current views are: 1

1 Ιουλίου 2019
Δημοσίευση17:37

Άρθρο Δ. Κωνσταντόπουλου: Ο κίνδυνος από μια ψήφο «αντιπάθειας»

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να μην περάσουμε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη επειδή θα επικρατήσει η αντιπάθεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ παρά η συμπάθεια προς άλλους πολιτικούς χώρους.

Δημοσίευση 17:37’
αρθρο-newpost

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να μην περάσουμε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη επειδή θα επικρατήσει η αντιπάθεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ παρά η συμπάθεια προς άλλους πολιτικούς χώρους.

Του Δ. Κωνσταντόπουλου

Στις εκλογές του 2012 έκανε την εμφάνισή της η ψήφος «αντιπάθειας», η οποία αντικατέστησε την ψήφο κομματικής ταύτισης που κυριάρχησε την περίοδο της μεταπολίτευσης. Το φαινόμενο αυτό της «αρνητικής κομματικής ταύτισης», όπως το αποκαλούν οι πολιτικοί επιστήμονες, εντάθηκε στις εκλογές του 2015 με το περίφημο «αφήνουμε πίσω μας το παλιό». Μετά την απομυθοποίηση του «πρώτη φορά Αριστερά» και την απομάγευση του κ. Τσίπρα το φαινόμενο αυτό επανεμφανίζεται πιο ισχυρό ενόψει των εκλογών της 7ης Ιουλίου.

Η προτροπή από το δια-κομμματικό αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, μετά τη δήλωση Μητσοτάκη για δεύτερες εκλογές τον δεκαπενταύγουστο εάν δεν πάρει αυτοδυναμία, είναι ξεκάθαρη : «ψηφίστε Μητσοτάκη να φύγει ο Τσίπρας». Πρόκειται, όμως, για έναν ωμό εκβιασμό στην υπηρεσία της προεκλογικής συσπείρωσης ή μια επανάληψη της εθνικά ανεύθυνης στάσης της Νέας Δημοκρατίας του 2012 που έριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου που είχε στήριξη από 200 βουλευτές; Η Νέα Δημοκρατία, λοιπόν, μας σύρει σε μια εποχή που ελλοχεύει ξανά ο κίνδυνος του διχασμού, την ώρα που η χώρα έχει ανάγκη από εθνική ενότητα.

Ποιος θα ευθύνεται; Η απουσία πολιτικού λόγου και σχεδίου διακυβέρνησης μιας χώρας που τελεί υπό κρίση. Από τη μία πλευρά, έχουμε τη Νέα Δημοκρατία που με προμετωπίδα την οριζόντια μείωση της φορολογίας υπόσχεται επενδύσεις χωρίς να λέει τίποτε άλλο. Ούτε πως θα πετύχει τη μείωση της φορολογίας, από ποιες δαπάνες, δηλαδή, θα κάνει περικοπές και τι ύψους θα είναι αυτές, ούτε όμως και για το πώς θα αντιμετωπίσει τη φτώχεια, την ανεργία και πως αντιλαμβάνεται το κοινωνικό κράτος και τη λειτουργία του. Από την άλλη πλευρά, έχουμε τον ΣΥΡΙΖΑ που παριστάνει ότι μάχεται για την αποκατάσταση της μεσαίας τάξης, ενώ η κυβερνητική πολιτική που εφάρμοσε αποκαλύπτει ότι δεν γνώριζε ποια πραγματικά ήταν η μεσαία τάξη.

Τη μεσαία τάξη, τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα και τις ανάγκες τους, τους «μη προνομιούχους» έφερε στο προσκήνιο το ΠΑΣΟΚ και τους αγκάλιασε με τις προοδευτικές πολιτικές του. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν εκείνος που μετέβαλε το πολιτικό πλαίσιο λειτουργίας των θεσμών και του κράτους μετασχηματίζοντάς το από ένα αυταρχικό μοντέλο διακυβέρνησης σε μια δημοκρατική πολιτεία, βάζοντας το θεμέλιο λίθο της κοινωνικής δικαιοσύνης στη σύγχρονη Ελλάδα. Το Κίνημα Αλλαγής αυτή την προίκα, αυτές τις αρχές και τις αξίες αγωνίζεται να αναδείξει σε κινητήριες δυνάμεις της πολιτικής του, όπως αυτή περιγράφεται στο «Σχέδιο Ελλάδα».

Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να μην περάσουμε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη επειδή θα επικρατήσει η αντιπάθεια προς τον ΣΥΡΙΖΑ παρά η συμπάθεια προς άλλους πολιτικούς χώρους. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπου ο αρνητισμός θα έχει επικρατήσει, η χώρα θα μπει ξανά σε περιπέτειες. Υπάρχει η δυνατότητα να το αποφύγουμε. Στο Κίνημα Αλλαγής πιστεύουμε στην εθνική ενότητα και συνεννόηση. Τον διχασμό τον πληρώσαμε ακριβά τα προηγούμενα χρόνια και τον πληρώνει πάντα η χώρα ακριβά με υποχώρηση σε θέματα ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού. Η ενίσχυση του Κινήματος Αλλαγής είναι η εγγύηση για δημοκρατική ομαλότητα και αποτροπή διχαστικών λογικών.

 


σχετικα αρθρα