current views are: 1

12 Φεβρουαρίου 2013
Δημοσίευση05:45

Ο Αλέξης Τσίπρας στρίβει προς το «μεσαίο χώρο»

Σε ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ευκολότερος τρόπος να πεις ορισμένα πράγματα είναι μέσα σε έναν ορυμαγδό φραστικών υπερβολών και οξύτατων επιθέσεων στον πολιτικό αντίπαλο, δημιουργώντας έτσι ακόμα και στους καχύποπτους, απορία για τα κίνητρα σου.

Δημοσίευση 05:45’
αρθρο-newpost

Σε ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ευκολότερος τρόπος να πεις ορισμένα πράγματα είναι μέσα σε έναν ορυμαγδό φραστικών υπερβολών και οξύτατων επιθέσεων στον πολιτικό αντίπαλο, δημιουργώντας έτσι ακόμα και στους καχύποπτους, απορία για τα κίνητρα σου.

Σε ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ευκολότερος τρόπος να πεις ορισμένα πράγματα είναι μέσα σε έναν ορυμαγδό φραστικών υπερβολών και οξύτατων επιθέσεων στον πολιτικό αντίπαλο, δημιουργώντας έτσι ακόμα και στους καχύποπτους, απορία για τα κίνητρα σου.
Τέτοιου τύπου ήταν η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο Ακροπόλ, χθες το απόγευμα για την αριστερή απάντηση στη στρατηγική της έντασης.

Και τι δεν είπε…

Έβαλε κυβέρνηση, Χρυσή Αυγή, παρακρατικούς μηχανισμούς της αστυνομίας και ΜΜΕ σε ένα τσουβάλι, τα έβαλε με όλους, είπε ότι η Δημοκρατία απειλείται και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη εγγύηση για τους δημοκρατικούς θεσμούς με μια επιθετικότητα και μια οξύτητα που καιρό είχαμε να ακούσουμε, ακόμα και από τα δικά του χείλη. 

Το δια ταύτα όμως; Η απάντηση στο κλασσικό λενινιστικό ερώτημα, «τι κάνουμε»;.ή όπως το διατύπωσε ο ίδιος, «ποια πρέπει να είναι στάση μας σταθμίζοντας και τις ιστορικές εμπειρίες της στρατηγικής της έντασης;».

Εδώ ξεκινάει το ζουμί. Γιατί ο κ. Τσίπρας είπε, ότι «η σημερινή συγκυρία έχει πολλές ιδιαιτερότητες» και εξήγησε ότι «η σημερινή οικονομική κρίση και η έκταση της κοινωνικής καταστροφής που έχουν επιφέρει οι κυβερνητικές μνημονιακές πολιτικές, έχουν αποδομήσει την κοινωνική συμμαχία της μεσαίας τάξης». Γιατί αυτό έχει σημασία;

Γιατί όπως είπε ο κ. Τσίπρας, επικαλούμενος κυρίως το ιταλικό παράδειγμα, είναι ότι «η στρατηγική της έντασης, όποτε χρησιμοποιήθηκε, αποσκοπούσε να χρεώσει στην Αριστερά τις προβοκάτσιες της βίας και να δημιουργήσει συμμαχίες της με τα μεσοαστικά και μικροαστικά στρώματα: «Ένας ευρύς κοινωνικός «μεσαίος χώρος», θεωρείτο ότι με την τακτική αυτή θα αποκόπτονταν από την αριστερά, φράζοντάς της το δρόμο προς μια πολιτική ανατροπή». 

Επειδή όμως, όπως υποστήριξε, τα στρώματα αυτά βρίσκονται σε τεράστια απαξίωση, «δεν είναι καθόλου αυτονόητο το γεγονός ότι ένας μεσαίος κοινωνικά και ταξικά χώρος, θα συμβάλλει αποτροπή μιας αριστερής κυβέρνησης».

Όλο το ζουμί της ομιλίας Τσίπρα ήταν η αμέσως επόμενη φράση που παραπέμπει σε επέκταση και συμμαχίες με το μεσαίο χώρο: 

«Ο δρόμος για ένα πλατύ μέτωπο κοινωνικών συμμαχιών είναι σήμερα ανοικτός, πολύ περισσότερο για εμάς παρά για τους αντιπάλους μας». Ο Τσίπρας, ότι και αν λένε οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, που οραματίζονται επαναστατική κυβέρνηση, θέλει το άνοιγμα στα μεσοστρώματα, δηλαδή στο μεσαίο χώρο, γιατί τον χρειάζεται για να σχηματίσει κυβέρνηση.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό θα δρομολογηθεί τους επόμενους μήνες και στο πλαίσιο αυτό τίποτε δεν είναι τυχαίο, ούτε το ότι ο Δ. Παπαδημούλης ζήτησε να προβλεφθεί ρήτρα διαγραφών στο νέο ΣΥΡΙΖΑ. Ο μεσαίος χώρος άλλωστε, δεν τρελαίνεται για τις απολύτως μειοψηφικές απόψεις που προβάλλουν κάποια στελέχη του κόμματος…       

Θέμης Δαγκλής 


σχετικα αρθρα