Τι φταίει και ξεμείναμε μόνοι με τον ζουρλομανδύα των Μνημονίων

Διανύουμε αισίως τα οκτώ χρόνια τυλιγμένοι οι περισσότεροι με το ζουρλομανδύα των Μνημονίων.

Χώρες που μας είχαν ακολουθήσει λόγω ανάλογων προβλημάτων όπως αυτό του δημοσίου χρέους  βρίσκονται εδώ και πολύ καιρό εκτός Μνημονίων και σε καθεστώς που τους επιτρέπει να ορίζουν μόνοι τις τύχες τους.

Οι δικοί μας κυβερνώντες τα ρίχνουν στις λανθασμένες συνταγές λιτότητας των θεσμών και κυρίως του ΔΝΤ, οι δε θεσμοί στη μη εφαρμογή από εμάς πολλών από τις συμφωνηθείσες «μεταρρυθμίσεις».

Στις περιπτώσεις αυτές η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση. Ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να υποστηρίξει τη μια ή την άλλη εκδοχή. Το ζήτημα είναι ότι η μισή σχεδόν Ελλάδα φτώχυνε και έπεται και ένα κομμάστι της άλλης μισής που ακόμη στέκεται όρθια στα πόδια της.

Αυτό θα επέλθει κυρίως με τη μείωση των συντάξεων άνω των 1.000 ευρώ το μήνα (περίπου 1 εκατ.)που λαμβάνουν σήμερα οι φερόμενοι ως υψηλόμισθοι συνταξιούχοι και οι οικογένειές τους.

Και έτσι πλέον η λιτότητα και τα Μνημόνια πήραν παράταση  για να μας καταδυναστεύουν. Μέχρι το 2021 τουλάχιστον ο κορσές και ο ζουρλομανδύας θα μας ζώνουν ορίζοντας τις τύχες μας. 

Και καμία Ανάσταση θρησκευτική δεν θα μας σώζει. Εκτός αν στην πορεία του χρόνου το αναπάντεχο γίνει πιθανό. Οπως με την ελπίδα που φέρνει η Ανάσταση. Ωστόσο αυτό απαιτεί πολύ δουλειά και αλλαγή νοοτροπίας δεκάδων χρόνων. Πράγμα πολύ δύσκολο. Μάλλον θα ζήσουμε τα δικά μας Πάθη και η Ανάσταση για τους πολλούς θα χρειαστεί χρόνο πολύ και όχι μόνον τρείς ημέρες όπως του Χριστού.

• λιτότητα
• Μνημόνιο
• συντάξεις