Μπρα-ντε- φερ για τα ομόφυλα ζευγάρια – Αντιπαράθεση και στους φορείς για την αναδοχή παιδιών

Συνέχεια στη σύγκρουση που προκλήθηκε τις τελευταίες μέρες στο εσωτερικό της ΚΟ της πλειοψηφίας για το αν θα μπορούν ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να γίνονται ανάδοχοι γονείς, έδωσαν οι φορείς που κλήθηκαν να τοποθετηθούν στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής που επεξεργάζεται το επίμαχο νομοσχέδιο.

Οι 29 συνολικά φορείς ανέπτυξαν εκ διαμέτρου διαφορετικές απόψεις, αναδεικνύοντας ουσιαστικά και το βαθύτερο προβληματισμό που έχει αναπτυχθεί. Αναλυτικότερα, η βοηθός του Συνηγόρου του Πολίτη για τα δικαιώματα του παιδιού, Θ. Κουφονικολάκου, εμφανίστηκε αναφανδόν υπέρ των προωθούμενων διατάξεων, λέγοντας πως η ικανότητα ενός ζευγαριού να γίνει ανάδοχο, θα πρέπει να κρίνεται κατά περίσταση (ad hoc) και όχι βάσει του σεξουαλικού του προσανατολισμού. « Θα πρέπει να κρίνεται η δυνατότητα παροχής αγάπης από το συγκεκριμένο άνθρωπο», δήλωσε χαρακτηριστικά με την Λώρα Παππά Πρόεδρο της ΜΚΟ Μετάδραση να προσθέτει: «χίλιες φορές καλύτερα τα παιδιά να είναι σε οικογένεια παρά να είναι στο δρόμο!».

  Από τη πλευρά της η πρόεδρος του Συλλόγου «Ουράνιο τόξο», Στέλλα Μπελιά, χαρακτήρισε θετικό το νομοσχέδιο ωστόσο σημείωσε πως αδικεί του ομοφυλόφιλους. « Θα περιμέναμε από τη κυβέρνηση αυτή να μη μας πει «μπορείτε να είστε λίγο γονείς και φροντιστές αλλά δε μπορείτε να είστε γονείς κανονικοί! Μας θεωρείτε και πάλι πολίτες δεύτερης κατηγορίας», είπε και σημείωσε πως οι ομοφυλόφιλοι έχουν δικαίωμα στη γονεϊκότητα καθώς δεν είναι στείροι. Σε αντίστοιχο μήκος κύματος- και ίσως στην πιο ενδιαφέρουσα τοποθέτηση- ο Γ. Νικολαΐδης από το Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του Παιδιού, ξεκαθάρισε πως από έρευνες που έχουν γίνει και από τον αμερικανική παιδοψυχιατρική εταιρία, έχει αποδειχθεί πως δεν τίθεται ζήτημα ούτε ψυχικής υγείας ούτε σεξουλικού προσανατολισμού για τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομόφυλα ζευγάρια.

Θετικοί στο ενδεχόμενο αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια ήταν ακόμα και οι τρεις εκπρόσωποι Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας, οι οποίοι πρόταξαν την αξία του να βρίσκεται το παιδί σε ένα περιβάλλον αγάπης και όχι σε ιδρύματα.

Στον αντίποδα, αρχικά αιχμές- χωρίς ωστόσο να μιλήσει με σαφήνεια- άφησε η Α. Ζερβάκη, από το Πρότυπο Βρεφονηπιακό Σταθμό Καλλιθέας, ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου μέχρις ότου αλλάξει ο αστικός κώδικας και το οικογενειακό δίκαιο. « Χρειάζεται μεγάλη διαβούλευση με όλους τους πολίτες γιατί υπάρχουν εδώ ειδικές αντιλήψεις που δεν αντιστοιχούν στη κοινωνία», είπε.

«Η διαφωνία μας δεν έχει να κάνει με τα ομόφυλα ζευγάρια αλλά με το σύμφωνο συμβίωσης», είπε αρχικά ο ειδικός νομικός σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας, Θ. Παπαγεωργίου και πρόσθεσε: «Το σύμφωνο συμβίωσης δεν εξασφαλίζει περιβάλλον σταθερότητας! Κάποιος που κάνει γάμο γνωρίζει ότι μπορεί να αποδεσμευτεί μετά από διαζύγιο ή δύο χρόνια διάστασης. Παρέχονται δηλαδή εγγυήσεις. Αυτός που έχει υπογράψει σύμφωνο μπορεί να αποδεσμευτεί με εξώδικο μετά από τρεις μήνες κοινοποίησης του». Ο κ. Παπαγεωργίου διευκρίνισε πως η αρνητική θέση για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει να κάνει με την ηθική αξία ή απαξία, καθώς « η ομοφυλοφιλία μπορεί να έχει περιθώριο αγάπης για παιδί». Ωστόσο σημείωσε πως το συμφέρον του παιδιού έχει να κάνει με την κοινωνική ένταξη, σημειώνοντας πως η ίδια η κοινωνία δεν το αντιμετωπίζει το ζήτημα με άνεση. «Είναι λάθος να νομίζει κανείς πως ένα ομόφυλο ζευγάρι θα έχει κοινωνικό σεβασμό αν αίφνης η πολιτεία τους αναθέσει παιδιά», κατέληξε. Στο ίδιο μοτίβο και η Μαρία Περαχορήτη, μέλος της Ένωσης Γυναικών Ελλάδας στηλίτευσε τη δυνατότητα αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο λέγοντας πως: « τα παιδιά θα στερηθούν το δικαίωμα να έχουν το αρχέτυπο του προτύπου του πατέρα και της μητέρας. Το παιδί δικαιούται να αναπτυχθεί με τα βιολογικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε μέχρι τώρα μέσα σε μια οικογένεια», είπε και σημείωσε- σε μια μάλλον άστοχη και ακατάληπτη παρατήρηση τουλάχιστον εντός του κοινοβουλίου- πως ουσιαστικά δεν χρειάζεται να περάσει η ρύθμιση τη στιγμή που υπάρχουν προβλήματα με τη Τουρκία, με το δημογραφικό και ότι η χώρα κινδυνεύει να εξαφανιστεί από τον χάρτη.