current views are: 9

4 Μαΐου 2018
Δημοσίευση11:33

Δ. Κωνσταντόπουλος: Σχέδιο, συναίνεση και ηγεσία να υπηρετήσει την Ανάπτυξη

Άρθρο του βουλευτή της ΔΗΣΥ, Δημήτρη Κωνσταντόπουλου στο Newpost.gr

Δημοσίευση 11:33’

Άρθρο του βουλευτή της ΔΗΣΥ, Δημήτρη Κωνσταντόπουλου στο Newpost.gr

Σε μια περίοδο λοιπόν, που μονοπωλεί η αναζήτηση ευθυνών για το πώς φτάσαμε στα δέκα χρόνια της κρίσης χωρίς αισθητή βελτίωση της κατάστασης, που πέρα από την ολοκλήρωση του προγράμματος, υπάρχουν ανοιχτά και σημαντικά εθνικά ζητήματα, οφείλουμε να διαμορφώνουμε συναινέσεις αντί να ψάχνουμε για να αναδείξουμε αντιθέσεις. Στο πλαίσιο αυτό, οφείλει η κυβέρνηση να θέσει σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους το «Ολιστικό Σχέδιο για την Ανάπτυξη» και να το φέρει προς συζήτηση στη Βουλή. Έτσι, θα στείλει το μήνυμα ότι η εθνική πολιτική και κοινωνική συναίνεση συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, καθώς όσο καθυστερεί η εθνική συνεννόηση τόσο θα καθυστερεί και η ανάπτυξη. 

Στις κοινοβουλευτικές ακροάσεις των φορέων αποτυπώνεται η συσσωρευμένη εμπειρία που υπάρχει σε εγχώριο επίπεδο σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει συνολικά η οικονομία και το κράτος, αλλά και κάθε κλάδος ξεχωριστά. Η κυβέρνηση χρειάζεται να αξιοποιήσει δημιουργικά αυτή την εμπειρία και να τη μεταφράσει σε πολιτικές.

Στο πρώτο επίπεδο, απαιτείται ο μετασχηματισμός των δημοσιονομικών παρεμβάσεων στη λογική της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δεν είναι δυνατόν στην έκθεση του ΟΟΣΑ να καταγράφεται η δραματική αύξηση της συνολικής φορολογικής επιβάρυνσης των Ελλήνων μισθωτών για το 2017, οι οικογένειες με έναν εργαζόμενο γονέα και δυο παιδιά να βρίσκονται στη δεύτερη θέση των πλέον επιβαρυμένων στην Ευρώπη και η κυβέρνηση να παραμένει αδρανής. Η λύση είναι απλή. Επιτροπή Σοφών με Έλληνες και ξένους ειδικούς με σκοπό να εξετάσουν τι είδους αλλαγές στο φορολογικό σύστημα θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας χωρίς να υποσκάπτουν την πορεία δημοσιονομικής εξυγίανσης και με την προϋπόθεση ότι θα ενισχύσουν την κοινωνική δικαιοσύνη, μέσα από μια δίκαιη αναδιανομή εισοδήματος.   

Σε δεύτερο επίπεδο, απαιτείται η ανασυγκρότηση των ροών κεφαλαίων που θα χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις. Εδώ υπάρχουν δυο δομικά προβλήματα. Από τη μια, υπάρχει μεγάλη στέρηση κεφαλαίων που είναι βασικότατο εμπόδιο στην ανάταξη της επιχειρηματικής δράσης. Από την άλλη, όμως, οι ευρωπαϊκοί πόροι που διατίθενται απορροφούνται με αργούς ρυθμούς. Δεν είναι δυνατόν, να εμφανίζεται η χώρα μας να έχει απορροφήσει 159 εκατομμύρια ευρώ από τα 2,7 δισεκατομμύρια που έχει στη διάθεσή της για επενδύσεις στη στήριξη των ΜμΕ στο πλαίσιο της προγραμματικής περιόδου 2014-2020 και η κυβέρνηση να μιλά για επιτυχίες στη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Το τολμηρό πρόγραμμα επενδύσεων που χρειάζεται η χώρα δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η επιτάχυνση στην απονομή δικαιοσύνης και στις αδειοδοτήσεις για επενδύσεις, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο χωροταξικός σχεδιασμός, το κτηματολόγιο και το δασολόγιο, χωρίς να έχει θεσπιστεί ένα φορολογικό σύστημα σταθερό και ελκυστικό για τις επιχειρήσεις. 

Σε τρίτο επίπεδο, απαιτείται η συγκρότηση στρατηγικής για την ενίσχυση των ανταγωνιστικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας, όπως είναι η γεωργία, τα τρόφιμα, ο τουρισμός, η ναυτιλία, η κρουαζιέρα με τη συμπερίληψη των αναπτυξιακών προοπτικών που υπάρχουν στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας και των λιμένων.   

Σε τέταρτο επίπεδο, απαιτείται ο συνολικός επανασχεδιασμός του συστήματος εκπαίδευσης προκειμένου να συμβάλλει στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Η πληθώρα νόμων και οι ασυνέχειες στις μεταρρυθμίσεις στον χώρο της παιδείας έχουν αρνητική επίδραση στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Θα καταφέρουμε να βγάλουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα από την κρίση, όταν γίνει συνείδηση σε όλους ότι αυτό συνιστά βασικό αναπτυξιακό παράγοντα. Χρειάζεται μια συνολική μεταρρύθμιση ανά βαθμίδα εκπαίδευσης που θα λαμβάνει υπόψη της τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας, όπως η ένταξη των μεταναστών στην εκπαίδευση αλλά και στην αγορά εργασίας, αλλά και τις σύγχρονες ανάγκες της οικονομίας, όπως η έμφαση στην έρευνα, την καινοτομία και την παραγωγική ανανέωση. 

Σε πέμπτο επίπεδο, απαιτείται η αναδιάρθρωση του συστήματος δημόσιας και ιδιωτικής ασφάλισης. Δεδομένου, ότι το δικό μας σύστημα υγείας επιβαρύνει τον «ασφαλιστικό μισθό» με το κόστος ασφάλισης και λαμβάνοντας υπόψη την υψηλή ανεργία, μεγάλο μέρος της δαπάνης επωμίζονται οι εργαζόμενοι, μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες και βεβαίως τα νοικοκυριά μέσω της συμμετοχής στο κόστος και στις άτυπες πληρωμές. Ένα τέτοιο σύστημα είναι περισσότερο άδικο, αναποτελεσματικό και ακριβό σε σχέση με άλλα συστήματα που στηρίζονται σε έσοδα από τη συνολική φορολογία εισοδήματος της εργασίας, του κεφαλαίου και της περιουσίας. Μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε να καλύπτει το κράτος το κόστος ενός πακέτου υπηρεσιών μέσω κρατικών και συμβεβλημένων ιδιωτικών φορέων παροχής στο επίπεδο που αντέχει η χώρα, χρηματοδοτούμενο από φορολογικά έσοδα και η εθνική ασφάλιση υγείας να συμπληρώνεται από αυστηρά ελεγχόμενη ιδιωτική ασφάλιση;

Θεμέλιο των πέντε επιπέδων αποτελεί βεβαίως μια εκτεταμένη ανασυγκρότηση της Δημόσιας Διοίκησης με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες αλλά και του χρόνου εξυπηρέτησής τους. Για να έρθει η ανάπτυξη, λοιπόν, χρειάζεται σχέδιο, πολιτική και κοινωνική συναίνεση και προοδευτική ηγεσία να την υπηρετήσει. 

 

* O κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.


σχετικα αρθρα