current views are: 9

23 Αυγούστου 2017
Δημοσίευση17:06

Γ. Ραγκούσης: Ταυτισμένη η υποψηφιότητά μου με την ατζέντα θέσεων για την επόμενη Ελλάδα

«Στη δική μου αντίληψη, οι έννοιες “υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Προοδευτικής Παράταξης” και “ατζέντα θέσεων για την επόμενη Ελλάδα” είναι έννοιες ταυτισμένες», δηλώνει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης.

Δημοσίευση 17:06’
EUROKINISSI

«Στη δική μου αντίληψη, οι έννοιες “υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Προοδευτικής Παράταξης” και “ατζέντα θέσεων για την επόμενη Ελλάδα” είναι έννοιες ταυτισμένες», δηλώνει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης.

«Στη δική μου αντίληψη, οι έννοιες “υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Προοδευτικής Παράταξης” και “ατζέντα θέσεων για την επόμενη Ελλάδα” είναι έννοιες ταυτισμένες», δηλώνει ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης.

Ο κ. Ραγκούσης που ως γνωστόν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, μέσω της προσωπικής του ιστοσελίδας παρουσιάζει μια σειρά από τις θέσεις που θα αποτελέσουν και την προεκλογική του πλατφόρμα.

1. ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας δεν σημαίνει εθνική περιχαράκωση. Ούτε απομόνωση της Ελλάδας στη γωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή, ακόμη χειρότερα, έξω από αυτήν. Σημαίνει το δικαίωμα η ίδια η χώρα να λαμβάνει κυριαρχικά τις αποφάσεις που την αφορούν στο τωρινό στάδιο ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όσο και το δικαίωμα να συμμετέχει ισότιμα στον διάλογο και τη λήψη αποφάσεων στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και επιπλέον σημαίνει την ικανότητα της χώρας να διεκδικήσει ξανά τη θέση που της αξίζει στη γειτονιά μας, στα βαλκάνια και τη μέση ανατολή. Σημαίνει σχέσεις ισοτιμίας με τους γείτονες, με σεβασμό στις αρχές του διεθνούς δικαίου. Σημαίνει την ικανότητα της χώρας να αναπτύσσει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική σε συνεργασία με τους εταίρους της, αλλά και με γνώμονα το εθνικό της συμφέρον.

Επιπλέον, η αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας δεν έχει μόνο οικονομικές διαστάσεις, αλλά και εσωτερικές συστημικές όψεις.

Επείγει κάτι βαθύτερο από την αντιμετώπιση της τρέχουσας υπερχρέωσης της πατρίδας μας. Επείγει, με στρατηγική και πολιτικές που θα αποφασιστούν τώρα, η απαλλαγή μας από τις δομές και τις αντιλήψεις που διόγκωσαν το δημόσιο χρέος, το κρατικό έλλειμμα και το αρνητικό ισοζύγιο πληρωμών.

Εάν συνεχιστούν οι υπεκφυγές και οι μικροκομματικές συμπεριφορές, εύκολα η οικονομία θα ξαναπέσει σε κατάσταση υπερχρέωσης και εφόσον αυτό συμπέσει με την επόμενη αναταραχή της παγκόσμιας οικονομίας, αναπόδραστα θα οδηγηθούμε σε νέα οικονομική κρίση. Σε νέα εξάπλωση της φτώχειας και των εισοδηματικών ανισοτήτων, νέα εξωτερικά επιβαλλόμενη επιτήρηση της εθνικής οικονομίας, νέα απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και ανυποληψία.

Κατά συνέπεια, η αναμέτρηση με το χρέος, είναι η αναμέτρηση με τον κρατικοδίαιτο μεταπρατισμό και την στασιμότητα. Η εξάλειψη του χρέους απαιτεί τον ριζικό αναπροσανατολισμό της οικονομίας μας, για να παράγει πλούτο και αξία για τη χώρα και τους πολίτες.

Σε τελική ανάλυση, η αναμέτρηση με το χρέος, δεν είναι ζήτημα μόνο οικονομικό, πολιτικό ή ταξικό. Είναι πρώτιστα εθνικό ζήτημα, που απαιτεί πανστρατιά όλων των δημιουργικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Για να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία, χρειάζεται να θεμελιώσουμε μια στέρεη, βιώσιμη ανάπτυξη για τη χώρα και τους πολίτες. Προϋπόθεση λοιπόν είναι η παραγωγική ευημερία για την οικονομία και την κοινωνία μας.

2. ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ-ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ

Παραγωγική ευημερία είναι η στέρεη ανάπτυξη, που θεμελιώνεται στην καινοτομία, την ποιότητα, την υψηλή τεχνολογία. Τελικά, είναι το συμβόλαιο ενός νέου οικονομικού πολιτισμού, που παράγει ποιότητα ζωής και ευτυχία για τους ανθρώπους, για την καθεμία και τον καθένα.

Αυτό το παραγωγικό συμβόλαιο στηρίζεται σε 7 θεμελιώδεις και δεσμευτικές επιλογές:

Η καινοτομία, η τεχνολογία, τα άϋλα αγαθά, η δύναμη της επινόησης, καταλαμβάνουν πλέον δεσπόζουσα θέση στην πολιτική οικονομία της παγκοσμιοποίησης. Επενδύουμε σε αυτούς τους τομείς, για να συμμετέχει δυναμικά και πρωταγωνιστικά η Ελλάδα στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.

Το ανυπολόγιστης αξίας φυσικό περιβάλλον και κλίμα της χώρας μας, δεν αποτελούν αναλώσιμους πόρους αλλά αποφασιστικούς συντελεστές και συμμάχους της βιώσιμης ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό, η συνταγματική πρόνοια για το περιβάλλον και η νόμιμη προστασία του, δεν είναι γραφειοκρατία αλλά δημιουργικό εργαλείο για την ευημερία του τόπου μας. Η Ελλάδα αναδεικνύεται σε πρωταθλήτρια στις πολιτικές της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή.

Επιλέγουμε να δώσουμε την μάχη της ανταγωνιστικότητας στο πεδίο της διακεκριμένης ποιότητας, όχι της φθηνής τιμής. Θέλουμε όλα τα ελληνικά γεωργικά και βιομηχανικά προϊόντα, αλλά και οι υπηρεσίες, να είναι ύμνος στην ποιότητα, έμπρακτη απόρριψη της ασχήμιας, προβολή του ελληνικού ήθους και της ποιοτικής και αισθητικής αντίληψης για τη ζωή.

Βλέπουμε στις μικρές επιχειρήσεις, το υπαρκτό συγκριτικό πλεονέκτημα της ελληνικής οικονομίας. Στην οικονομική ιστορία του δυτικού κόσμου, οι μικρές επιχειρήσεις ήταν πάντα η πηγή της καινοτομίας, τα φυτώρια της έμπνευσης και του αυτοσχεδιασμού. Στρατευόμαστε σε έναν έλλογο οικονομικό πατριωτισμό, για την υποστήριξη και την προώθηση της ελληνικής παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε όλο τον κόσμο.

Δίνουμε απόλυτη προτεραιότητα στην απασχόληση των νέων, την προστασία της επαγγελματικής εξέλιξης, αγωνιζόμαστε εναντίον της πρόσκαιρης και επισφαλούς εργασίας στον ιδιωτικό τομέα (πρεκαριάτο). Καθιερώνουμε ως δόγμα την αρχή : το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα διατίθεται για τους νέους και τους ανέργους, το αναπτυξιακό αποτέλεσμα για τους συνταξιούχους. Όχι το αντίστροφο.

Αυτοσκοπός και προτεραιότητά μας είναι να χτίσουμε ισχυρές, μεγάλες και μικρές, ελληνικές επιχειρήσεις για τις οποίες μπορούμε όλοι να είμαστε υπερήφανοι, όχι πλούσιους ιδιοκτήτες πτωχευμένων εταιριών.

Το κράτος πρέπει να μικρύνει ποσοτικά, αλλά ταυτόχρονα να μεγαλώσει ποιοτικά, όπως και η δυνατότητά του να ρυθμίσει, να πείσει, να προσφέρει, αλλά και να επιβάλει δίκαιους κανόνες σε όλους. Ωρίμασε ένα νέο κύμα προοδευτικής φορολογικής αποκέντρωσης στην αυτοδιοίκηση. Αλλά και η ανάγκη για έναν Καλλικράτη σε όλες τις λειτουργίες του κράτους, με την έναρξη επιτέλους της αξιοποίησης των εργαλείων του ιδρυτικού νόμου της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που παραμένει 6 χρόνια αναξιοποίητος.

Όμως το νέο παραγωγικό συμβόλαιο προϋποθέτει επίσης την εμπέδωση της αξιοκρατίας παντού. Η επόμενη Ελλάδα ως σύγχρονο κράτος δικαίου δεν πρόκεται να υπάρξει χωρίς αξιοκρατία στις κρατικές δομές. Αλλά και ως αντίληψη που κυριαρχεί στους πολίτες, στην κοινωνία και στην οικονομία.

