current views are: 7

2 Ιουλίου 2016
Δημοσίευση12:37

Ο Τσίπρας στο Πεκίνο και η παράδοση των ελληνοκινεζικών σχέσεων

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έφτασε σήμερα το πρωί στο Πεκίνο, επικεφαλής  μιας μεγάλης αντιπροσωπίας, που περιλαμβάνει  αρκετά μέλη του υπουργικού συμβουλίου, άλλους αξιωματούχους, εκπροσώπους φορέων καθώς και πολλούς Έλληνες επιχειρηματίες.  Η επίσκεψη θα κρατήσει πέντε μέρες, και εκτός της πολιτικής της σημασίας, έχει οικονομική βαρύτητα καθώς  είναι ανοιχτή μια μεγάλη ατζέντα διμερών σχέσεων όσον αφορά τον τουρισμό, τις μεταφορές, το εμπόριο, αλλά και τον πολιτισμό. Είναι μια επίσκεψη με στρατηγική σημασία για την ελληνική κυβέρνηση. Ποιες ήταν όμως οι σχέσεις των δύο χωρών μέχρι τώρα;

 

Δημοσίευση 12:37’

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έφτασε σήμερα το πρωί στο Πεκίνο, επικεφαλής  μιας μεγάλης αντιπροσωπίας, που περιλαμβάνει  αρκετά μέλη του υπουργικού συμβουλίου, άλλους αξιωματούχους, εκπροσώπους φορέων καθώς και πολλούς Έλληνες επιχειρηματίες.  Η επίσκεψη θα κρατήσει πέντε μέρες, και εκτός της πολιτικής της σημασίας, έχει οικονομική βαρύτητα καθώς  είναι ανοιχτή μια μεγάλη ατζέντα διμερών σχέσεων όσον αφορά τον τουρισμό, τις μεταφορές, το εμπόριο, αλλά και τον πολιτισμό. Είναι μια επίσκεψη με στρατηγική σημασία για την ελληνική κυβέρνηση. Ποιες ήταν όμως οι σχέσεις των δύο χωρών μέχρι τώρα;

 

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έφτασε σήμερα το πρωί στο Πεκίνο, επικεφαλής  μιας μεγάλης αντιπροσωπίας, που περιλαμβάνει  αρκετά μέλη του υπουργικού συμβουλίου, άλλους αξιωματούχους, εκπροσώπους φορέων καθώς και πολλούς Έλληνες επιχειρηματίες.  Η επίσκεψη θα κρατήσει πέντε μέρες, και εκτός της πολιτικής της σημασίας, έχει οικονομική βαρύτητα καθώς  είναι ανοιχτή μια μεγάλη ατζέντα διμερών σχέσεων όσον αφορά τον τουρισμό, τις μεταφορές, το εμπόριο, αλλά και τον πολιτισμό. Είναι μια επίσκεψη με στρατηγική σημασία για την ελληνική κυβέρνηση. Ποιες ήταν όμως οι σχέσεις των δύο χωρών μέχρι τώρα;

Παρότι ο αρχαιοελληνικός και ο κινέζικος πολιτισμός είναι δύο από τους σημαντικότερους στην ιστορία, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ήταν σχεδόν ανύπαρκτες μέχρι πολύ πρόσφατα. Και αν οι λόγοι γι’ αυτό, μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα είναι γεωγραφικοί και γεωπολιτικοί (η μεγάλη απόσταση των δύο χωρών), μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμοι οι λόγοι  είναι καθαρά πολιτικοί: στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου, η Ελλάδα προσκολλημένη και υποταγμένη στο νατοϊκό στρατόπεδο και τον αμερικανικό αντικομμουνισμό, αφενός,  η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας της Μεγάλης Πορείας, του Μάο Τσετούνγκ και του Τσου Εν Λάι αφετέρου δεν μπορούσαν να συναντηθούν – ενώ ο Πόλεμος της Κορέας (όπου στο πλευρό των Αμερικανών πολέμησε και ελληνική στρατιωτική δύναμη) επιδείνωσε τα πράγματα.

