Τι ακριβώς θέλει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: Σουπερμάρκετ ή μπακάλικο;
Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν σθεναρά το άνοιγμα του κόμματος αλλά και την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα από τη βάση και οι άλλοι από τη λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» που δεν θέλουν πολλές αλλαγές για να μην χαθεί η αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε.
Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν σθεναρά το άνοιγμα του κόμματος αλλά και την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα από τη βάση και οι άλλοι από τη λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» που δεν θέλουν πολλές αλλαγές για να μην χαθεί η αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε.
«Το κλειδί στη ζωή είναι η βούληση και το ελατήριο που τη θέτει σε κίνηση η επιμονή»
Ερνέστο Γκεβάρα
Ο Αλέξης Τσίπρας καθίσταται μετά τις εκλογές του Ιουλίου κεντρικό πρόσωπο της αντιπολίτευσης αλλά και του πολιτικού συστήματος της χώρας. Είναι ξεκάθαρα το ισχυρότερο όπλο του ΣΥΡΙΖΑ που το παρέλαβε στο 4%, το έφερε στην εξουσία και στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσε 31,53%.
Οι αντίπαλοι του ρωτούν: Είναι δυνατόν το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος να ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ που λίγο έλειψε να μας στείλει στον γκρεμό; Ναι, είναι η απάντηση.
Και η διαπίστωση στα κομματικά όργανα του ίδιου του κ. Τσίπρα ήταν ,«δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα που συγκέντρωσε 1,8 εκατ. ψήφους να έχει 30.000 μέλη».
Και όμως, όλα αυτά μαζί συμβαίνουν στους κόλπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ώρα που είναι σε εξέλιξη η μάχη «χαρακωμάτων» για τον τρόπο που θα αλλάξει το κόμμα.
Υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν σθεναρά το άνοιγμα του κόμματος αλλά και την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα από τη βάση και οι άλλοι από τη λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» που δεν θέλουν πολλές αλλαγές για να μην χαθεί η αριστερή ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε.
Μάλιστα σε άρθρο του ο Πάνος Λάμπρου, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και στέλεχος των «53+» ήταν αιχμηρός για το αν ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, «θα χωράει πολλές ταυτότητες, πολλές φυσιογνωμίες, κάτι σαν σούπερ μάρκετ, που διαθέτει τα πάντα…».
Η απάντηση ήρθε, άμεσα, από την άλλη πλευρά, όπως έγραψε το newpost.gr ,«σε όποιον δεν αρέσει το σούπερ μάρκετ να πάει να ανοίξει μπακάλικο. Το δοκίμασαν και άλλοι και πρόκοψαν», δείχνοντας ουσιαστικά την πόρτα της εξόδου σε όσους διαφωνούν. Ήταν μια υπενθύμιση, για την εξαφάνιση από τον πολιτικό χάρτη της ΛΑΕ και της ομάδας των βουλευτών που είχαν αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλλον θα αποτελέσει το βασικό επιχείρημα των στελεχών που συμφωνούν με τη διεύρυνση του κόμματος προς το χώρο του κέντρου.
Όλα αυτά, όμως, δεν μπορούν να διαδραματίζονται χωρίς τον ξενοδόχο και αυτός δεν είναι άλλος από τους σχεδόν δύο εκατομμύρια πολίτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Και σίγουρα όλοι αυτοί δεν προσδιορίζονται ως ριζοσπάστες αριστεροί…
Πολιτική, όπως έλεγε κι ο Φρανσουά Μιτεράν, είναι η διαχείριση των συμβόλων, με αυτόν τον τρόπο, ήθελε να αναδείξει τον ρόλο λέξεων και σημάτων, που συμπυκνώνουν, νοηματοδοτούν και εκφράζουν το ευρύτερο πλαίσιο που προσκαλούν τα κόμματα τους πολίτες για κοινωνικούς αγώνες, συγκρούσεις και συναινέσεις στον δρόμο για τη διεκδίκηση της εξουσίας.
Στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχει μεγάλη αντιπαράθεση δύο πολιτικών «γραμμών» τόσο για το συνέδριο όσο και για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα να παρακολουθεί αλλά να είναι και αποφασισμένος για τις αλλαγές που χρειάζονται.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά το άρθρο στην «Αυγή», του Ευκλείδη Τσακαλώτου που έθεσε τους βασικούς άξονες πολιτικής που, κατά την άποψή του, πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να είναι επιτυχής η διαδικασία του μετασχηματισμού του και του ανοίγματός του σε νέα μέλη, σειρά πήρε ο Πάνος Λάμπρου εκ υπερασπιστών του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ και μέλος των «53+».
Πολύ σωστά ο κ. Λάμπρου γράφει ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί μετά από μια εκλογική αναμέτρηση συζητούν, αναλύουν το εκλογικό αποτέλεσμα, μπαίνουν σε διαδικασία κρίσης και αναστοχασμού…
Τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ τους ρώτησαν; Θα τους ρωτήσουν;
Γιατί προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλος. Δεν είναι το κόμμα πριν την κρίση, πριν αναλάβει την εξουσία και μετά τη διαπραγμάτευση του 2015 που τον οδήγησε στην βίαιη πολιτική ωρίμανση. Οι αυταπάτες τελείωσαν, όπως, παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας και δεν ζούμε σε έναν διπολικό κόσμο αλλά σε παγκοσμιοποιημένο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε εφαρμόζοντας ένα οικονομικό πρόγραμμα που δεν ήταν δικό του;
Αν ήταν ξένο με τις ιδέες του και αν ήταν αποτέλεσμα ενός αδίστακτου εκβιασμού;
Αν η απάντηση είναι, ναι! Τότε πρέπει να αποκηρύξει όλο το οικονομικό του πρόγραμμα χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.
