Joker: Ο θρίαμβος του καπιταλισμού!

Η Warner Bros τρίβει τα χέρια της. Οι εισπράξεις από τον Joker ξεπέρασαν κατά πολύ το ποσό που είχε επενδύσει η εταιρεία στην ταινία. Μα πιο πολύ πανηγυρίζει η «διεθνής» του καπιταλισμού. Ιδού γιατί:
Η ταινία αποδίδει πειστικά μια όψη της πραγματικότητας που οι κοινωνίες της υφηλίου δεν αγνοούν: κυνική εξουσία και αντιλαϊκά μέτρα που ωθούν στο περιθώριο αδύναμες κοινωνικές ομάδες. Δεν θεωρητικολογεί η ταινία. Μιλάει με στοιχεία ( περικοπές στα κονδύλια της υγείας κ.α.).

Ο πρωταγωνιστής πάσχει ψυχικώς παιδιόθεν. Αλλά παρ΄ότι τον δυσκολεύει στην καθημερινότητα η ψυχική του νόσος, ο ίδιος επιθυμεί διακαώς να προσφέρει γέλιο στην κοινωνία. Όταν όμως υποτροπιάζει η κατάσταση (τέρμα τα φάρμακα, τέλος η αρωγή από ειδικούς) και ενώ ανακαλύπτει ποιος είναι ο πατέρας του που ποτέ δεν νοιάστηκε γι αυτόν, βγαίνει στο δρόμο και «θερίζει».

Και η κοινωνία στη σκοτεινή πόλη των μυρίων προβλημάτων πως αντιδρά; Αποδοκιμάζει τη βία και τους φόνους; Φοβάται και κλείνεται στο σπίτι της; Όχι, βέβαια. Αποθεώνει τον Joker, βγαίνει στους δρόμους και θέλει να τα κάνει γυαλιά-καρφιά. Εξέγερση με τα όλα της, δηλαδή.
Εξέγερση που καταφέρνει τι; Εδώ η ταινία σιωπά. Όχι επειδή είναι αμήχανη σεναριακά, αλλά διότι διεκπεραίωσε επιτυχώς αυτό που ήθελε εξ αρχής: καταγγελτικός λόγος, φαντασμαγορία της εξέγερσης και αδιέξοδο.

Διότι, συνήθως οι εξεγέρσεις του είδους αυτού είτε καταστέλλονται γρήγορα είτε κλονίζουν προσωρινά ένα καθεστώς . Αποτέλεσμα; Κάποια εκτονωτικά μέτρα και επιστροφή στα ίδια ή την κατάληξη της εγερσιακής δυναμικής στην…κάλπη . Δηλαδή, στα ειωθότα του καθεστωτικού πραγματισμού.

Το αστείο σε ο,τι αφορά τα καθ΄ημάς-πέρα από το γκρίζο της χωροφυλακίστικης επιχείρησης, τον τραγέλαφο για το ποιος είχε την πρωτοβουλία και τις εκατέρωθεν υπερβολές- είναι το εξής: η Αριστερά ( ΣΥΡΙΖΑ, αρθρογράφοι ) είδε στον Joker ανατατικές στιγμές και ιαματικές φωτιές που μπορούν να εξαρπάσουν τον πλανήτη!

Και η κυβερνώσα Κεντροδεξιά-έγραψαν κάποιοι- φοβάται ότι η ταινία θα επηρεάσει την κοινωνία και ειδικά τους νέους και θα καταστήσει αναγκαία την ιδέα της εξέγερσης. Δεν αποκλείεται κάποιοι ανόητοι συντηρητικοί να το σκέφτηκαν. Αλλά αν έπαιρνε φωτιά η κοινωνία από μια ταινία ή από μια μαχητική διαμαρτυρία, θα είχε προ πολλού αλλάξει ο κόσμος…

Οσο για την συγκεκριμένη Αριστερά, δεν σκέφτηκε ότι οι καπιταλιστές δεν έχουν κανένα πρόβλημα να σου πουλήσουν ακόμη και το σκοινί για να τους κρεμάσεις, αλλά δεν είναι ανόητοι. Είτε θα είναι σκάρτο το σκοινί και θα σπάσει, είτε, αφού σου το πουλήσουν, θα φροντίσουν να εξαφανίσουν την αγχόνη και να διαλύσουν με κάθε τρόπο το εξεγερμένο πλήθος .

Ασε που μπορεί κάποιος από αυτούς να έχει κόψει και εισιτήρια για το θέαμα (Αυτά για το σκοινί των καπιταλιστών κλπ αποδίδονται στον Λένιν, αλλά δεν επιβεβαιώνεται από καμία πηγή). Με δυο λόγια, ο καπιταλισμός είναι πολυμήχανος και ευέλικτος, ανηλεής και μακρόθυμος, υποχωρητικός και επιθετικός κλπ κλπ.

Αυτό φάνηκε καθαρά και με τον Joker: την ώρα που οι αντισυστημικοί του κόσμου εκθειάζουν την ταινία και ονειρεύονται εγερσιακούς παραδείσους, οι καπιταλιστές μετρούν τα δίδυμα κέρδη τους. Τα οικονομικά αφενός, και το θρίαμβο της αυταπάτης που κατάφεραν να σερβίρουν με την άρτια τεχνικώς-και πολυδιαφημισμένη-ταινία τους…

• Joker