Η αξιοκρατία δεν είναι μια αόριστη, μια αφηρημένη έννοια. Πέρα από τον τρόπο στελέχωσης κάθε θέσης ευθύνης στον κρατικό μηχανισμό και τη Δικαιοσύνη αφορά τη λειτουργία της οικονομίας, του τραπεζικού συστήματος και τις χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων στη βάση των οικονομικών τους δεδομένων και όχι στο πλαίσιο αδιαφανών εξυπηρετήσεων.

Η αξιοκρατία απελευθερώνει τις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις.

Η απελευθέρωση του δυναμικού της ελληνικής οικονομίας, θα καταστήσει τη βιώσιμη, παραγωγική ευημερία ρεαλιστικό στόχο και χειροπιαστή προοπτική για την κοινωνία μας.

Η ελευθερία στην οικονομία είναι προϋπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης κι εχθρός του μεταπρατικού κρατισμού.

Ο χωρισμός κράτους και οικονομίας με αυτήν την έννοια θα είναι ευεργετικός και για το κράτος δικαίου και για την οικονομία.

Η παραγωγική ευημερία, στο πλαίσιο ενός νέου οικονομικού πολιτισμού, μπορεί να πραγματωθεί μόνο σε μια κοινωνία δικαιοσύνης και αλληλεγγύης όπου το κοινό περί δικαίου αίσθημα θα είναι πανίσχυρο.

3. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ KAI ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Η δημοκρατία, στηρίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη.

Ιδιαίτερα τώρα που η χώρα μας δίνει μάχη οικονομικής επιβίωσης, το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, η πλέον αποφασιστική παράμετρος για να κερδηθεί μια τέτοια μάχη.

Όμως η εφαρμογή των ίδιων κανόνων για όλους ήταν και παραμένει εξαίρεση.

Η εφαρμογή εξαιρέσεων είναι μονίμως ο κανόνας.

Ωστόσο, η δικαιοσύνη δεν αρκεί, αν δεν συμπληρώνεται από την αλληλεγγύη.

Η Ελλάδα δεν δικαιούται να εγκαταλείψει καμία Ελληνίδα, κανέναν Έλληνα.

Κάποτε ανησυχούσαμε για την κοινωνία των 2/3 που αφήνει στο περιθώριο το υπόλοιπο 1/3. Σήμερα, οι όροι αντιστράφηκαν και πλέον βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την κοινωνία του 1/3 που κινδυνεύει να αφήσει στην απελπισία τα υπόλοιπα 2/3.

Αν δεν γιατρευτεί η βαθιά πληγή στο περί δικαίου αίσθημα των πολιτών, αν δεν υπάρξει ισότητα και αλληλεγγύη, δεν μπορεί να υπάρξει επόμενη ημέρα.

Δεν είναι δυνατόν η κρίση να είναι πλήγμα για τους πολλούς και ευκαιρία για λίγους.

Υποχρέωσή μας είναι να παλέψουμε για ίσες ευκαιρίες. Κι αυτό προϋποθέτει πρώτα και κύρια καλά σχολεία, ποιοτική εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε μια μεγάλη ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στο περιεχόμενο των σπουδών. Πρέπει τα σχολεία μας να λειτουργούν σαν πανεπιστήμια και τα πανεπιστήμιά μας σαν σχολεία.

Χρέος μας να παλέψουμε για να μη νιώθει κανείς ανασφάλεια για το αύριο. Κι αυτό προϋποθέτει κοινωνικές υπηρεσίες και υπηρεσίες υγείας, σύγχρονες και αποτελεσματικές, δίπλα στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Προϋποθέτει όμως και ένα δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα που όχι μόνο μεριμνά για τους σημερινούς συνταξιούχους, αλλά νοιάζεται κατά προτεραιότητα για τους εργαζόμενους και τους νέους που καλούνται να καταβάλουν υψηλές ασφαλιστικές εισφορές χωρίς βεβαιότητα για την ανταποδοτικότητά τους.

Μαζί με την κοινωνική δικαιοσύνη χρέος των προοδευτικών δυνάμεων είναι και η ανυποχώρητη προώθηση ενός σύγχρονου κράτους δικαίου και ο σεβασμός στα θεμελιώδη δικαιώματα με συνέπεια και χωρίς εκπτώσεις. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε κρίσιμης σημασίας να υποστηρίξουμε

Πολιτικές ένταξης για τους μακροχρόνια διαμένοντες μετανάστες – Ιθαγένεια στη “δεύτερη γενιά”. Στόχος μια κοινωνία συνοχής

Το 2010 για πρώτη φορά το ελληνικό δίκαιο ιθαγένειας απέκτησε χαρακτηριστικά κράτους δικαίου.

Είναι χρέος η υπεράσπιση του κεκτημένου της μεταρρύθμισης του δικαίου ιθαγένειας, απέναντι στην Ελλάδα του συντηρητισμού, του εθνοφυλετισμού και των αποκλεισμών που στερεί δυνάμεις απ` τον ελληνισμό.

