιτών και γι’ αυτό το λόγο σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πρέπει να καταλήξουμε σε συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Η επιτυχία σε έναν μεγάλο βαθμό οφείλεται τον τελευταίο καιρό στον ηγετικό ρόλο που έχει αναπτύξει το ΕΛΚ και αναφέρομαι κυρίως στο γνωστό σε όλους PNR, του οποίου η υιοθέτηση απο το Κοινοβούλιο  χρόνιζε. Προχωράμε όμως μπροστά.

Η ατζέντα για την ασφάλεια είναι εκεί και η συνεργασία πρέπει να προωθηθεί. Και εδώ υπάρχει όμως πρόβλημα. Οι Ευρωπαϊκές χώρες δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, και πολλές από αυτές δεν συνεργάζονται στο εσωτερικό τους. Φάνηκε από τις τελευταίες τρομοκρατικές ενέργειες στην Ευρώπη.

Τι προσπαθούμε όμως να κάνουμε; 

Να ενδυναμώσουμε τον ρόλο τηςEuropol. Πριν από λίγο καιρό εγκαινίασα το Ευρωπαικό Κέντρο Αντιτρομοκρατίας στην Χάγη και επίσης ένα Κέντρο κατά της Ριζοσπαστικοποίησης. Χρειάζεται συνεργασία και ανταλλαγή πληροφοριών. Θα πρέπει να υπάρξει με άλλα λόγια βαθύτερη εμπιστοσύνη ανάμεσα στα κράτη μέλη. Τα κράτη μέλη της Ευρώπης δεν εμπιστεύονται το ένα το άλλο και αυτή είναι και δικιά μας αποστολή. Πρέπει να εμπνεύσουμε και να καλλιεργήσουμε εμπιστοσύνη ανάμεσα σε όλες τις χώρες, διότι, αν υπήρχε συνεργασία, πολλά από αυτά που βίωσε η Ευρώπη θα είχαν αποφευχθεί.

Κάποιοι από αυτούς που διενήργησαν τις τρομοκρατικές ενέργειες στο Παρίσι,  είχαν περάσει από την Ελλάδα, είχαν ελεγχθεί και δακτυλοσκοπηθεί από τις Ελληνικές αρχές, διέσχισαν τρεις βαλκανικές χώρες, τρεις Ευρωπαϊκές χώρες, εγκαταστάθηκαν στις Βρυξέλλες, έστησαν το αρχηγείο τους και έκαναν αυτά που έκαναν στο Παρίσι. Θα είχε αποφευχθεί αυτό, εάν οι υπηρεσίες των χωρών αυτών συνεργάζονταν μεταξύ τους.

Ποιο είναι το συμπέρασμα λοιπόν; Περισσότερη και βαθύτερη εμπιστοσύνη και συνεργασία. Αυτά επιχειρούμε να κάνουμε αυτόν τον καιρό στην Ευρώπη. 

Όλα λοιπόν έχουν πάρει τον δρόμο τους. Η Ευρώπη πλέον έχει βγει μπροστά και έχετε παρατηρήσει ότι οι γενικότερες αναφορές στην Ευρώπη δεν έχουν να κάνουν με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Έχουν να κάνουν κυρίως με τις εγγενείς αδυναμίες που δοκιμάζουν σήμερα την ίδια την ύπαρξη της Ευρώπης.

Διότι συνολικά η ασφάλεια και η μετανάστευση είναι που θέτουν το ευρωπαϊκό εγχείρημα προ μεγάλου κινδύνου. Εάν δεν καταφέρουμε να συνεργαστούμε, εάν δεν καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τα ζητήματα αυτά, τότε θα ανοίξει ο δρόμος γι΄ αυτό ,που πολύ σωστά επεσήμανε στην αρχή στην αρχή της ομιλίας του ο Κ. Μητσοτάκης, για τον λαϊκισμό, τον εθνικισμό και την ξενοφοβία.

Θέλω να επισημάνω κάτι σχετικό με την παράταξή μας.  Ανάχωμα σε αυτές τις τάσεις στην Ελλάδα ήταν η ΝΔ. Ήταν πάντοτε η παράταξη της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και αυτήν την παράδοση συνεχίζει και η σημερινή γενιά υπό την ηγεσία του Κ. Μητσοτάκη. Στο πλευρό του και στο πλευρό όλων σας θα είμαι και εγώ, όχι μονάχα ως Επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρώπη, αλλά και ως ένας δικός σας άνθρωπος.  

Ο κ. Αβραμόπουλος ρωτήθηκε για την καθυστέρηση της Ευρώπης στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.

