Κ. Χατζηδάκης στο Newpost: Τελειώνουμε, πράγματι, με τα Μνημόνια;

Τελειώνουμε, πράγματι, με τα Μνημόνια; Ας αφήσουμε στην άκρη αυτά που λέει η κυβέρνηση, η οποία άλλωστε έχει ταλέντο στο να στήνει πανηγυράκια με κάθε αφορμή. Ας αφήσουμε, όμως, στην άκρη και αυτά που λέει η αντιπολίτευση.

Και ας ρωτήσουμε τους συνταξιούχους, οι οποίοι ξέρουν ότι θα χάσουν από μία μέχρι τρεις συντάξεις του χρόνου με νόμο που έχει ήδη ψηφιστεί από αυτή την κυβέρνηση. Τι λένε αυτοί; Τι λένε οι μισθωτοί που από το 2020 θα χάσουν έναν μισθό λόγω της μείωσης του αφορολόγητου που, επίσης, φέρει την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; Μήπως συμμερίζονται και αυτοί τη χαρά της κυβέρνησης; Τι λένε οι φορολογούμενοι που θα βρίσκονται στην πίεση  για χρόνια λόγω των δεσμεύσεων της κυβέρνησης για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2060; Τι λένε όλοι οι Έλληνες που ξέρουν πως, με υπογραφή Τσίπρα-Καμμένου, έχει εκχωρηθεί η δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο μέχρι το 2115; Όλα αυτά, φυσικά, είναι πράγματα που δεν είδαμε σε χώρες που άφησαν όντως πίσω τους τα Μνημόνια, όπως η Πορτογαλία και η Κύπρος. Ξαναρωτάω, λοιπόν: Υπάρχει κάποιος λογικός άνθρωπος, ανεξαρτήτως κόμματος, που να ισχυρίζεται ειλικρινά ότι  βγαίνουμε πραγματικά από τα Μνημόνια; Δεν νομίζω…

Και πώς, άραγε, θα καλύπτει τις ανάγκες της σε χρήματα η χώρα μας τώρα που θεωρητικά βγαίνει από τα Μνημόνια;

Πρώτα από όλα, η κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο δανεισμός, δηλαδή, του Δημοσίου για τα επόμενα χρόνια.  Αυτά τα λεφτά τα έχουμε χάρη στους δανειστές! Την τρόικα δηλαδή, όχι τις αγορές. Και αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ο διευθυντής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, ο κ. Γιώργος Τσίπρας, ο οποίος δήλωσε ότι οι χρηματοδοτικές μας ανάγκες είναι καλυμμένες μέχρι το 2022. Πώς είναι καλυμμένες; Είναι καλυμμένες διότι οι δανειστές δεν έχουν εμπιστοσύνη στη σημερινή κυβέρνηση και της έδωσαν ένα κομπόδεμα για να έχει η χώρα να πορεύεται μέχρι το 2021, επειδή κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα αντλήσουμε χρήματα από τις αγορές. Γιατί δεν χρειάστηκαν τέτοιο κομπόδεμα οι χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Κύπρος; Γιατί είχαν κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών και μπόρεσαν με το σπαθί τους να χαιρετίσουν τους δανειστές και να αποκτήσουν κατευθείαν πρόσβαση σε φθηνό χρήμα, χωρίς να έχουν κανέναν ανάγκη. Το γεγονός πως αυτό δεν συμβαίνει στη δική μας περίπτωση αποτελεί ξεκάθαρη απόδειξη πως δεν έχει επανέλθει η εμπιστοσύνη στην οικονομία μας –όπως μαρτυρά άλλωστε και η συνεχιζόμενη παρουσία των capital controls- και για αυτό παραμένουμε εξαρτημένοι από τη στήριξη των δανειστών.

Δεύτερον, τα χρήματα που χρειάζεται η Ελλάδα για να πάρει μπροστά η  μηχανή της οικονομίας. Το καύσιμο για τη μηχανή είναι η ρευστότητα. Για να κινηθεί η αγορά, να γίνουν νέες επενδύσεις και να δημιουργηθούν νέες δουλειές, που συν τοις άλλοις θα στηρίξουν και τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα χρήματα αυτά δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν. Και αυτό το μαρτυρά το γεγονός πως σήμερα οι επενδύσεις είναι οι μισές σε σχέση με το σημείο στο οποίο βρίσκονταν το 2007! Αυτό το στοιχείο είναι πραγματικά τρομακτικό! Και έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο γιατί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη απέναντι στη συγκεκριμένη κυβέρνηση σχετικά με τις προοπτικές της χώρας. Όσο και αν πανηγυρίζει, ό, τι και να λέει.

Μπροστά σε αυτή την εξαιρετικά αρνητική εικόνα, στη Νέα Δημοκρατία μετράμε τα λόγια μας. Δεν λέμε πως έχουμε μαγικές συνταγές, όπως είπαν άλλοι. Λέμε όμως πως με τον ΣΥΡΙΖΑ οι θυσίες των Ελλήνων πηγαίνουν -και θα συνεχίσουν να πηγαίνουν- χαμένες. Και όσο παραμένουμε σε τέλμα, οι νέοι μας θα συνεχίσουν να φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό, και θα βρεθούμε μπροστά στον κίνδυνο να καταλήξουμε μια χώρα απογυμνωμένη από παραγωγικές δυνάμεις, χωρίς καμία προοπτική. Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε αυτό για την πατρίδα μας!

Χρειαζόμαστε, άμεσα, αλλαγή πορείας. Να αφήσουμε πίσω μας τις κρατικίστικες ιδεοληψίες και να στραφούμε σε ένα μοντέλο στήριξης του ιδιωτικού τομέα και προσέλκυσης επενδύσεων. Σε ένα μοντέλο που θα εστιάζει στην παραγωγή. Για αυτό και εμένα προσωπικά, αν με έβαζε κάποιος να επιλέξω δύο ρήματα για να περιγράψω την συνταγή για την ανάκαμψη της Ελλάδας θα έλεγα: «Παράγω και εξάγω». Αυτό όμως απαιτεί μια ευρύτερη αλλαγή νοοτροπίας. Να φύγουμε από τη λογική της διανομής φτώχιας και να πάμε στη λογική της παραγωγής πλούτου. Απαιτεί, επίσης, μια κυβέρνηση που θα είναι πραγματική εθνική Ελλάδος, με ικανούς ανθρώπους και από τον ιδιωτικό τομέα, με έμφαση στις μεταρρυθμίσεις και στις καλές ευρωπαϊκές πρακτικές. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε να σερνόμαστε και να πανηγυρίζουμε κιόλας για αυτό. Αξίζουμε κάτι καλύτερο. Αξίζουμε μια χώρα που θα στέκεται πραγματικά στα πόδια της. Μια χώρα που θα είναι σε θέση να χαράξει μόνη της την πορεία της. Αυτή την Ελλάδα οφείλουμε να χτίσουμε. Δεν ισχυρίζομαι πως θα είναι εύκολο. Όμως είμαι βέβαιος πως, όλοι μαζί, με σκληρή δουλειά, τελικά θα τα καταφέρουμε.

• Κωστής Χατζηδάκης
• μνημόνια
• Νέα Δημοκρατία