Ο Τσίπρας θα βρεθεί μόνος του απέναντι στην Ιστορία

Οι δημοσκοπήσεις δυστυχώς από εργαλεία αποτύπωσης έγιναν εργαλεία χειραγώγησης. 

Εδώ και χρόνια οι Έλληνες «βομβαρδίζονται» από δημοσκοπήσεις που προβάλλονται από τα πάσης φύσεως μέσα μαζικής ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά. Πρωταρχικώς στόχος είναι η ποσοτική εκμετάλλευση της διαφοράς των κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία αλλά και αυτή των «καταλληλότερων» πρωθυπουργών. 

Οι δημοσκοπήσεις αποτελούν ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για τη μελέτη της κοινής γνώμης και μπορούν να λειτουργήσουν ως «γυάλινη σφαίρα» για τα μελλούμενα. 

Τα κομματικά και κυβερνητικά επιτελεία τα δίνουν όλα για τα ποσοτικά αποτελέσματα, με συνήθως διχαστικά διλλήματα για να μπορούν να εκβιάζουν την «ποσότητα» που συμφωνεί μαζί τους αλλά κυρίως που διαφωνεί με τον αντίπαλο. Αγνοούν και δεν αντιλαμβάνονται  την ευρύτητα των πολιτών που απευθύνονται.    

Η κρίση προκάλεσε μια βίαιη αναδιάρθρωση στο σύστημα των πολιτικών δυνάμεων, όπου εκπροσωπούνται από τα κόμματα προκαλώντας βαθιές αλλαγές στα ακροατήρια τους που οδήγησαν στην ανατροπή και του ποσοτικού στοιχείου. Το ποσοτικό άλμα του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στην εξουσία δεν έγινε χωρίς την ποιοτική αναδιάταξη της κοινωνίας απέναντι στο πολιτικό σύστημα. 

Για να καταφέρει να σκαρφαλώσει ο  ΣΥΡΙΖΑ στην κορυφή προηγήθηκαν άλλα ποιοτικά δεδομένα: 

• Η διαχρονική απαξίωση του δικομματικού συστήματος που γαντζώθηκε διαμοιράζοντας ως «λάφυρο» εξουσίας τον δημόσιο πλούτο.     
• Μετά τη χρεοκοπία το πολιτικό σύστημα εκτός ότι δεν είχε «λάφυρο», έστειλε και τον λογαριασμό στους ψηφοφόρους του.  
• Η πλειοψηφία των πολιτών παρά την υπομονή και τις θυσίες που έκανε, η οικονομική του κατάσταση όχι μόνο χειροτέρευσε αλλά έγινε δραματική παρά τις υποσχέσεις.
• Αυξήθηκε παράλληλα το συναίσθημα της «οργής» και ο «φόβος» παρά το κλίμα που καλλιεργούσαν οι κυβερνήσεις σωτηρίας.  Η “ντροπή” των πολιτών για την κατάσταση που βρέθηκαν να μην μπορούν να εξυπηρετήσουν βασικές ανάγκες των οικογενειών τους έγινε μίσος προς τον δικομματισμό.    

Η «πρόθεση ψήφου» δεν είναι το κρισιμότερο ζήτημα για το κυβερνών κόμμα  το πιο σημαντικό είναι η διατήρηση της υπεροχής στα «ποιοτικά στοιχεία».  

Η κυβέρνηση με την τακτική της δημιουργεί πρωτοφανή ρευστότητα και σε άλλα πεδία εκτός από την οικονομία που, όμως , δεν είχε προετοιμάσει τους ψηφοφόρους που την στήριξαν. Εξωτερική πολιτική, ασφάλεια, μετανάστευση και παιδεία.   

Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζουν στο Μαξίμου είναι ότι πριν από την ανατροπή των πολιτικών δεδομένων δημιουργούνται συνθήκες αμφισβήτησης και φθοράς της κυβερνητικής παράταξης. Αυτό ονομάζεται όπως λένε οι επικοινωνιολόγοι το «σύνδρομο της συσσώρευσης» δεδομένων. Οι αστοχίες σε περιφερειακές πολιτικές( καταλήψεις-θέμα Ξηρού) αθροιζόμενες επιβαρύνουν την εικόνα της κυβέρνησης.  

Μην ξεχνάμε ότι από μόνος του ένας φόρος, ο ΕΝΦΙΑ, προκάλεσε ακαριαία και μη αναστρέψιμη φθορά στην κυβέρνηση Σαμαρά. Οι ψηφοφόροι, έστω και δυσφορούντες, θα συνεχίσουν να δείχνουν ανοχή, με δεδομένη τη διεθνή οικονομική κρίση. Όμως οι ψηφοφόροι βρίσκονταν πλέον στα όρια της ανοχής τους, όπως έδειξε η πολύ ενδιαφέρουσα δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που παρουσίασε στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΪ η Σία Κοσιώνη. 

Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να διαβάσει τα ποιοτικά στοιχεία αυτής της δημοσκόπησης καθώς αποτελούν την πρώτη ηχηρή προειδοποίηση. Η κυβέρνηση παίρνει κάτω από τη βάση στη βαθμολόγηση των  πολιτών σε πολλά πολιτικά μέτωπα, ενώ την ίδια στιγμή η στήριξη για τη διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης έναντι των εταίρων συνεχίζει να μειώνεται. 

