current views are: 6

6 Απριλίου 2017
Δημοσίευση04:26

Η δεύτερη Αξιολόγηση ανατρέπει «κυβερνητικές επιτυχίες» της πρώτης – Τι έλεγε η κυβέρνηση μετά την πρώτη αξιολόγηση – Τι συμβαίνει τώρα

Συγκρίσεις και ανατροπές 

Δημοσίευση 04:26’

Συγκρίσεις και ανατροπές 

Η συμφωνία για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης ανατρέπει όρους της συμφωνίας για την πρώτη αξιολόγηση τους οποίους η κυβέρνηση είχε θεωρήσει διαπραγματευτικές επιτυχίες της. Παίρνοντας σαν σημείο αναφοράς το non paper του Μαξίμου «Οι 34 επιτυχίες της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς» που είχε κυκλοφορήσει στις 3 Ιουνίου 2016, κάνουμε τις συγκρίσεις με τα όσα έχουν γίνει γνωστά από τη συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Συγκεκριμένα:

  • Στο non paper, αναφερόταν ότι «σύντομα, μέσα στον Ιούλιο, ενδεχομένως, αναμένουμε την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο σύστημα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ». Η Ελλάδα δεν έχει μπει ακόμα στο QE. Αν τα πράγματα πάνε καλά, η ΕΚΤ θα εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα στις 8 Ιουνίου -11 μήνες μετά την κυβερνητική πρόβλεψη.
  • Στη συνέχεια διαβάζουμε ότι «πετύχαμε την απόλυτη προστασία των κύριων καταβαλλόμενων συντάξεων». Με τη συμφωνία για τη Β αξιολόγηση προβλέπονται νέες περικοπές 1,8 δισ. που αφορούν τις κύριες συντάξεις
  • «Προστασία για άθροισμα συντάξεων κύριας και επικουρικής έως 1.300 ευρώ / μήνα. Ενδεχόμενες μειώσεις των επικουρικών συντάξεων λόγω επανυπολογισμού, στη βάση των κανόνων που θα ισχύουν στο εξής για όλους τους ασφαλισμένους, θα επηρεάσει κάτω από το 10% των συνταξιούχων της χώρας.» Αν και δεν έχει γίνει γνωστό πώς ακριβώς θα γίνουν οι νέες περικοπές, είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσουν πάνω από το 70% των ασφαλισμένων. Εννοείται ότι το όριο προστασίας των 1.300 ευρώ ανήκει πλέον στο παρελθόν.
  • Στη συνέχεια του non paper, η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί «ακυρώνεται η δημιουργία και πώληση της «Μικρή ΔΕΗ»», δηλαδή ακυρώνεται η πώληση παγίων της επιχείρησης. Με τη νέα συμφωνία όμως θα πωληθεί έως και το 40% των παραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ.
  • «Με τις νέες διατάξεις κατοχυρώνεται ο δημόσιος χαρακτήρας, τόσο της ΔΕΗ, όσο και του Δικτύου Υψηλής Τάσης που κατέχει ο ΑΔΜΗΕ, ενός σημαντικού εργαλείου χάραξης πολιτικής στον κρίσιμο ενεργειακό τομέα.» Η πλειοψηφία του ΑΔΜΗΕ παραμένει στο Δημόσιο αλλά με την ιδιωτικοποίηση του 17% της ΔΕΗ, το Δημόσιο γίνεται «παθητικός μέτοχος», δηλαδή χάνει το management της επιχείρησης.
  • «Με τις δημοπρασίες ηλεκτρικού ρεύματος τύπου ΝΟΜΕ, ενός ειδικού και προσωρινού μηχανισμού, επιδιώκεται η ομαλή προσαρμογή της ΔΕΗ στα νέα δεδομένα για τα ανώτατα μερίδια αγοράς των επιχειρήσεων παραγωγής και προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας έως το 2020, όπως άλλωστε προβλέπει η συμφωνία του Ιουλίου του 2015.» Με τη νέα συμφωνία τα ΝΟΜΕ εγκαταλείπονται και η ΔΕΗ προσαρμόζεται βίαια στο άνοιγμα της αγοράς Ενέργειας.
  • «Η ενεργειακή αγορά αλλάζει, διαμορφώνονται νέοι κανόνες, νέες απαιτήσεις και στόχοι για μείωση του άνθρακα και αύξηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Σημαντικές αλλαγές απαιτούνται και η λύση δεν μπορεί να δοθεί ούτε από τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της ιδιωτικοποίησης, ούτε από την νοσταλγική πρόσδεση σε μια ξεπερασμένη πραγματικότητα του κρατισμού με όλες τις ταξικές και πολιτικές ιδιοτέλειες και επιβαρύνσεις του. Χρειάζονται νέα, δημόσια εργαλεία, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, με κοινωνικό πρόσημο για την οργάνωση και λειτουργία τους». Τελικά η λύση δίνεται από την ιδιωτικοποίηση
  • «Ρυθμίζεται άμεσα το θέμα του χρέους με μέτρα βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Δημιουργείται έτσι ένας σαφής οδικός χάρτης που θα εξομαλύνει τις συνθήκες ρευστότητας στην οικονομία. Και το σημαντικότερο: Αυτός ο οδικός χάρτης αρχίζει και τελειώνει εντός του προγράμματος χωρίς να παρατείνει την αβεβαιότητα για μετά.» Η ρύθμιση του χρέους πάει για μετά το 2018 και το τέλος του προγράμματος.
  • Σε όσα ανέφερε το κυβερνητικό non paper,να προσθέσουμε τη μεγάλη αλλαγή στο φορολογικό σύστημα με τη μείωση του αφορολόγητου ορίου 5.900 ευρώ και την ταυτόχρονη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων (από το 29% στο 265) έχουμε μεγαλύτερη επιβάρυνση των φτωχών προς όφελος των πιο πλουσίων. Κάτι που είναι σε αντίθεση με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης περί ταξικής μεροληψίας.

Κλείνοντας, θα επαναλάβουμε μια παλιότερη φράση κυβερνητικού στελέχους που εξηγεί τις αλλαγές μεταξύ δεύτερης και πρώτης αξιολόγησης: «Ό,τι δεν μπορεί να περάσει η τρόικα, το «παρκάρει» για να το επαναφέρει σε επόμενη φάση.»


σχετικα αρθρα