Έτσι, μέχρι και τη δεκαετία του 1980, οι μόνοι που  ταξίδευαν τακτικά στην Κίνα ήταν κυρίως μέλη των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων και νεολαίων, στα πλαίσια συνεδρίων, επετείων και άλλων γεγονότων. Ο Λεωνίδας Κύρκος, στις αναμνήσεις του (στις Στιγμές, εκδ. Εστία) μας αφηγείται την επίσκεψη ελληνικής αντιπροσωπείας στο Πεκίνο το 1949, για δεκάχρονα  της Λαϊκής Δημοκρατίας. Εκεί όπου ο λογοτέχνης Θέμης Κορνάρος όρμησε να σφίξει στην αγκαλιά τον «κουμπάρο Μάο», και παραλίγο να προκληθεί διπλωματικό επεισόδιο, το οποίο όμως αποφεύχθηκε και οι δυο άντρες είχαν θερμή συνομιλία –μιλώντας στα ελληνικά ο ένας, στα κινέζικα ο άλλος…– για το διεθνές επαναστατικό κίνημα, τους δυο λαούς και άλλα.

Οι δυο χώρες αποκαθιστούν επίσημες διπλωματικές σχέσεις μόλις το 1972, ωστόσο ουσιαστικά οι σχέσεις των δύο χωρών αναβαθμίζονται το 1979 με την επίσκεψη του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή, στο Πεκίνο (μια επίσκεψη στο πλαίσιο του συνολικότερου ανοίγματος Καραμανλή προς το ανατολικό στρατόπεδο). Τα επόμενα χρόνια υπήρξαν μια σειρά συμφωνίες συνεργασίας (εμπορικές, τεχνολογικές, για ζητήματα ασφαλείας κλπ.), ενώ υπήρχαν και πολλές επισκέψεις υψηλού επιπέδου: Ελλήνων πρωθυπουργών στο Πεκίνο (του Ανδρέα Παπανδρέου το 1986, του Κώστα Σημίτη το 2002, του Κώστα Καραμανλή το 2006, του Αντώνη Σαμαρά το 2013),  Προέδρων της Δημοκρατίας (του Χρήστου Σαρτζετάκη το 1988, του Κάρολου Παπούλια το 2008), αλλά και Κινέζων αξιωματούχων στην Αθήνα, όπως του προέδρου Χου Τζιντάο, του  πρωθυπουργού Γεν Τζιαμπάο το 2010 κ.α. Το γεγονός, μάλιστα, ότι το Πεκίνο ήταν η πόλη που πήρε τη σκυτάλη από την Αθήνα, για τους Ολυμπιακούς  Αγώνες που οργάνωσε το 2008 οδήγησε σε πύκνωση των επαφών και της ανταλλαγής τεχνογνωσίας.

Μια ακόμα επίσκεψη λοιπόν η σημερινή επίσκεψη Τσίπρα στην Κίνα; Κάθε άλλο! Γιατί όσο κι αν εντάσσεται σε μια μακρά παράδοση, τα σημερινά δεδομένα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά της δεκαετίας του 1990 ή του 2000 λ.χ. Η ταχύτατη ανάδειξη της Κίνας ως πολιτικοοικονομικής υπερδύναμης (όχι πια περιφερειακής αλλά παγκόσμιας σημασίας), η προσπάθεια οικονομικής της διείσδυσης στην Ευρώπη, η σημασία που αποδίδει στις θαλάσσιες μεταφορές, η επιδίωξη της ελληνικής κυβέρνησης για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική συνθέτουν ένα νέο και δυναμικό πλαίσιο. Ένα πλαίσιο με πολλές δυνατότητες, οικονομικές, πολιτισμικές, μορφωτικές, εμπορικές – που θα ήταν κρίμα να περιοριστεί μόνο σε μια «στενή» προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων.


σχετικα αρθρα