Κυριάκος Μητσοτάκης για τον πατέρα του: Υπήρξε αθεράπευτα ρομαντικός και αισιόδοξος

Πολλές αναφορές στο χθες και το σήμερα περιείχε η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον πατέρα του και πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Στην ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής, που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε πως τρία σημαντικά επιτεύγματα του έργου που πραγματοποίησε στη διάρκεια της διακυβέρνησής του δε μπορούν να αμφισβητηθούν:

• Η αποκατάσταση της δημοσιονομικής ισορροπίας
• Η προώθηση τολμηρών μεταρρυθμίσεων
• Η βελτίωση της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας

«Για εμάς, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν πάνω από όλα ο πατέρας, ο παππούς και ο προπάππους. Δεν είναι εύκολο για μια οικογένεια να πενθήσει σε δημόσια θέα. Έχει μεγάλη σημασία η εκτίμηση των πολιτών στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και η αναγνώριση της αξίας του από το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ιδίως δε από τους πολιτικούς του αντιπάλους.  Επιπροθέτως, γιατί στη μακρά πολιτική του διαδρομή, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν επεδίωξε τη δημοφιλία αλλά το σεβασμό του ελληνικού λαού».

«Μετά από σταδιοδρομία πολλών δεκαετιών το πέτυχε, αφού απόλυτος και δίκαιος κριτής είναι πάντα ο χρόνος. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν έψαχνε το χειροκρότημα, ήθελε όμως την αναγνώριση των επιχειρημάτων του. Έχοντας ζήσει οδυνηρούς διχασμούς, επεδίωκε πάντα τη σύνθεση. Έχοντας αντιμετωπίσει έντονα πάθη, αναζητούσε τη μετριοπάθεια.  Απευθυνόταν περισσότερο στη λογική και λιγότερο στο θυμικό. Ήξερε ότι το να κολακεύεις την κοινή γνώμη δεν σημαίνει πως ηγείσαι. Στο νου του, ηγέτης είναι αυτός που μπορεί, όταν πρέπει, να πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα.  Να βλέπει μακριά.  Να διακρίνει αυτό που είναι ουσιώδες και κρίσιμο πίσω και πέρα από τις έριδες και τις αντιπαραθέσεις της στιγμής», επεσήμανε, στην ομιλία του, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

«Αυτό που τον χαρακτήρισε ήταν η ευγένεια και η αποστροφή οποιασδήποτε πολιτικής χυδαιότητας από όπου και αν προερχόταν» είπε ο αρχηγός της ΝΔ για να προσθέσει πως οι συνεχόμενες προειδοποιήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την πορεία της εθνικής οικονομίας «τον είχε κάνει για πολλούς κυνικό. Ένα σύγχρονο Τειρεσία που μόνο δεινά προέβλεπε για την χώρα. Οι εξελίξεις τον δικαίωσαν αλλά δεν τον ενδιέφερε. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όμως δεν ήταν κυνικός.  Ήταν αθεράπευτα ρομαντικός και αισιόδοξος, είχε πάντα εμπιστοσύνη στον λαό. Τόνιζε τις αδυναμίες αλλά υπηρετούσε τις αρετές του. Δεν φοβόταν τον Έλληνα στο πεδίο της ΕΕ, αρκεί όπως έλεγε να το πάρουμε απόφαση και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα. Θύμιζε πως όσο γρήγορα χαλάει η χώρα τόσο γρήγορα φτιάχνει. Προϋπόθεση για την φυγή προς τα εμπρός ήταν η αλήθεια. Ατομική και συλλογική. Αυτή υπηρέτησε».

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε πως «ζώντας σε έντονες ιστορικές στιγμές απευθυνόταν στην λογική, όχι στο θυμικό. Ηξερε πώς το να κολακεύεις την κοινή γνώμη δεν σημαίνει ότι ηγείσαι.  Ηξερε πως απαιτείται να πηγαίνεις και κόντρα στο ρεύμα. Το επιχείρησε πολλές φορές στην πολυτάραχη πολιτική του σταδιοδρομία με αφοπλιστική συνέπεια στις αξίες του. “Ξεκίνησα φιλελεύθερος και τερματίζω φιλελεύθερος” είπε σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις για να συνεχίσει, “δεν εξαπάτησα και δεν κορόιδεψα ποτέ μου”. Αυτά ήταν και ο καθρέφτης που τον αποχαιρέτησε η κοινωνία που μπορεί να στάθηκε με σκληρή κριτική απέναντί του όμως στο τέλος αναγνώρισε την ειλικρίνεια και την σταθερότητά του».

Ο κ. Μητσοτάκης υπογράμμισε πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στις εκλογές του 1990 «πέτυχε ποσοστό 47% χωρίς να λαϊκίσει και να υποσχεθεί πράγματα που δεν μπορούσε να υλοποιήσει. Υπέστη την πολιτική δυσφήμιση του Αυριανισμού που πλαστογραφώντας την ιστορία τον εμφάνισε περίπου ως συνεργάτη των ναζί. Η πόλωση και τα πάθη της εποχής βγήκαν με ευθύνη όλων εκτός ελέγχου» ενώ υποστήριξε πως «η κορυφαία στιγμή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη  ήταν ομιλία ενός λεπτού. Τότε που συγκράτησε τα δάκρυά του και ζήτησε από αυτό το έδρανο αυτοσυγκράτηση και τήρηση των δημοκρατικών αρχών της χώρας στην δολοφονία Μπακογιάννη».

«Με σφιχτή πολιτική βελτίωσε τις επιδόσεις της οικονομίας και έφερε για πρώτη φορά πρωτογενή πλεονάσματα. Το έκανε χωρίς να βουλιάξει η χώρα στην ύφεση. Για πρώτη φορά εκλέχθηκε κυβέρνηση που πίστευε στην ιδιωτική οικονομία και στον τερματισμό του σφιχτού εναγκαλισμού οικονομίας και κράτους», ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε πως «στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η Ελλάδα ισορρόπησε σε ασταθές περιβάλλον. Αναγνώρισε το Ισραήλ χωρίς να διαταράξει τις σχέσεις με τον αραβικό κόσμο. Η Ελλάδα ήταν παράγοντας περιφερειακής σταθερότητας σε περίοδο που τα Βαλκάνια φλέγονταν. Συνέβαλε στην προώθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας. Αγωνίστηκε για βιώσιμη και δίκαιη λύση Κυπριακού. Επέδειξε εθνική αυτοπεποίθηση και γνώριζε ότι η εξωτερική πολιτική δεν ασκείτε προς τέρψιν των εσωτερικών μικροπολιτικών επιδιώξεων».

• Κυριάκος Μητσοτάκης
• Κωνσταντίνος Μητσοτάκης