Το επόμενο ερώτημα είναι, το 31,5% που τον ψήφισε γιατί το έκανε;
Γιατί αναπολεί τις μέρες του 2015 που ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την Ευρώπη, τον κόσμο και να ανατρέψει το καπιταλιστικό οικονομικό μοντέλο ή γιατί διαχειρίστηκε τη συνέχεια με ρεαλισμό υπερασπιζόμενο τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει στον βασικό του πυρήνα ως κινηματικό κόμμα;
Θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει αριστερό και ακτιβιστικό κόμμα;
Θα πρέπει να κάνει στροφή στην κεντροαριστερά;
Θα πρέπει να μετεξελιχθεί σε σοσιαλδημοκρατία;
Αλλά, αλήθεια, ποιος θα το αποφασίσει; Μια Κεντρική Επιτροπή που εκπροσωπεί 30.000-40.000 μέλη;
Ότι και να γράψουν, ότι και να πουν όσοι απλώς έχουν μια ταμπέλα τάσης μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ την απάντηση την έχει δώσει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος με την προεκλογική του εκστρατεία τον διέσωσε από την συντριβή.
Συμφωνεί ή διαφωνεί το 4%, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αρχηγικό κόμμα όχι γιατί το αποφάσισε ο Αλέξης Τσίπρας αλλά γιατί τον ψήφισαν 1,8 εκατ. πολίτες.
Αυτοί θα ερωτηθούν;
Ο μόνος τρόπος είναι να προσέλθουν μαζικά και να ψηφίσουν για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί κάποιος αμφισβητεί τον Αλέξη Τσίπρα αλλά για να υπάρξει ώσμωση και συμμετοχή με το κόμμα που ψήφισαν, για να γίνει η λεγόμενη αντιστοίχιση του εκλογικού σώματος με το κόμμα.
Το σοβαρότερο θέμα, όμως, είναι το πολιτικό στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ, να «γειωθεί» με τους ψηφοφόρους του.
Θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς;
Τι σημαίνει αυτό στην κατάρτιση του κυβερνητικού προγράμματος;
Δεν βρισκόμαστε στη εποχή της κρίσης που ο ΣΥΡΙΖΑ καβάλησε το κλίμα και εισέπραξε την οργή του λαού για τις μνημονικές πολιτικές κρύβοντας επιμελώς τις θέσεις του, για το ΝΑΤΟ, τις σχέσεις με ΗΠΑ, την εξωτερική πολιτική, τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους και την οικονομία.
Συνοπτικά, τα ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα εκπέμπουν ποικίλα πολιτικά μηνύματα όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στην ΕΕ. Σχεδόν τα μισά ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα είναι εναντίον της Ε.Ε. Εναντίον της παρούσας κατεύθυνσής της σε οικονομικά, κοινωνικά και εξωτερικά θέματα, ενώ τα άλλα μισά είναι εναντίον και της ίδιας της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ως μιας μορφής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά στην Ευρώπη είναι ετερογενής, ο ΣΥΡΙΖΑ τι ακριβώς θα εκπροσωπεί στην Ελλάδα αν ο πυρήνας του παραμείνει με αυτόν τον πολιτικό προσδιορισμό;
Οι επόμενες εκλογές, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα γίνουν σε συνθήκες κανονικότητας, επομένως οι αποφάσεις για την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κομβικές και θα κρίνουν την επόμενη μέρα του.
Επομένως τι ακριβώς θέλει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: Σουπερμάρκετ ή μπακάλικο;
Η απάντηση είναι απλή, τίποτα από τα δύο. Ένα κανονικό κόμμα με καθαρές θέσεις και χωρίς αυταπάτες που θα εξαϋλωθούν στις μυλόπετρες τις ασκούμενης πολιτικής και διεκδίκησης της εξουσίας.
Θα φανεί στο συνέδριο αν το κλειδί στις εξελίξεις του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η βούληση του Αλέξη Τσίπρα και το ελατήριο οι ψηφοφόροι του, που θα το θέσουν ξανά σε κυβερνητική τροχιά.
ολες οι ειδησεις
- Ο Γιάννης Κότσιρας στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ;
- Ανάλυση POLITICO: «Γι’ αυτούς τους λόγους η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο με τη Ρωσία»
- Η δύναμη της φύσης: 142 λίτρα νερό ανά τετραγωνικό μέτρο χτύπησαν το Ντουμπάι μέσα σε μία μέρα
- UEFA: «Δεν υπάρχει κανένα θετικό δείγμα ντόπινγκ σε ποδοσφαιριστή» – Στην δικαιοσύνη ο Ιωαννίδης για την παραπληροφόρηση
Ακολουθήστε το Newpost.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο Newpost.gr