“Είναι αλήθεια πως η Ευρώπη αιφνιδιάστηκε. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ιταλία. Δείτε πώς ξεκίνησε το πρόβλημα, πριν από 2,5 περίπου χρόνια. Άρχισαν να περνούν από την Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες και κανείς δεν τους ήλεγχε στα σύνορα” απάντησε και πρόσθεσε:

Η Ελλάδα όμως έχει υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμβατική της σχέση με τη ζώνη Σένγκεν. Προστατεύει τα σύνορα. Είναι ο ακρίτας της Ευρώπης, εδώ που βρίσκεται. Και επιπλέον δεν συνορεύει με καμία άλλη χώρα-μέλος της ζώνης Σένγκεν. 

Τώρα γίνεται προσπάθεια, και βοηθάω και εγώ, ώστε να μπουν και η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Όταν ξεκινήσανε λοιπόν ήταν αργά. Οι ίδιοι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν είχαν καθόλου προβλέψει. Αλλά η Ευρώπη δεν είναι μόνο οι θεσμοί. Είναι και η κοινωνία των πολιτών, είναι και τα κράτη, είναι και ο καθένας από εμάς. 

Απεδείχθη λοιπόν στην αρχή ότι η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη. Είχε όμως αρχές, τις αρχές που περιέγρψαν προηγούμενοι ομιλητές, και αναφέρθηκα και εγώ στην αλληλεγγύη και την υπευθυνότητα που δοκιμάστηκαν. Και δοκιμάζονται οι αρχές πάνω στις οποίες στήθηκε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. 

Περισσότερο από την οικονομική κρίση, η Ευρώπη δοκιμάζεται σήμερα από τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης. Διότι η απειλή είναι και από μέσα. Είναι επικίνδυνος ο λαϊκισμός, ο εθνικισμός και η ξενοφοβία. 

Δεν πρέπει να συγχέουμε τους μετανάστες με τους τρομοκράτες. Λίγοι γνωρίζουν ότι αυτοί που διενήργησαν τις τρομοκρατικές ενέργειες στην Ευρώπη δεν ήταν μετανάστες ούτε πρόσφυγες. Ήταν γέννημα θρέμμα των χωρών αυτών. Και εκεί είχε αποτύχει η Ευρώπη, στην ένταξη. 

Όλα αυτά τον τελευταίο καιρό άλλαξαν. Η Ευρώπη έχει την νομοθεσία της, έχει την ατζέντα για την Μετανάστευση και εναπόκειται στα κράτη-μέλη να τα εφαρμόσουν. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Από τις 160.000 που αποφασίστηκε να μετεγκατασταθούν ξέρετε πόσοι έχουν μετεγκατασταθεί μέχρι τώρα; Δυο χιλιάδες! Η Ελλάδα περίμενε να φύγουν πολλοί από εδώ και να πάνε αλλού. Δεν έγινε όμως. Και για αυτό θέτουμε πλέον τα κράτη-μέλη προ των ευθυνών τους. Και κυρίως τις κυβερνήσεις τους. Και τους τα λέω, έτσι ξεκάθαρα. Τώρα περιμένουμε, γιατί ασκείται μεγάλη πίεση, και εγώ βρίσκομαι σε ανοικτή γραμμή με αυτές τις χώρες, και τους στέλνω αυστηρότατες προειδοποιήσεις ότι αν δεν προχωρήσουν στην εφαρμογή αυτών που από κοινού έχουμε αποφασίσει- είναι υποχρεωτικό,πρέπει να εφαρμόσουν την ευρωπαϊκή πολιτική- τότε θα προχωρήσουμε και στη λήψη κάποιων μέτρων, αυστηρότατων μέτρων. 

Πρέπει λοιπόν να σας πω ότι όλα αυτά τον τελευταίο καιρό αλλάζουν. Ήλθε η ώρα όμως να αποδείξουμε ότι τα κράτη-μέλη υπεύθυνα μπορούν να διαχειριστούν αυτή την τόσο σημαντική υπόθεση, γιατί διαφορετικά ανοίγουν τον δρόμο σε εκείνους που δυναμιτίζουν από μέσα την Ευρώπη και εκθέτουν την ίδια την Ευρώπη στα μάτια της κοινής γνώμης. Όπως πολύ σωστά ελέχθη πρωτύτερα, όλοι μας εδώ είμαστε Ευρωπαίοι. Αλλά η Ευρώπη δεν είναι μόνο να μοιράζει λεφτά με τα πακέτα Ντελόρ. Η Ευρώπη είναι και την ώρα που θα πρέπει να μοιραστούν τα κράτη τις ευθύνες. Διότι αυτό ακριβώς τους είπα προχθές. Όταν έρχονται τα διάφορα κονδύλια, τρέχετε όλοι και μπαίνετε στη σειρά. Όταν έρχεται όμως η ώρα να μοιραστείτε τις ευθύνες προσπαθείτε να ξεφύγετε και γυρνάτε απευθυνόμενοι στο εσωτερικό σας κοινό.

