Ο πραγματικός στόχος του Ερντογάν είναι οι Κούρδοι και όχι το Ισλαμικό Κράτος

Η κυβέρνηση της Τουρκίας, τις δύο τελευταίες εβδομάδες, κήρυξε τον δικό της «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας». Στην επαύριο του αιματηρού κύκλου βίας που κορυφώθηκε με το μακελειό στην πόλη Σορούτς, όπου σκοτώθηκαν 32 άτομα, οι ένοπλες δυνάμεις εξαπέλυσαν αεροπορικές επιδρομές τόσο στόχων του Ισλαμικού Κράτους σε Συρία και Ιράκ, όσο όμως και των κούρδων ανταρτών του PKK.

Η περίοδος έντασης που περνάει η χώρα αποδεικνύεται μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την κυβέρνηση στην Άγκυρα να εφαρμόσει στην πράξει τη δική της «θεωρία των δύο άκρων»:

Καταδικάζουμε και συνεπακόλουθα «τσακίζουμε» τη βία απ όπου και εάν προέρχεται. Τόσο από τους τζιχαντιστές (αυτός ήταν θεωρητικά ο λόγος που κινήθηκαν οι ένοπλες δυνάμεις), όσο και από τους Κούρδους. Μόνο που η εν λόγω αντίληψη «μπάζει» από παντού.

Ισλαμικό Κράτος: Τα «χάδια» της Άγκυρας και η αργοπορημένη αντίδραση

Μέχρι πρότινος, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και οι μυστικές υπηρεσίες όχι μόνο έκαναν τα στραβά μάτια στους μαχητές που περνούσαν από τη χώρα για να ενταχθούν στις ακραίες ισλαμικές οργανώσεις που μαχόταν στη Συρία (Ισλαμικό Κράτος – Μέτωπο αλ Νούσρα), αλλά τους διευκόλυναν κιόλας με τρόπο σχεδόν εξόφθαλμο.  

Ταυτόχρονα, από τις πρώτες φάσεις του εμφυλίου η Άγκυρα πρωτοστάτησε στον εξοπλισμό των πάσης φύσεως αντάρτικων ομάδων χωρίς καμία διάκριση, παίζοντας καίριο ρόλο στη μετατροπή της σύγκρουσης σε θρησκευτική και στη γιγάντωση του Ισλαμικού Κράτους σε Συρία και Ιράκ, με όλα τα συνεπακόλουθα που έφερε για την περιοχή και τους πληθυσμούς της αυτή η εξέλιξη.

Επί μήνες, ο στρατός που συγκεντρώθηκε στα σύνορα με τη Συρία παρατηρούσε ατάραχος το μακελειό στην κουρδική πόλη Κομπανί, την οποία πολιορκούσαν με λύσσα οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, δίχως να κάνει το οτιδήποτε.

Παρότι το ΙΚ μετατράπηκε σταδιακά σε έναν πανίσχυρο αντάρτικο στρατό ελέγχοντας μεγάλες περιοχές σε Συρία και Ιράκ και αψηφώντας τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς, η τουρκική κυβέρνηση αρνήθηκε να παρέμβει βάζοντας ως απαράβατο όρο την ανατροπή του καθεστώτος της Δαμασκού, του Μπασάρ αλ Άσαντ δηλαδή.

Δεδομένων των συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή και της ισχύος των τζιχαντιστών, η πρόσφατη ανάληψη δράσης της Άγκυρας εναντίον τους δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν παρά ως ένα ημίμετρο. 

Ο πραγματικός εχθρός του Ερντογάν…

Η  εν λόγω κίνηση θα πρέπει να εξεταστεί σε συνάρτηση με ένα μείζον εσωτερικό ζήτημα που αντιμετωπίζει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, το οποίο κινδυνεύει να «τινάξει» την κυριαρχία του στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας: Και αυτό είναι το κουρδικό, το οποίο αναζωπυρώθηκε για τα καλά μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών.

Για πρώτη φορά έπειτα από αρκετά χρόνια το κυβερνών ισλαμοσυντηρητικό κόμμα όχι μόνο έχασε την αυτοδυναμία, αλλά μπήκε στην άβολη θέση του να προχωρήσει σε συμβιβασμούς ώστε να μπορέσει να κυβερνήσει με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς που εισήλθαν στην τουρκική εθνοσυνέλευση. Μεγάλος κερδισμένος της αναμέτρησης και συνάμα ρυθμιστής της ήταν το φιλοκουρδικό, αριστερό, Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών (HDP) το οποίο μπήκε δυναμικά στην πολιτική σκηνή της χώρας συγκεντρώνοντας το 13% των ψήφων. 

Και με τις πρόωρες εκλογές να αχνοφαίνονται (φαντάζει απίθανος ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας καθώς τα άλλα δύο κόμματα, το κεμαλικό και το εθνικιστικό δεν το συζητούν καν), η στρατηγική της έντασης φαντάζει μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε να πολωθεί σε τέτοιο βαθμό πολιτικά η Τουρκία, ώστε οι ψηφοφόροι να στραφούν εκ νέου προς το AKP.

Παράλληλα λοιπόν με τις επιθετικές ενέργειες κατά του Ισλαμικού Κράτους, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις άρχισαν εκ νέου τις επιδρομές στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο βόρειο Ιράκ κατά του PKK (Κουρδικού Εργατικού Κόμματος), «σπάζοντας» με αυτό τον τρόπο την εκεχειρία και τις ειρηνευτικές συνομιλίες που άρχισαν δειλά το 2012. 

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η εκστρατεία της τουρκικής κυβέρνησης τις τελευταίες ημέρες ώστε να συνδεθεί το φιλοκουρδικό HDP και ο ηγέτης του Σαλαχεντίν Ντερμιτάς με την τρομοκρατία,  για να «κουρευτούν» τα ποσοστά του κατά τις επόμενες εκλογές και ει δυνατόν να μην μπορέσει να μπει στη Βουλή, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για νέα αυτοδυναμία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP).

Την  περασμένη Πέμπτη διατάχθηκε εισαγγελική έρευνα κατά του Ντεμριτάς με τις κατηγορίες της «διατάραξης της δημοσίας τάξης» και της «υποκίνησης σε βία», κατά τις ταραχές του Οκτωβρίου του 2014 όταν και βρισκόταν στο απόγειό της η πολιορκία του Κομπανί, ενώ παρόμοιες έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη και για άλλα στελέχη του HDP. 

Με βάση τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Τουρκία, καθίσταται σαφές πως το Ισλαμικό Κράτος δεν θεωρείται στην πραγματικότητα εχθρός, αλλά  χρησιμοποιείται από τους κυβερνώντες ως ένα προπέτασμα καπνού ώστε να εξαπολύσουν για ακόμη μία φορά συντριπτική επίθεση στον πολύπαθο κουρδικό λαό που τόσα πολλά υπέφερε τις τελευταίες δεκαετίες…

• PKK
• Ιράκ
• Ισλαμικό Κράτος
• Κούρδοι
• Μπασάρ Αλ Άσαντ
• Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
• Συρία
• Τουρκία