Θα βάλει γραβάτα;

Καταλαβαίνω το πρόβλημα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Κατανοώ την ατζέντα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Τέλος πάντων αντιλαμβάνομαι την αγωνία των αντιμνημονιακών δυνάμεων εντός και πέριξ της κυβέρνησης. Αλλά όλα αυτά νομίζω ότι δεν έχουν πλέον καμία σημασία μπροστά στην πραγματικότητα την οποία πεισματικά όλοι αυτοί ενώ βλέπουν αρνούνται να την αντικρύσουν. Κυρίως δε να την αντιμετωπίσουν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.  

Από την άλλη ο Αλέξης Τσίπρας, βλέποντας και αντικρίζοντας την κατάσταση ως έχει και όχι όπως θα επιθυμούσε, οφείλει να αναζητήσει λύση σ’ ένα πρόβλημα που βρήκε, αλλά με τη στάση του δημιούργησε τη ψευδαίσθηση σε όσους τον ψήφισαν, ότι ήταν απλό και ως εκ τούτου θα λυνόταν με πολιτικές πρωτοβουλίες που δεν φρόντισαν να αναλάβουν οι προηγούμενοι. Ο πρωθυπουργός αυτοπαγιδεύθηκε στο δικό του αφήγημα με παρόμοιο τρόπο που είχε παγιδευτεί και ο Αντώνης Σαμαράς. 

Με τον ίδιο τρόπο που αυτοπαγιδεύονται όλοι οι κατά καιρούς ένοικοι στο Μέγαρο Μαξίμου. Κάνουν αντιπολίτευση παραβλέποντας ότι κάποια στιγμή η κοινή γνώμη θα τους καλέσει να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους και να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους. Εν ολίγοις να λύσουν το πρόβλημα που δεν μπόρεσαν να λύσουν οι προηγούμενοι. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να δώσει λύση σε δύο επίπεδα. Το ένα είναι το κομματικό και το άλλο το εθνικό. Το πρώτο δεν με αφορά και πιστεύω ότι δεν ενδιαφέρει και την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων.  

Όσο για το δεύτερο εκτιμώ ότι έχει περισσότερες πιθανότητες μια και ο κόσμος-επιεικής όπως πάντα με τους ηγέτες του- είναι πεπεισμένος ότι πίσω από μια “συμφωνία” υπάρχει πάντα το γνωστό απόφθεγμα του Πλαύτου: “Δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον”.

Σε κάθε περίπτωση ο πρωθυπουργός θα κριθεί στον παρόντα χρόνο από τις αποφάσεις του και όχι από τις τύψεις του. Άλλωστε έχει πλήρως αντιληφθεί πως όποια απόφαση λάβει, πέραν των άλλων, θα σηματοδοτήσει το δικό του πολιτικό μέλλον.       

• Αλέξης Τσίπρας
• Ζωή Κωνσταντοπούλου
• Παναγιώτης Λαφαζάνης