current views are: 10

7 Δεκεμβρίου 2016
Δημοσίευση03:54

Ο Αλέξης Τσίπρας μεταξύ «θριάμβου» και πολιτικής αυτοκτονίας

 Η συμφωνία στο Eurogroup αφορά τόσο ορισμένα θετικά βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, όσο και δεσμεύσεις «μεταρρυθμίσεων» στην Ελληνική οικονομία που αναμένεται να επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την καθημερινότητα των πολιτών.

Δημοσίευση 03:54’

 Η συμφωνία στο Eurogroup αφορά τόσο ορισμένα θετικά βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, όσο και δεσμεύσεις «μεταρρυθμίσεων» στην Ελληνική οικονομία που αναμένεται να επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την καθημερινότητα των πολιτών.

 Η συμφωνία στο Eurogroup αφορά τόσο ορισμένα θετικά βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, όσο και δεσμεύσεις «μεταρρυθμίσεων» στην Ελληνική οικονομία που αναμένεται να επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την καθημερινότητα των πολιτών. Ας τα δούμε με νηφαλιότητα:

Ποιες είναι οι ρυθμίσεις για το χρέος.

Πρόκειται για τεχνικού χαρακτήρα ρυθμίσεις και όχι για άμεση ονομαστική μείωση του χρέους. Ωστόσο οι ρυθμίσεις αυτές οδηγούν σε μείωση του κόστους των δανείων μας σε βάθος χρόνου και κυρίως μετά το 2040 και έως το 2060. Συγκεκριμένα αποφασίστηκε:

1. Επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων του EFSF/ESM (European Financial Stability Facility / European Stability Mechanism) κατά 4,5 έτη, από διάρκεια 28 ετών σε 32,5.

2. Η μετατροπή των σημερινών χαμηλών κυμαινόμενων επιτοκίων των δανείων μας σε σταθερά, αν και υψηλότερα. Ωστόσο αυτή η σταθεροποίηση των επιτοκίων επιτρέπει σταθερό ορίζοντα κόστους δανεισμού.

3. Η σταθεροποίηση (μη αύξηση) των επιτοκίων του δανείου που μας δόθηκε για την επαναγορά ομολόγων του 2012.

Η θετική επίπτωση αυτών των ρυθμίσεων είναι της τάξης του 20% του ΑΕΠ της ονομαστικής τιμής του χρέους με όρους 2060 και περίπου 5% του ΑΕΠ στις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας πάλι με όρους 2060.

Ποια είναι τα μέτρα που συνοδεύουν αυτές τις ρυθμίσεις.

Τα αποτελέσματα των παραπάνω ρυθμίσεων τελούν υπό την προϋπόθεση πλήρους επίτευξης των στόχων που έχει θέσει η τρόικα στην Ελληνική οικονομία. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι; Τους αναφέρει επί λέξει η ανακοίνωση του Eurogroup:

Το Eurogroup σημειώνει πως η (προσεχής) συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων πρέπει να περιλαμβάνει

* μέτρα για την επίτευξη του συμφωνημένου δημοσιονομικού στόχου για το 2018 (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ),

* μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους,

* ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις για την αγορά εργασίας, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και την άρση των εμποδίων για επενδύσεις.

Παράλληλα, επισημαίνεται πως τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος θα συζητηθούν μετά το 2018 και, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις και εκτιμήσεις αξιωματούχων του Eurogroup και του ΔΝΤ, θα συνδεθούν με την υποχρέωση της χώρας να διατηρήσει πλεόνασμα 3.5% για δέκα χρόνια. Αν το πλεόνασμα αυτό δεν επιτευχθεί με ανάπτυξη της οικονομίας, τότε θα συνδεθεί με νέα διαρκή σκληρά μέτρα λιτότητας.

Με άλλα λόγια, έναντι της δέσμευσης για μελλοντική ρύθμιση των όρων των δανείων – και συνεπώς της ελάφρυνσης του κόστους αποπληρωμής τους – το Eurogroup επιβάλει στη χώρα την υποχρέωση υψηλών πλεονασμάτων, που στις παρούσες συνθήκες και με την προοπτική εισόδου του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, σημαίνει νέα μέτρα.

Πως αντιμετωπίζει η κυβέρνηση αυτή την προοπτική;

Ο υπουργός Οικονομίας Ευκλείδης Τσακαλώτος, που γνωρίζει το… έργο, αρκέστηκε να δηλώσει σεμνά πως «δεν πρέπει να υπάρξουν νέες απαιτήσεις που δεν θα λαμβάνουν υπόψιν την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα». Πρόσθεσε δε ανήσυχος πως « «όλες οι πλευρές, ανάμεσά τους και το ΔΝΤ, πρέπει να μη διακινδυνεύσουν τη σημερινή πρόοδο με ενισχυμένη αβεβαιότητα».

Το μήνυμα του κ. Τσακαλώτου δεν φαίνεται να έφτασε στην Αθήνα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έδωσε από νωρίς το σύνθημα του… «θριάμβου» για να ακολουθήσουν υπουργοί και κυβερνητικοί βουλευτές στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Πέρα όμως από την ανοησία της προφανούς ημιμάθειας των κυβερνητικών εκπροσώπων, το μέγα θέμα για την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι η συζήτηση πλέον, έχει εστιαστεί στη συνεργασία Ευρώπης – ΔΝΤ στο Ελληνικό πρόγραμμα και στον τρόπο με τον οποίο θα δεσμεύσει τη χώρα εκ των προτέρων σε νέα σκληρά μέτρα διαρκείας. Και αυτό αποτελεί το κύριο πρόβλημα για τον κ. Αλέξη Τσίπρα, που ενώ «θριαμβολογεί» για τις τεχνικές ρυθμίσεις του χρέους, κινδυνεύει με πολιτική αυτοκτονία.

Γιατί δεν εξελέγη για να υπηρετήσει – λιγότερο αποτελεσματικά, πάντως – όσα κατήγγειλε, αλλά για να ανακουφίσει, όπως δεσμεύτηκε, τα λαϊκά στρώματα. Και τώρα, έχοντας μπει στη δίνη των υποχωρήσεων, «κανονικός μνημονιακός πρωθυπουργός» όπως τον χαρακτηρίζουν οι αριστεροί πρώην σύντροφοί του, αναγκάζεται να κάνει τον «γύρο του θριάμβου» για όσα λίγα παίρνει έναντι των πολλών που δίνει.

Και έτσι, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πετάει φωτοβολίδες, πανηγυρίζοντας το αίσιο έτος του… 2060, ο πρωθυπουργός του κινδυνεύει να πέσει με γδούπο από τις λιποθυμίες χιλιάδων συνταξιούχων μπροστά στα ΑΤΜ…

 


σχετικα αρθρα