Η μεσαία τάξη και οι επιχειρήσεις στο απόσπασμα

Άχαρο -τέτοια ώρα τέτοια λόγια- αλλά αναγκαίο να επισημανθεί το γεγονός ότι η κατάληξη της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης, που απέφερε ένα ακόμα επώδυνο σχέδιο συμφωνίας, δεν οφείλεται μόνο σε τακτικά λάθη και ιδεολογικές φαντασιώσεις. Κατά κύριο λόγο οφείλεται στην αδυναμία της κυβέρνησης να κατανοήσει τη λειτουργία του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος.

Ασφαλώς αυτό είναι ένα ζήτημα που στοιχειώνει την Αριστερά και ως εκ τούτου ο υπογράφων είναι ο τελευταίος που θα επιχειρήσει να αλλάξει μυαλά σε ανθρώπους που συνειδητά έχουν επιλέξει να ζούμε σ’ έναν άλλον κόσμο. Εν προκειμένω, όμως, το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης-που λίγο ακόμα και θα θεωρηθεί επίτευγμα- αφορά πολλούς περισσότερους από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.

Κι αυτό γιατί μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να πήρε τη σωστή απόφαση, κυριολεκτικά μια ανάσα πριν εκπνεύσουν τα χρονικά περιθώρια, αλλά τα μέτρα που τη συνοδεύουν κάθε άλλο παρά δικαιώνουν τη σπουδή που επέδειξε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ζητά εκλογές “καθ’ εκάστη”. Διότι μπορεί να είχε τις καλύτερες προθέσεις, αλλά εκτός από σχέδιο, δεν είχε και την εμπειρία σε διαπραγμάτευση τέτοιου επιπέδου.

Το πλέον σημαντικό, που δεν αφορά μόνο την παρούσα κυβέρνηση αλλά και τις προηγούμενες, είναι ότι η διαπραγμάτευση ακολούθησε την πεπατημένη. Να σώσουμε πάση θυσία τους μισθούς και τις συντάξεις του δημοσίου, να διασφαλίσουμε τα προνόμια του, να διατηρούμε οργανισμούς που δεν παράγουν αλλά δαπανούν και να συνεχίσουμε τις προσλήψεις.

Αναπόφευκτα η συμφωνία δεν θα μπορούσε παρά να είναι αντιαναπτυξιακή. Διότι από τη στιγμή που εμείς δεν μπήκαμε επιθετικά να βάλουμε στο τραπέζι τις ιδιωτικοποιήσεις, το δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών, το συνταξιοδοτικό και το ασφαλιστικό, αλλά δια της προσφιλούς μεθόδου της επιθετικής επαιτείας πήγαμε να ζητήσουμε τα ρέστα, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα.

Προφανώς αν μείνουμε στην Ευρώπη -και δεν το συζητώ ότι εκεί είναι η θέση της Ελλάδας-  θα μείνουμε όπως μας βόλευε δεκαετίες τώρα. Με δανεικά και φόρους. Μόνο που δεν χρειάζονταν πέντε μήνες για να γυρίσουμε πέντε χρόνια πίσω. Ανακουφιστήκαμε, δε λέω, και ορθώς ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε το εθνικό πάνω από το κομματικό συμφέρον. Μακάρι να το αντέξει μέχρι τέλους. Αλλά φοβάμαι ότι τους τιμωρητικούς φόρους δεν τους αντέχει ούτε η μεσαία τάξη ούτε και η ιδιωτική πρωτοβουλία, που όλα αυτά τα χρόνια στήριξαν την οικονομία της χώρας.    

• Αλέξης Τσίπρας
• Ευρώπη
• ΣΥΡΙΖΑ