 Και επειδή μιλάω σήμερα σε κομματική εκδήλωση πρέπει να σας πω ότι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των κομμάτων στην Ευρώπη. Δίνουν προτεραιότητα απευθυνόμενοι στο εσωτερικό κομματικό τους κοινό και όχι στην Κοινωνία, καλλιεργώντας όλα αυτά τα αντιευρωπαικά αισθήματα. Διαβάζω και εγώ εφημερίδες. Με μεγάλη ευκολία, «φταίει η Ευρώπη». Και πολιτικοί στην Ελλάδα (το λένε). Είναι τραγικό το σφάλμα που κάνουν. Δεν πρέπει να πάμε εκεί για να θυμίσουμε τι είναι η Ευρώπη. Είναι ιστορική επιλογή. 

Μιας και το θέμα του συνεδρίου αυτό είναι, «πού πάμε», αυτοί που οραματίστηκαν την Ευρώπη έχουν βιώσει την τραγωδία του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Μαζεύτηκαν στο ίδιο τραπέζι και είπαν να μην ξαναγίνει αυτό ποτέ. Οπότε, προχώρησαν τα βήματα. Σταμάτησε όμως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Έμειναν πολλά πράγματα στα χαρτιά. 

Τώρα η Ευρώπη λοιπόν πρέπει να διαλέξει. Ή θα επιλέξει τον δρόμο του τέλους της ή θα επιλέξει τον δρόμο της σύγκρουσης με τις παθογένειες της. Εμείς εκεί που βρισκόμαστε, έτσι σκεφτόμαστε. Γι’ αυτό εξ αρχής, η επιλογή που έκανε ο Πρόεδρος Γιούνκερ για να συγκροτήσει μια καθαρά πολιτική Επιτροπή ήταν για να αναμετρηθούμε με τις προκλήσεις της εποχής μας. Για τους Ευρωπαίους πολίτες που ζητούν περισσότερη Ευρώπη. 

Αυτό δεν ήταν το  αίτημα; Αυτό δεν ήταν από την αρχή που προέκυψε το ζήτημα; «Τι κάνει η Ευρώπη». O καταμερισμός των ευθυνών είναι και αυτό κάτι που πρέπει να λάβει υπόψιν ένας πολίτης, όταν αξιολογεί και κρίνει τις πολιτικές της Ευρώπης. Αισθάνομαι βαθύτατα απογοητευμένος από κάποιες χώρες, οι οποίες αυτή τη στιγμή έχουν κυβερνήσεις  όπου κυριαρχεί ο λαϊκισμός και ο εθνικισμός και μάλιστα πολύ κοντά, στη γειτονιά μας. Πρόσφατα μετέβην στα βόρεια Βαλκάνια, διότι αφυπνίστηκαν μέσω των προβλημάτων που προέκυψαν μέσα από τις προσφυγικές ροές οι παλιές αλλά αρκετές πρόσφατες μνήμες. Κάποιοι από τους ηγέτες σήμερα εκεί ήταν οι ηγέτες του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία.

Εκεί θα γυρίσουμε;  Έχουμε ευθύνη και ως γενεά, έχουμε ευθύνη και εμείς ως χώρα. Διότι είμαστε κατεξοχήν χώρα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, από αυτόν τον ιστορικό χώρο της Νέας Δημοκρατίας είχε ξεκινήσει η μεγάλη αυτή επιλογή, και πρέπει να τον προστατεύσουμε με κάθε τρόπο. Είμαστε υπόλογοι απέναντι στα παιδιά μας για το ποια Ελλάδα θα τους παραδώσουμε μέσα σε μια Ευρώπη όμως πολύ πιο ισχυρή. Το προσφυγικό κρίνει αυτή τη στιγμή και τις ίδιες τις αξίες και την ίδια την οργάνωση της Ευρώπης.

Όσο για την  Ευρώπη, τουλάχιστην σε ό,τι αφορά την Επιτροπή, ηγείται μιας μεγάλης προσπάθειας για να ανταποκριθεί με πληρότητα και αποτελεσματικότητα στη μεγάλη πρόκληση πάντα με γνώμονα τις αξίες και τις αρχές της”.

• Δημήτρης Αβραμόπουλος
• Νέα Δημοκρατία