current views are: 5

20 Οκτωβρίου 2016
Δημοσίευση04:31

Εκπλήξεις πρώτου μεγέθους στον ανασχηματισμό;

‘Ενα κοινό ερώτημα έχει αρχίσει να βασανίζει τους διαδρόμους των υπουργικών γραφείων αλλά και της Κουμουνδούρου όσο πλησιάζουμε προς τον ανασχηματισμό: είναι δυνατόν να μείνουν εκτός Υπουργικού Συμβουλίου πρωτοκλασάτοι υπουργοί, μα κυρίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι στο DNA του, παρόντα από τη στιγμή της ίδρυσής του;

Δημοσίευση 04:31’

‘Ενα κοινό ερώτημα έχει αρχίσει να βασανίζει τους διαδρόμους των υπουργικών γραφείων αλλά και της Κουμουνδούρου όσο πλησιάζουμε προς τον ανασχηματισμό: είναι δυνατόν να μείνουν εκτός Υπουργικού Συμβουλίου πρωτοκλασάτοι υπουργοί, μα κυρίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι στο DNA του, παρόντα από τη στιγμή της ίδρυσής του;

‘Ενα κοινό ερώτημα έχει αρχίσει να βασανίζει τους διαδρόμους των υπουργικών γραφείων αλλά και της Κουμουνδούρου όσο πλησιάζουμε προς τον ανασχηματισμό: είναι δυνατόν να μείνουν εκτός Υπουργικού Συμβουλίου πρωτοκλασάτοι υπουργοί, μα κυρίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι στο DNA του, παρόντα από τη στιγμή της ίδρυσής του;

Το ζήτημα, διαχρονικά, δεν τίθεται για πρώτη φορά, αφού είναι… καθιερωμένο το ερώτημα αν το υπουργικό σχήμα συγκροτείται στη βάση των αναγκών των… υπουργών (ξεκινώντας δηλαδή από αυτούς) ή αν, αντιθέτως, το συνολικό πολιτικό σχέδιο κάθε κυβέρνησης είναι αυτό που προηγείται. Η απάντηση γνωστή. Όλοι οι πρωθυπουργοί επιχείρησαν το δεύτερο, υποχρεώθηκαν όμως να υποκύψουν στο πρώτο, με άλλα λόγια έπεσαν θύματα των ονομάτων,  της «αντιπολίτευσης» μέσα στο ίδιο τους το κόμμα!

Μα, έχει «αντιπολίτευση» ο Αλέξης Τσίπρας; Αυτός που επανεξελέγη με… σοσιαλιστικά ποσά;, θα αναρωτηθούν πολλοί. Όχι, υπουργούς που να τον αμφισβητούν και να πριονίζουν την καρέκλα του, τους πάλαι ποτέ δελφίνους, δεν έχει. Έχει όμως κάτι άλλο πια: Σαφές πολιτικό σχέδιο, που παρουσίασε με κάθε λεπτομέρεια στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, καλώντας ταυτόχρονα τους πάντες να … ορκιστούν σε αυτό. Πολύ περιληπτικά το σχέδιο αυτό, έτσι όπως το έχει συλλάβει μαζί με λίγους αλλά εκλεκτούς συνεργάτες του στο Μέγαρο Μαξίμου, έχει ως εξής:

Καμία καθυστέρηση, καμία αφορμή από την ελληνική πλευρά στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση (άρα, και σε όσες ακολουθήσουν), πίεση προς το Βερολίνο για ποσοτική χαλάρωση και χρέος, εκμεταλλευόμενος ακόμη και την παρουσία πολύ μεγάλων διεθνών παικτών, όπως ο Μπάρακ Ομπάμα. Με δυο λόγια, ο Αλ. Τσίπρας έχει ανάγκη από αποφασισμένους υπουργούς, που θα βάλουν τα πόδια τους στη φωτιά και η χθεσινή, ταυτόχρονη τηλεοπτική συνέντευξη των Νίκου Παππά και Δημήτρη Τζανακόπουλου φαίνεται πως δείχνει το δρόμο… Έχει ανάγκη από στελέχη που θα υπηρετήσουν το πλάνο αυτό χωρίς διλήμματα και προσωπικούς υπολογισμούς, αλλά με βασικό μότο, «ας τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα με το πικρό αυτό ποτήρι».

Είναι όμως όλοι διατεθειμένοι οι κεντρικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετήσουν το σχέδιο αυτό; Τι θα γίνει, όταν -στις αρχές του 2017 πιθανώς- ξεκινήσει η συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ; Ο Πάνος Σκουρλέτης που, ο ίδιος έβαλε την κόκκινη γραμμή του, είναι δυνατόν να πάει πίσω από αυτήν; Όχι βέβαια. Γιατί το άλλο σενάριο, το οποίο διεκδίκησε με πάθος ο κορυφαίος υπουργός, ολόκληρη η κυβέρνηση να αμφισβητήσει τη συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση δεν φαίνεται πιθανό τη στιγμή αυτή.

Υπάρχουν όμως και άλλα ζητήματα. Αυτό που εξέλαβε ως ψήφο εμπιστοσύνης του Συνεδρίου -και μάλλον ορθώς εξέλαβε- ο Νίκος Φίλης, ότι δηλαδή πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας, είναι σίγουρο ότι βρίσκεται την ώρα αυτή στην ατζέντα του πρωθυπουργού;

Να, λοιπόν, τα ανοιχτά ζητήματα του πρωθυπουργού, που σύντομα θα δει όταν απλώσει τον… τραχανά του ανασχηματισμού. Με τον ίδιο τον κ. Τσίπρα να έχει στείλει το μήνυμα -που δεν είναι σαφές αν το παρέλαβαν όλοι οι… ενδιαφερόμενοι- ότι μια θέση στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος θα πρέπει να θεωρείται για ένα στέλεχος της Αριστεράς περισσότερο τιμητική από ό,τι μια υπουργική θέση, η οποία, στο κάτω κάτω -όπως ο ίδιος συμπλήρωσε- δεν είναι και για πάντα…

Το θέμα είναι αν συμφέρει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτά τώρα ή την ώρα που θα εκρήγνυται ένα ένα; Τι θα είναι, δηλαδή, καλύτερα. Για τον ίδιο και προπάντων για τη χώρα.  


σχετικα αρθρα