Άποψη: Το καλάθι της ΔΕΘ, ο Τσίπρας, τα ζάρια και η ιστορική αυτογνωσία

Ο Αρχαίος Τραγικός Αγάθων (450-400 π.Χ) έγραψε «Μόνου γαρ αυτού και θεός στερίσκεται, αγένητα ποιείν άσσ’ αν ή πεπραγμένα», ακόμα και ο Θεός δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει σαν να μην έχουν γίνει αυτά που έγιναν.

Η εθνική αυτογνωσία μετά από οχτώ δυσβάσταχτα χρόνια μνημονίων αποτελεί τη μόνη εγγύηση  ότι δεν θα ξαναμπεί η χώρα σε περιπέτειες. Οι ευθύνες για το χείλος της χρεοκοπίας είναι διακομματικές και διαχρονικές. Δεν πρέπει να υποεκτιμάται το γεγονός ότι τα τέσσερα από τα οχτώ χρόνια έχουν την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα.  Είναι ο πρωθυπουργός που πέρασε στην ιστορία γιατί έφερε το τρίτο μνημόνιο στο παρά πέντε της διπλής εξόδου της χώρας από το ευρώ και την ΕΕ, αφού επέδειξε επί εξάμηνο άγνοια κινδύνου στις βαρουφιακές πιρουέτες που στοίχισαν 100 δις€ σύμφωνα με ξένους αξιωματούχους και ένα νέο πρόγραμμα δανειοδότησης 86δις €.

Είναι αναμενόμενο ο κ.Τσίπρας να προσβλέπει στην παρουσία του στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης,  το Σαββατοκύριακο, για να βελτιώσει τα δημοκοπικά χαρακτηριστικά τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ίδιου καθώς η δημοτικότητα του έχει καταρρεύσει από το 60-65% που ήταν όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία,  στο 20-25% σήμερα. Ετοιμάζει το καλάθι των υποσχέσεων. Το περιεχόμενο του θα δείξει αν πήρε μαθήματα από την τραγωδία.  

Η μη εφαρμογή των νέων περικοπών στις συντάξεις που προψήφισαν οι ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, οι μειώσεις φόρων και εισφορών, ο ΕΝΦΙΑ, τα διάφορα επιδόματα, η διανομή του κοινωνικού μερίσματος κλπ. ήδη στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα παροχολογίας σε μια στιγμή που η Ελλάδα αναδεικνύεται παγκόσμια πρωταθλήτρια στην υπερφορολόγηση στην οποία επιδόθηκε η κυβέρνηση από ιδεολογική ακαμψία αλλά και ανεπάρκεια και ανικανότητα στην διαμόρφωση ενός προγράμματος που θα έδινε δυναμική στην επανεκκίνηση της οικονομίας.
Το ολιστικό αναπτυξιακό πρόγραμμα διολισθαίνει στην …ανυπαρξία. Οι δημόσιες επενδύσεις κρατούνται σε χαμηλά επίπεδα για να δείχνουν ότι τα ταμεία έχουν λεφτά. Αν οι στρεβλές προσεγγίσεις συνεχιστούν προοιωνίζονται τα χειρότερα για την επόμενη μέρα.

Η Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος   δεν ανέκτησε το δικαίωμα της, να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της «σαν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα», όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός  από την Ιθάκη στις 21 Αυγούστου. Μια «κανονική ευρωπαϊκή χώρα» δεν έχει capital controls. Τα πρωτογενή πλεονάσματα που υπέγραψε αλυσσοδένουν τη χώρα έως το 2060. Η δημόσια περιουσία παραδόθηκε άνευ όρων σε μη ομιλούντες την ελληνικήν για 99 συναπτά έτη κλπ. Αν επιχειρούσε να περάσει τέτοια μέτρα μια κυβέρνηση της ΝΔ θα είχε πέσει την επόμενη μέρα!

Και βέβαια μια «κανονική ευρωπαϊκή χώρα» μπορεί να  δανείζεται από τις αγορές. Η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε μετά την «έξοδο» από τα μνημόνια, ούτε καν μετά την λύση για το χρέος που έδωσε μια βραχυπρόθεσμη ανάσα και όχι μακροχρόνια που αποτελεί το διαβατήριο για την επιστροφή στην κανονικότητα. Τα επιτόκια παραμένουν υψηλά και απαγορευτικά. Όσο για το «μαξιλάρι» καλώς υπάρχει ως δικλείδα ασφαλείας αλλά στην πρώτη κίνηση της κυβέρνησης να το αγγίξει, οι αγορές θα αγριέψουν. Και οι δικές τους συμπληγάδες δεν ανοιγοκλείνουν υπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες. Είναι αυστηρές και ανελέητες.

Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλημμα που έχει να κάνει με την πολιτική του αντοχή μετά την ήττα που διαφαίνεται να τον περιμένει τουλάχιστον μέχρι στιγμής μέσα από τις δημοσκοπήσεις και την κοινωνία. Θα επιχειρήσει να κρατηθεί στο δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας με την οποία έχει ένα αμοιβαίο φλερτ ή θα ξανασυναντήσει τον κακό του εαυτό της ακατάσχετης παροχολογίας με την οποία είχε πάρει διαζύγιο από την πραγματικότητα; 

Ας μην ξαναπαίξει τη χώρα στα ζάρια ο κ.Τσίπρας. Κι ας δείξει και από το βήμα της ΔΕΘ ότι δεν έχει «αυταπάτες» τις οποίες τόσο ακριβά πλήρωσε η Ελλάδα. Ο Ισπανοαμερικανός φιλόσοφος Τζορτζ Σανταγιάνα είχε γράψει ότι «όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει». Ας μην επιφυλάξει ο κύριος Τσίπρας ένα νέο εφιαλτικό σενάριο στους Ελληνες. Αρκετά τιμωρήθηκαν. Η ιστορία δεν θα του δείξει καμία επιείκεια.