current views are: 1

2 Απριλίου 2015
Δημοσίευση17:47

DW: Η Ελλάδα να πουλήσει χρυσαφικά για να πληρώσει το ΔΝΤ, όπως έκανε η Κορέα

«Μπορεί η Ελλάδα να ακολουθήσει το μοντέλο της Κορέας;», αναρωτιέται άρθρο της Deutsche Welle θυμίζοντας την παροχή κοσμημάτων στο κράτος για την αποπληρωμή του χρέους στο ΔΝΤ.

Δημοσίευση 17:47’
αρθρο-newpost

«Μπορεί η Ελλάδα να ακολουθήσει το μοντέλο της Κορέας;», αναρωτιέται άρθρο της Deutsche Welle θυμίζοντας την παροχή κοσμημάτων στο κράτος για την αποπληρωμή του χρέους στο ΔΝΤ.

«Μπορεί η Ελλάδα να ακολουθήσει το μοντέλο της Κορέας;», αναρωτιέται άρθρο της Deutsche Welle θυμίζοντας την παροχή κοσμημάτων στο κράτος για την αποπληρωμή του χρέους στο ΔΝΤ.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα της DW το 1997, στον απόηχο της ασιατικής κρίσης, οι Κορεάτες δώρισαν χρυσά κοσμήματα αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ στο κράτος για να καταφέρει να πληρώσει το Ταμείο. «Για τους λαούς των περισσότερων χωρών, μια τέτοια κίνηση θα ακουγόταν παράλογη. Κι όμως, οι Κορεάτες το έπραξαν» σημειώνεται.

«Πριν φτάσουν στο σημείο να εκποιήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα και χρυσαφικά, προηγήθηκε η ξαφνική “βουτιά” του εθνικού νομίσματος. Το 1997 το ΔΝΤ, κάτω από την επιρροή των ΗΠΑ, άναψε το “πράσινο” φως για την εκταμίευση του αστρονομικού ποσού των 53,8 δισ. δολαρίων προς τη χώρα που, βέβαια, συνοδευόταν από αυστηρούς όρους όπως: αύξηση επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν εμφανές: το ποσοστό της ανεργίας τριπλασιάστηκε αμέσως.

Τον Ιανουάριο του επόμενου έτους η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν τα χρυσαφικά τους στο κράτος έτσι ώστε να βρει χρήματα για να αποπληρώσει το ΔΝΤ. Η απάντηση των πολιτών ήταν άμεση: σε ειδικά σημεία συλλογής χιλιάδες κόσμου έδιναν τα οικογενειακά κειμήλιά τους, τις βέρες τους, οτιδήποτε χρυσό αντικείμενο είχαν στην κατοχή τους. Ακόμη και χρυσά μετάλλια και τρόπαια. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: Μέσα σε λίγους μήνες συγκεντρώθηκαν περίπου 227 τόνοι χρυσού που υπολογίστηκαν στα τρία δισεκατομμύρια δολάρια.

Με βάση το παράδειγμα αυτό, η DW διερωτάται αν θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για την Ελλάδα. 

Ο οικονομολόγος Ρολφ Λάνγκχαμερ του Κiel Institute αναφέρει ότι «τα φαινόμενα δεν είναι ομοειδή. Το τρέχον πρόβλημα της Ελλάδας, σε αντίθεση με την Κορέα του 1997, δεν περιλαμβάνει έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων». 

Η κεντρική ιδέα είναι πολύ σωστή, σύμφωνα με τον ίδιο. «Χρειάζεται να μεταφερθούν κεφάλαια από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος, έτσι ώστε το κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του» τονίζει και προσθέτει ότι αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. «Ο καλύτερος τρόπος είναι η φυσιολογική οδός, κυρίως μέσω της πληρωμής φόρων» λέει, ενώ στη συνέχεια συμπληρώνει ότι ένα άλλο ενδεχόμενο θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να συλλέξει χρήματα από αυτούς του πολίτες της που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις με την πώληση ομολόγων σε αυτούς. 

Ωστόσο υπάρχει μία προϋπόθεση ώστε μία κυβέρνηση να είναι σε θέση να πωλήσει ομόλογα στους πολίτες της: Εμπιστοσύνη στο κράτος. «Αμφιβάλλω αν οι Έλληνες πολίτες έχουν αυτό το επίπεδο εμπιστοσύνης. Εάν το είχαν, θα πλήρωσαν τους φόρους τους και δεν θα έστελναν τόσα πολλά χρήματα στο εξωτερικό κάθε μέρα» τονίζει. 

Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στην Ελλάδα είναι μία «εθνική πρόκληση»,σύμφωνα με τον ίδιο, αφού η χώρα υποφέρει από ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των πολιτών και του κράτους. «Πολλοί άνθρωποι ζουν από το κράτος, αλλά είναι απρόθυμοι να παράσχουν στο κράτος του πόρους που χρειάζεται προκειμένου να λειτουργήσει. Αυτό είναι χρόνιο πρόβλημα στην Ελλάδα» λέει. 

Η κορεάτισσα ακαδημαϊκός Δρ. Σουνγκ, δεν το θεωρεί απίθανο οι Έλληνες να κάνουν θυσία για το κοινό τους σκοπό. «Εάν όλες οι γενιές και οι τάξεις που ζουν στην Ελλάδα σήμερα ήταν διατεθειμένοι να ενώσουν τις προσπάθειές τους για να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, θα μπορούσαν να το κάνουν, χωρίς εξωτερικό βοήθεια» σημειώνει.


σχετικα αρθρα