Σε πρώτο πλάνο βρέθηκαν τις τελευταίες μέρες  οι τομείς της Μετανάστευσης και της Εγκληματικότητας και Ασφάλειας, όπου οι πολίτες βαθμολογούν την κυβέρνηση με 3 και 3,7 στα 10, αντίστοιχα. Μάλιστα, ο βαθμός που απέσπασε τις περισσότερες απαντήσεις και στις δυο περιπτώσεις ήταν το μηδέν.

Όμως τα μαντάτα δεν είναι καλά και  σε Οικονομία, Δημόσια Διοίκηση, Υγεία, και Παιδεία οι επιδόσεις της κυβέρνησης κυμαίνονται μεταξύ του 4,2 και του 4,6. 

Το χειρότερο για την κυβέρνηση είναι ότι στην κρισιμότερη φάση, η εικόνα της πορεία  που έχουν οι πολίτες για τη διαπραγματευτική στρατηγική της, αλλάζει.  Για πρώτη φορά μετά τις εκλογές δεν απολαμβάνει την υποστήριξη της καθαρής πλειοψηφίας. 

Συγκεκριμένα, το 45,5% των ψηφοφόρων εκτιμά πως η στρατηγική της Αθήνας είναι «σωστή», από 72% στις αρχές Φεβρουαρίου. Στον αντίποδα, το 39,5% κρίνει πως η ελληνική στρατηγική είναι λάθος, με την «ψαλίδα» να έχει μειωθεί σημαντικά, καθώς ανερχόταν σε 28 μονάδες στα τέλη Μαρτίου. 

Παράλληλα το χαμόγελο και η ελπίδα των πρώτων ημερών γίνεται φόβος. Σταθερά ανοδική πορεία καταγράφει ο αριθμός των πολιτών που αισθάνονται φόβο με την προοπτική εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Το ποσοστό που απαντά πως αισθάνεται φόβο από το ενδεχόμενο Grexit ανέρχεται σε 56%, από 35,5% που ήταν στις αρχές του Φεβρουαρίου. 

Τις πρώτες κινήσεις που έδειχναν σχεδιασμό και εμπιστοσύνη διαδέχθηκε η απόφαση της κυβέρνησης να δεσμεύσει τα διαθέσιμα των ΟΤΑ δίνοντας σήμα αδιεξόδου και ανασφάλειας.

Το θέμα του Σάββα Ξηρού προκαλεί συνθήκες ρήξης με παραδοσιακούς συμμάχους της χώρας όπως οι ΗΠΑ, οι οποίες παρασκηνιακά στο θέμα της οικονομικής κρίσης κινήθηκαν υπέρ των ελληνικών θέσεων. Παράλληλα ο χειρισμός της υπόθεσης Ξηρού αποξενώνει σημαντική μερίδα των μετριοπαθών ψηφοφόρων που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύοντας σε μια κυβέρνηση σωτηρίας και όχι σε μια κυβέρνηση που θα υποκύψει σε εσωκομματικές ιδεοληψίες σχετικά με τη γεωπολιτική θέση και τις συμμαχίες της χώρας.      

Το μεταναστευτικό, όχι ως ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά με το μπαράζ δηλώσεων κυβερνητικών στελεχών που απευθύνονται στο 4% του ΣΥΡΙΖΑ του 2009 και όχι στους ψηφοφόρους που τον ακολούθησαν από το 2012 μέχρι σήμερα, προκάλεσαν σοβαρό πλήγμα.

Αυτή συσσώρευση προβλημάτων αλλά και το «σύνδρομο» κάποιων να αποδείξουν την «αριστεροσύνη» τους σε θέματα που δεν έχουν τη λαϊκή εντολή δημιουργούν ένα εκρηκτικό κλίμα στην κυβέρνηση.  

Το δυνατό όπλο παραμένει η προσωπική απήχηση-αν και μειωμένη- του πρωθυπουργού. Σχεδόν το 60% κρίνει θετική ή πολύ θετικά την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα, ο οποίος παραμένει και ο μακράν δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός (55% θετική γνώμη).  

Σε τελική ανάλυση, την πορεία μιας χώρας την καθορίζουν οι κρίσιμες αποφάσεις του ηγέτη. Η ιστορία δεν θα γράψει για τον Διαμαντόπουλό ή τον Λεωτσάκο και τη Χριστοδουλοπούλου αλλά για τον Αλέξη Τσίπρα και την ικανότητα του να οδηγήσει τη χώρα σε ασφαλές λιμάνι ή στα βράχια.  

Το μήνυμα παραδόθηκε, η απόφαση ανήκει πλέον στον κ. Τσίπρα, η οποία όμως πρέπει να απαλλάσσεται έγκαιρα από φορτία ατομικών και μικροκομματικών συμπεριφορών. 

Άλλωστε απέναντι στην ιστορία θα βρεθεί μόνος του…

• Αλέξης Τσίπρας
• δημοσκόπηση