«Η Νυχτερίδα» στο Θέατρο Ολύμπια

Σε ρυθμούς καθημερινότητας επιστρέφει, μετά τις γιορτές του Πάσχα, η Εθνική Λυρική Σκηνή, με τη συνέχεια των παραστάσεων της «Νυχτερίδας» του Γιόχαν Στράους.

Η ανατρεπτική σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη μεταφέρει τη δράση της οπερέτας από τη Βιέννη της δεκαετίας του 1870, στην Αθήνα της δεκαετίας του 1960. Για την ακρίβεια, στο βράδυ της 20ης Απριλίου, πριν το πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Το… ταξίδι στον χωροχρόνο, όμως, δεν περιορίζεται στη σκηνή του θεάτρου «Ολύμπια».

Αν επισκεφθεί κανείς τα παρασκήνια, μεταφέρεται αμέσως στη δεκαετία του ’60: ρούχα και αξεσουάρ του κάθε ρόλου (από τον πρωταγωνιστικό, μέχρι τον ρόλο του βοηθητικού ηθοποιού), που φέρνουν άρωμα από παλιό ελληνικό κινηματογράφο, είναι τοποθετημένα με επιμέλεια στα καμαρίνια από τις ενδύτριες, οι οποίες είναι στο πόδι ήδη από τις 5 μ.μ., παρόλο που η παράσταση ξεκινά στις 8 μ.μ.

Προχωρώντας προς τον χώρο του μακιγιάζ, η δεκαετία του ’60 παίρνει πλέον «σάρκα και οστά», καθώς αρκετοί από τους τραγουδιστές, ηθοποιούς και χορευτές έχουν ντυθεί, έχουν βαφτεί, έχουν φορέσει την περούκα τους και γεμίζουν τον διάδρομο με γέλια, χαμόγελα και κάθε είδους συζητήσεις. Αντίθετα με το έντονο πέρα-δώθε του διαδρόμου, στο καμαράκι του μακιγιάζ επικρατεί ηρεμία. Κυρίως γιατί το βάψιμο προϋποθέτει ακινησία από την πλευρά εκείνου που βάφεται και απαλές και λεπτομερείς κινήσεις από την πλευρά εκείνου που βάφει. Την προσοχή τραβάει η διαδικασία που γίνεται για να ετοιμαστεί ο πρίγκιπας Ορλόφσκι (πρέσβης της ΕΣΣΔ, εν προκειμένω). Ο ρόλος μπορεί να είναι ανδρικός, αλλά ερμηνεύεται από γυναίκα, καθώς κατατάσσεται στους «ρόλους παντελονιού» (trouser role) των mezzo-soprano. Έτσι, η σολίστ που ερμηνεύει τον εν λόγω ρόλο, περνά 45 λεπτά στο μακιγιάζ: πέρα από το βάψιμο του προσώπου και το πιάσιμο των μαλλιών, εφαρμόζεται στο κεφάλι, με ειδική κόλλα, ένα είδος… φαλάκρας, πάνω στο οποίο μπαίνει η περούκα με τα μαλλιά του πρίγκιπα-πρέσβη.

Καθώς η ώρα περνάει και πλησιάζει το χτύπημα του τρίτου κουδουνιού, που θα σημάνει το άνοιγμα της αυλαίας, στους τέσσερις ορόφους των παρασκηνίων οι προετοιμασίες είναι πια στο τελικό στάδιο: στον 4ο όροφο, οι χορευτές δοκιμάζουν κάποιες από τις κινήσεις της χορογραφίας τους ή κάνουν διατάσεις. Στον 3ο, κάποιοι χορωδοί συζητούν, άλλοι φωτογραφίζονται όντας πια βαμμένοι και ντυμένοι και άλλοι κοιτούν τις παρτιτούρες τους για μια τελευταία επανάληψη. Στον πρώτο και τον δεύτερο όροφο, ακούγονται… φωνές: οι μονωδοί κάνουν ζέσταμα, ο καθένας ξεχωριστά στο καμαρίνι του, ενώ ακούγονται από τα ηχεία των παρασκηνίων και οι μουσικοί που έχουν μπει στο πιτ της ορχήστρας και κουρδίζουν τα όργανά τους. Προς τη σκηνή, έξω από το καμαρίνι του μαέστρου, γίνονται οι τελευταίες συνεννοήσεις με τους μονωδούς για ορισμένα μουσικά σημεία.

Δίπλα από την είσοδο της σκηνής, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί και είναι σε ετοιμότητα για να κάνει παρατηρήσεις αν χρειαστεί, κατά τη διάρκεια της παράστασης, σαν προπονητής ομάδας μπάσκετ ή ποδοσφαίρου. Μπροστά του, οι συντονιστές της παράστασης: οι οδηγοί σκηνής κάνουν τις τελευταίες συνεννοήσεις με τους τεχνικούς στα φώτα μέσω ενδοεπικοινωνίας, δίνουν το σήμα για να ακουστεί το τελευταίο κουδούνι, καλούν τους χορευτές που θα χορέψουν στην εισαγωγή να κατέβουν στη σκηνή και παίρνουν θέση μπροστά από τα δύο μόνιτορ που τους επιτρέπουν να βλέπουν τη σκηνή πανοραμικά στο ένα και τον μαέστρο στο δεύτερο.

Η παράσταση είναι έτοιμη να αρχίσει και η βόλτα στα καμαρίνια πρέπει να τελειώσει. Συνοδεία στην έξοδο προς τον εξώστη, τα… παραμιλητά των πρωταγωνιστών, που επαναλαμβάνουν την πρόζα τους. Τα φώτα της πλατείας σβήνουν. Μπαίνει ο μαέστρος και η ορχήστρα ξεκινά να παίζει την περίφημη εισαγωγή του έργου. Η «Νυχτερίδα» (ξανα)αρχίζει…
 
*Η «Νυχτερίδα» θα «πετάει» στο θέατρο «Ολύμπια», από αύριο 23/4 και για πέντε ακόμα παραστάσεις, στις 24 και 25 Απριλίου και 4, 7 και 14 Μαΐου.

• θέατρο Ολυμπία