Μια νέα σχέση κράτους-εκκλησίας

Μια νέα σχέση μεταξύ κράτους και εκκλησίας απαιτείται. Μια σχέση με διακριτούς ρόλους. Στη νέα αυτή σχέση ο διάλογος μεταξύ του κράτους και της εκκλησίας είναι αυτονόητος. Την ίδια στιγμή όμως αυτονόητη είναι και η αρμοδιότητα της δημοκρατικής Πολιτείας να αποφασίζει με γνώμονα τις αρχές ενός σύγχρονου κράτους δικαίου και να νομοθετεί προς αυτή την κατεύθυνση για όλα τα σχετικά ζητήματα.

Πολιτικές για την ίση μεταχείριση και την καταπολέμηση των διακρίσεων

Ίση μεταχείριση που αναδεικνύει τη σημασία της άρσης των αποκλεισμών και της προώθησης της ισότητας των ευκαιριών ανεξάρτητα από φύλο, φυλετική ή εθνοτική καταγωγή, θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, αναπηρία, κατάσταση υγείας και ηλικία, κοινωνική και ταξική προέλευση, σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα.

Ειδικά για την ίση μεταχείριση ανεξάρτητα από σεξουαλικό προσανατολισμό και σεξουαλική ταυτότητα:

Είναι αυτονόητο ότι κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα στη σεξουαλική του αυτοδιάθεση και κάθε σεξουαλική ταυτότητα είναι σεβαστή.

Το ίδιο αυτονόητη είναι η νομική αναγνώριση με απλές διαδικασίες και με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα της ταυτότητας φύλου κάθε προσώπου, το δικαίωμα σύναψης πολιτικού γάμου, καθώς και η αναγνώριση γονεϊκών δικαιωμάτων, όπως συμβαίνει ήδη σε χώρες της ΕΕ όπως η Γαλλία, η Αγγλία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία.

Κοινωνική δικαιοσύνη και κράτος δικαίου απαιτούν, τέλος, θεσμούς και διαδικασίες απονομής της Δικαιοσύνης που λειτουργούν χωρίς εξαρτήσεις, με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Απαιτούν μια Δικαιοσύνη που καθημερινά κερδίζει το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των πολιτών.

4. ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Διανύουμε τον 8ο χαμένο χρόνο μέσα στην κρίση, χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί κάποια σημαντική παρέμβαση στα συστημικά αίτια που την παρήγαγαν. Χωρίς καμία αλλάγή εκεί που παράγεται η πελατειακή πρακτική, ο λαϊκισμός και ο παλαιοκομματισμός.

Γι’ αυτό χρειάζεται επειγόντως να τολμήσουμε τη μεγάλη προοδευτική αλλαγή στο πολιτικό σύστημα, με όλες τις αναγκαίες δημοκρατικές εγγυήσεις, και στόχο την ριζική ανανέωση της δημοκρατίας μας και την ηθική επαναθεμελίωση της πολιτικής.

Είμαστε πολλοί όσοι πιστεύουμε πως μόνο μια νέα πολιτειακή αρχιτεκτονική μπορεί να μας πάει στην επόμενη Ελλάδα.

Η επόμενη Ελλάδα μπορεί να είναι μια χώρα χωρίς πρόωρες εκλογές, με σταθερή θητεία της κυβέρνησης και εκλεγμένο άμεσα από τον λαό Πρόεδρο της Δημοκρατίας επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας.

Η επόμενη Ελλάδα που μόνο μέσα από ένα πάγιο, δίκαιο αναλογικό εκλογικό σύστημα μπορεί να διασφαλίσει σταθερές δημόσιες πολιτικές και νομοθετική σταθερότητα.

Μπορεί να είναι μία χώρα που οι βουλευτές δεν γίνονται υπουργοί, αλλά είναι πραγματικοί νομοθέτες που ξέρουν τι ψηφίζουν και λογοδοτούν γι’ αυτό, ενώ οι υπουργοί εργάζονται για τη χώρα κι όχι για την περιφέρειά τους.

Μια χώρα με μικρότερο αριθμό βουλευτών και καλύτερη ποιοτικά δημοκρατία, με μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες, με διαφάνεια και λογοδοσία.

Γι αυτό επιδιώκουμε τη ριζοσπαστική ανακατεύθυνση της δημοκρατίας μας, που μπορεί:

α) να δώσει ένα νέο πολιτειακό παράδειγμα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

β) να αξιώσει και να πραγματώσει την ανεξαρτησία της πολιτικής.


σχετικα αρθρα